V A R İ S

Y E N İ K U R A L L A R

Merhabaaa, ben geldim!! Ben sizi çok özledim, siz de umarım beni özlemişsinizdir. Wattpad'e haftalardır giremiyorum, ders çalışmaktan kafamı kaldırdığımda da birazcık sosyalleşmeye çalışıyorum. Ama size bu arada bir bölüm yazdım, çünkü burayı asla bırakmak istemediğimi ve bırakmayacağımı da biliyorsunuz. Biliyorum bölüm çok uzun olmadı, bu kadar süre ara verdikten sonra daha iyisini hakediyordunuz cidden kusura bakmayın, ama söz veriyorum daha güzellerini yazacağım, sizi çok seviyorum iyi ki varsınızzz ♥️ Yorum yapanınız, mesaj atanınız olduysa görmedim çok özür dilerim, buradaki yorumlara bakarım ve yanıt veririm ama, o yüzden buraya yazabilirsiniz. O zamaaannn, size iyi okumalar! 🙏🏽

            *************************

  İksir dersinden sonraki derslerde kafamı kurcalayan tek şey Tom'un davranışlarıydı. Son dersimiz olan Bitkibilim sınıfına giderken neredeyse ruh gibiydim. Seraya vardığımda en geç benim geldiğimi fark edince özür diledim ve hemen Jane'nin yanına geçtim. Gözlerim öğrenci kalabalığını tarasa da Tom'u göremedim. Bu olmayan moralimi daha da eksilere çekti ve can sıkıntısıyla Profesör'ü dinlemeye başladım.

"Bugün tekrar Adamotları yapacağız..."

Sınıftan oflamalar gelse de benim ilgimi çekmişti çünkü bir şeyi müfredat dışında tekrar yapıyorsak ona ihtiyacımız var demekti. Bu da demek oluyordu ki saldırıların artmasından korkuluyordu.

Birkaç öğrenci aralarında fısıldaştı. Artık neredeyse herkes saldırıyı biliyor ve Sırlar Odası'yla bağdaştırıyordu.

"Sızlanmayı bırakın! Müdürden gelen özel talep üzerine bunu yapıyoruz"

"Şimdi de Müdür Dippet kendine özel adamotu bahçesi yapmak için mi çalıştırıyor bizi?" dedi Slytherin'li bir çocuk ve bütün sınıf kahkahalarla gülerken Profesör sinirle susmamızı bekledi.

"Bu kadar yeter! Slytherin'den 10 puan düşüyorum. Hadi, herkes kulaklığını taksın ve adamotu ekmeye başlasın!"

Adamotlarıyla geçen 1 saatlik mücadele sonunda bitti ve Jane ile Slytherin ortak salonuna doğru yol aldık.

"Saldırı olmuş.. Myrtle kayıp. Ama onu hastane kanadında gören biri olmuş. Kaskatıymış!" Birden şaşkınlıkla ağzını kapattı.

"Evet, duydum.."

"Sen hastane kanadındaydın, görmedin mi?"

"Hayır.. Benim olduğum zamanda yoktu sanırım.."

"Galiba Sırlar Odası efsanesi, efsane değil.. Çok korkunç!"

Cevap vermedim ve sonunda Slytherin ortak salonuna vardık. Ortak salona girdiğimde kendimi koltuğa atıp gözlerimi kapasam da omzumdaki dürtmeyle koltuktan fırlamam bir oldu.

"Bu kadar korkacağını bilmiyordum.. Sonuçta sen canavarlarla mücadele ediyorsun.." Tom'du ve şu an eğlendiği her halinden belliydi.

"Aman ne komik.. Çok yorgunum, biraz dinleneyim demiştim ama mümkün değil tabii.."

"Hadi kalk, sonra dinlenirsin. Müdür Dippet'le konuşacaktık gezi için, unuttun mu?"

Kafama o sırada dank eden bu konuşma olayı omuzlarımı düşürdü ve mecburen Tom'la birlikte ortak salondan çıktım.

"Bitkibilim'e niye gelmedin?"

"Gelmem mi lazımdı?" Tom muzip bir biçimde sordu.

"Tabii ki gelmen lazımdı! Tom, kafana göre devamsızlık yapamazsın"