Eve varınca üzerimdeki yorgunluğu atmak için banyoya girmiştim ve tadını çıkara çıkara banyomu yapmıştım. Küvette kalmaktan artık parmak uçlarımın buruşmaya başladığını fark edince küvetten çıkıp havluma sarındım.
Ufak bir ürperti gelince mümkün olduğunca hızlı davranarak odama geçtim ve çıkardığım temiz kıyafetleri giyindim, saçlarımı kurutup taradım. Midemin kazındığını hissettiğimde telefonumu elime alıp aşağıya inmek için odadan çıktım.
Telefonum titreyince açıp neler olup bittiğine baktım. Tam yedi cevapsız arama vardı. Bunun ikisi kızlardan diğer beşi de Jimin'dendi. O an aptallık edip Jimin'in beni akşam için arayabileceğini düşünmeyip onu geri aramıştım.
"Ah Tanrım! Jisun sonunda ulaşabildim sana."
"Üzgünüm bugün çok yorulmuştum görmemişim aramanı."
Mutfağa vardığımda telefonu omzumla kulağım arasına sıkıştırıp dolaptan yiyeyecek bir şeyler hazırlamaya başladım.
"Kızlar haber vermişlerdir sana ama bir de ben arayayım dedim, akşam için hepinizi bana bekliyorum. Takılıp bir şeyler yaparız diye düşündüm."
Tezgâha koyduklarımı birer birer masaya taşırken telefonu elimde tutaral konuşmaya devam ettim.
"Çok isterdim ama gelemem Jimin, pek iyi hissetmiyorum kendimi."
Geri aramayacaktım işte madem gitmek istemiyorsun neden arıyorsun geri öyle değil mi? Aptal kafam!
"Madem iyi hissetmiyorsun o zaman kesinlikle geleceksin! Kırma beni lütfen!"
Telefondan sesini şirin çıkartmak için çırpınırken kendi kendime güldüm. "Jimin şu an umarım aegyo yapmaya çalışmıyorsundur?" Dediğimde sesini daha da inceltti.
"Jisun-ah, beni kırmazsın sen öyle değil mi? Biz seninle ruh ikiziyiz hem seni neyin neşelendireceğini en iyi ben bilirim."
Daha fazla itiraz edip Jimin'i kırmayı da istemediğim için çırpınmaya son verip umutsuzca kabul ettim.
"Pekâlâ daha fazla uzatmayacağım, geleceğim ama çok fazla kalamayabilirim."
Sevinçle el çırpışının sesi kulaklarımı çınlattığında başımı iki yana sallayıp güldüm.
"Akşam 6'da bizdesin o zaman ve şu kalma konusunu hallederiz sen gel de." deyip güldüğünde yemek yiyeceğimi söyleyip telefonu kapattım. Tam sandalyeye oturmuş yemeye başlayacaktım ki telefonum bu kez görüntülü arama için çalmıştı ve Hyejoon'un arıyordu.
Telefonu karşıma yerleştirip hoparlöre aldıktan sonra diğer bir yandan yemeğimi yemeye devam ettim.
"Jisun-ah! Akşam geleceksin öyle değil mi?"
Yemekten bir kaşık alıp telefona baktığımda Hyejoon'un yanlız olmadığını yanında Minah'ın da olduğunu gördüm.
"Hey! Siz ikiniz benden habersiz kaç saattir berabersiniz bakayım?"
Minah düşünür gibi yapıp Hyejoon'a sıkıca sarıldı. "Sanırım beşinci saatimizi beraber geçiriyoruz canım bestim benim."
Gözlerimi devirip umursamazlıktan geldim. "İyi siz ikiniz öyle takılın ben de ruh ikizim Jimin'le vakit geçiririm." Gözlerimi yumup gülümsedim.
Hyejoon'un o anda Minah'ı itişini görür görmez gülme krizine girmiştim. Gerçekten çılgındı bu kızlar.
"Jisun-ah benim en bestim sensin ne diyor bu kız ben bilmiyorum."
"Demek bilmiyorsun ha? Jimin için beni sattın öyle mi? Hain!"
"Minah biraz mantıklı ol, sen Jungkook için yapmaz mıydın?"
"Haklısın Joonnie gel buraya barıştık!"
Elimi alnıma vurup başımı iki yana salladım. Ben bu ikisiyle ne yapacaktım böyle hiç bir fikrim yoktu. İkisi de birbirinden beterdi birini sevme konusunda.
"Kızlar Tanrı aşkına kendinize gelsenize bir! Onları daha doğru dürüst tanımadık bile ne diye aşk manyağı olup çıktınız?"
Birbirlerinden ayrılıp ikisi de gözlerini bana dikmişti. Ardından Minah tekrar sorgulayıcı bir tavır takındı. "Ama sen Jimin'e ruh ikizim derken iyi, bize gelince mi öyle olduk şimdi?"
Gözlerimi birkaç saniyeliğine kapatıp derin nefes aldım. Tanrım delirmeden önce şunlara olanları açıklamalıydım.
"Yah! Siz ikiniz kafayı mı yediniz cidden?! Jimin'e ruh ikizi diyor olmam sizden daha çok seviyorum ve ona güveniyorum demek olmuyor şunu bir anlayın. Ayrıca içlerinden sadece kişilik olarak kendime en yakın hissettiğim o yoksa Jimin mükemmeldir diye onu savunmuyorum çünkü daha doğru dürüst tanışmıyoruz bile! Son olarak da sizin sonunda üzülmenizi istemediğim için kendinizi onlara bu kadar kaptırmanızı istemiyorum, anlaşıldı mı?!"
Tek nefeste söyleyebildiğim için tüm bunları kendimle gurur duymuştum. Amacım gerçekten sonunda onların üzülmesini önlemekti. Çünkü değer verdiğim kişilerdi Minah ve Hyejoon her ne kadar birbirimizle dalaşsak da bazı zamanlarda, çok seviyordum onları.
Yüzlerinin düştüğünü ve birbirlerine yanaklarının içini ısırarak suçluluk duygusuyla baktıklarını fark ettim. Yine dayanamayıp yelkenleri suya indirmek durumunda kaldım.
"Bunları siz üzülün diye söylemedim sadece aklınızda bulunsun. Sevebilirsiniz elbette ama kendinizi çok kaptırmayın her an her şey olabilir. Tamam mı?"
Mırıltılar çıkartıp başlarıyla onayladıklarında onlara sarılmayı çok istemiştim.
"Öyleyse gidin şimdi hazırlanın da geç kalmayalım." Ciddi yüz ifademi hiç bozmamıştım. Tamam yumuşamıştım ama o kadar da değil.
İkisi de gözlerini açıp, "Geliyorsun yani?!" diye bağırdığında yüzümü buruşturdum.
"Telefonda da olsak sesiniz yine kulağımı deliyor, sakin olun. Geleceğim ama daha fazla soru sormayın hadi hazırlanın ben sizi almaya gelirim."
Kulaklarımı ovuştururken ikinci bir ses dalgası şokunu daha yaşamıştım. "Ne!? Arabanı geri aldın mı!?"
Yüzümü ekşittim. "Size soru sormayın demedim mi? Hadi gidip hazırlanın!"
Telefonu yüzlerine kapatıp yemeğime döndüm. Afiyetle yedikten sonra mutfağı toparlayıp giyinmek için odama çıktım.
[Kıyafet]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hepinize merhaba! Öncelikle bir sorum var kıyafetleri böyle görsel olarak mı koyayım yoksa anlatayım mı? İkinci olarak da umarım bölümü beğenirsiniz ve yorumlarda güzel fikirlerinizi belirtirsiniz, sizleri seviyorum!❤
