A Game of Luck//Kobe Paras FF

Chapter 18

"K-kobe what are you—uhm ano hi?"

Lumapit siya sa akin at inabot ang bulaklak kaya tinanggap ko iyon. I looked at him still confused sa mga nangyayari but I chose to let it go.

"Merry Christmas and happy birthday Cieraphine," he greeted. And just like that naglaho na ang anumang pagtatampong mayroon ako sa kanya.

I silently thanked bim at sabay na kaming umupo. He ordered his food muna kaya iniwan niya muna akong nakaupo.

I decided to open my phone first at pagbukas na pagbukas ko ng aking data ay halos mamatay na ang phone ko sa dami ng notifications. I haven't opened my data since yesterday pero napakaover the top naman ng amount of notifs na na receive ko.

I'm not even the type to post much! Konting post o IG story lang kung may nakita akong aesthetic or cute na bagay and that's it. Kaya nakakapagtaka ang libo-libong notifications na natatanggap ko.

The moment I opened my IG ay bumungad sa akin ang aking mukha. Mas lalo pa akong nagulat nang makita kung sino ang nag-post ng picture na iyon.

Lumingon ako kay Kobe na pumipila pa rin at nang maramdaman niyang nakatingin ako ay nilingon niya ako't tinaasan ng kilay.

Why on earth is he posting pictures of me in his Instagram??

I checked out his profile at nakitang tatlong posts pala ang nandoon na mukha ko ang nakalagay. Each of the posts were captioned "Happy", "Birthday," and "Love!"

May ibang picture pa nga magkasama kami roon. I was even surprised na may picture siya nung nag-aaral kami sa cafe. At kahit yung picture kong nakaidlip sa sofa ay sinali niya rin. Buti nga at hindi ako naglalaway doon!

Umupo na si Kobe sa harap ko pero hindi ko pa rin magawang tingnan siya. Why the sudden public display of affection?

"Kara told me about it," panimula ni Kobe.

Kumunot ang aking noo, hindi maintindihan ang kanyang sinasabi. Kara told him about what?

He met my gaze. "About why you were angry the day before you left. Nothing's special between me and that girl na pinagseselosan mo. Nili-like ko naman ang lahat ng posts ng mga nagpapapicture sa akin kaya hindi ko naiintindihan kung bakit nagalit ka," he sighed.

Now that he said it, marami pa nga akong nakitang naka-like na posts ng mga nagpapapicture sa kanya doon sa Twitter niya. I was too blinded by jealousy na hindi ko na iyon naisip pa.

"Look, I'm really sorry for not making you feel assured. Hindi naman kasi tayo ganyan ka active sa social media so I didn't really bother. I just didn't know it'd affect you that much. I'm sorry."

This man, right in front of me, just literally applogized for something that's not even his mistake.

"It's not your fault, Kobe. Sorry rin for ghosting you in the past days." I told him. He let out a breath of relief bago malawak akong nginitian. "So you came here all the way from the Philippines just to say those to me?" panunukso ko sa kanya.

I just didn't expect na kinumpirma nga niya ang sinabi ko. Before we ate ay naalala ko ang mga bulaklak na bigay niya so I asked him to take a photo of me. Minsan lang kasi ang mga ganito and pictures are there to make these moments last. We continued to eat while catching up.

Nakalabas na kami ng café, si Kobe na ang nag nagdala sa takeout namin habang dala ko naman ang mga bulaklak. Kahit dito sa ibang bansa ay pinagtitinginan pa rin siya ng iilang mga nakakasalubong namin sa daan. It was when the hotel loomed in front of us nang may mapagtanto ako.

"Teka, sasama ka sa loob?" I asked him. Bahagya niya akong hinila palapit sa kanya nang may lalaking muntik na akong mabangga dahil sa pagmamadali. I looked up to see him scowl at the man bago pumungay ang mga mata nang lumingon na nga siya sa akin.