𝐑𝐞𝐝 𝐋𝐢𝐠𝐡𝐭 ℘ 𝓣𝓪𝓮𝓱𝔂𝓾𝓷𝓰

~XLI~

Hyejoon'la ayrıldıktan sonra eve geçmeden önce marketten evin ufak birkaç ihtiyaçlarını almak istedim ve yakınlardaki bir market zincirinin kapısından içeri adımladım. Çok ağır şeyler almayacaktım zaten bu yüzden için rahattı. Manav bölümünden birkaç yeşillik ve sebze aldıktan sonra kendime atıştırmalık yoğurtlar ve kuruyemişler aldım. Ardından arada bir kaçamak yapabilmek için bitter çikolata da alıp alışverişimi tamamladım.

Kasaya ilerleyip ürünleri kasadan geçirdikten sonra ücreti ödeyip fişimle beraber marketten dışarı çıktım. Hava çok güzeldi bu sebeple temiz havayı tüm ciğerlerime doldurdum. Saate baktığımda Taehyung'ın eve gelmesine çok da fazla bir zaman olmadığını fark ettim bu yüzden eve gitmek için yola koyuldum.

Yolda ilerlerken etrafıma bakınıyordum ve etrafın ne kadar da değiştiğini düşünmeye başlamıştım. Sanki 1 aydır buralarda değildim ve yeni dışarı çıkmıştım. Taehyung gidince dışarıya bile çıkasım gelmediği için birçok şeyi unutmuşum.

Evin bahçesine geldiğim sıralarda hiç beklemediğim bir anda karnıma bir sancı saplandı. Önce sakin kalmaya çalışıp duraksadım ardından derin nefesler alıp bunun normal bir kasılma olduğunu kendime kabule ettirmeye ve panik yapmamaya çalıştım. Biraz sonra sancım hafiflemişti ama hala bir şeyler yolunda değildi gibi hissediyordum bu yüzden hemen Taehyung'ı aradım.

"Efendim güzelim?"

"Taehyung ne olur eve çabuk gel, az önce bir anda sancı girdi şimdi biraz daha iyiyim ama sanki hala bir şeyler yolunda değilmiş gibi hissediyorum, korkuyorum."

Derin nefesler almaya devam ediyordum eve girdiğim sırada.

"Sakin ol bebeğim ben yoldayım zaten, hiç endişelenme geliyorum şimdi sen sadece derin nefesler almaya devam et ve panik olma."

"Bekliyorum seni lütfen acele et."

Henüz 7 aylıktı, doğması için erkendi bu yüzden ona bir şey olmasından çok korkuyordum.

"Taehyung tekrar sancı geliyor lütfen hızlı ol!"

Dedikten sonra saplanan sancıyla elimdeki telefonu düşünmüştüm çünkü bu sancı daha öncekinden çok daha fenaydı. Sadece telefondan Taehyung'ım 'Geliyorum!' diye bağırdığını işitebilmiştim.

_____________

Hastanede gözlerimi açtığımda yattığım yerden,

"Bebeğim!" diye bağırarak fırlamıştım.

Fakat göğsüme bir el baskı uygulayıp beni durdurmuştu. Bu kişi Taehyung'tan başkası değildi. Ona baktığımda gülümsüyordu ve işaret parmağını dudaklarına götürüp 'sus' işareti yapmıştı. Olanları kavrayamadığım için kaşlarım çatılmıştı.

"Bugün hayatımın en güzel hediyesini bahşettin bana, sana bir kez daha aşık oldum."

Hala anlamamış bir şekilde ona bakarken kafamı biraz sağa çevirdiğimde küvezdeki bebeği gördüm. Sonra kafama dank etmişti ve karnıma bakmak aklıma gelmişti. Şişliğim daha inikti bu demek oluyordu ki doğum yapmıştım.

Gözlerimden süzülen yaşlarla Taehyung'a bakarken alnıma nazik bir öpücük kondurdu. "Kucağına almak ister misin?" diye sordu. Ağlamaya devam ederken başımı salladım.

Bebeğimi ilk kez kucağımda tutmanın verdiği o inanılmaz his muhteşemdi. Daha önce asla böyle bir mutluluk tatmamıştım. Öyle farklı bir duyguydu ki bu hem hüzün hem mutluluk...

Ben düşüncelerim içinde kaybolmuşken Taehyung yakınlaştı ve "Hadi bir selfie yapalım ve bu anı ölümsüzleştirelim!" dedi.

O anki tipimi hiç umursamamıştım çünkü kollarımda şu an hayatımın en önemli varlığını, çocuğumu tutuyordum.

Fotoğrafı çektikten sonra cinsiyetini sormak nihayet aklıma gelebilmişti.

"Senin birebir kopyan olacağına inandığım güzel bir kızımız oldu." dediğinde yeni kurumaya yüz tutan göz yaşlarım tekrar birikmeye başlamıştı göz pınarlarımda.

"Amma sulugöz oldun bebeğim sen de!" diyerek başımı gövdesine yaslayıp saçlarımı okşadı.

"Özür dilerim ama kendime hakim olamıyorum." dedim gülümsemeye çalışırken.

"Çocuklara da haber verdim birazdan burda olurlar. Zaten Jungkook duyunca havalara uçtu amca oldum diye."

Kıkırdadım ve "Çok heyecanlıydı o da bu süre zarfı boyunca ne yapsın." dedim.

Zaten konuşmamızın üzerinden çok geçmeden odanın kapısından girdiler. Adeta bir sürü gibiydiler ve hepsi de kızımızı arıyordu gözleriyle.

"Sakin olun, sırayla gelin." diyen Taehyung yüzünden istemsiz gülme tutmuştu.

"Hadi ama çekil şurdan bir tanecik yeğenimi görmek istiyorum." Mızmızlanan Jungkook'a gülümseyip kucağımdaki kızımızı ona vermek için toparlandım.

Kollarına alırken çok nazikti ve bu da hoşuma gitmitşi. Normalde çok çılgın bir çocuk olsa da bu konunda hassas olmasına sevinmiştim.

"İsimini düşündünüz mü?" diyen Jimine baktık ikimizde. Sonra gözlerimi Taehyung'kilerle buluşturdum.

"Adını Senin koymanı istiyorum." dedim. Şaşırmıştı.

"Adı gibi kişiliğinin ve benliğinin de öyle olacağını umarak Kim Hyesu artık ailemizin yeni üyesi."

Taehyung ile tekrar gözlerimiz buluştuğu sırada ona o kadar çok sarılmak ve doyasıya öpmek gelmişti ki içimden...

_________

Ne kadar süredir sohbet ettiğimizi bilmiyordum fakat bu süre doktorun kapıda girmesi ile yarıda kesilmişti.

"Nasılsınız bakalım?"

Gülümseyerek "Şimdi daha iyiyim." dedim. Doktor da karşılık olarak bana gülümsemişti.

"Normal doğum olduğu için isterseniz yarın çıkabilirsiniz, bebek de anne de çok sağlıklı. Sadece ufak tefek testleri var bebeğimizin onları da yaptırmak için birazdan ufaklığı sizden ayıracağız yarım saatliğine."

"Çok teşekkürler her şey için." diyerek doktoru uğurladık. Ardından bebeğimiz, Hyesu'yu da testler için almaya geldiler ve hiç istemesek de gönderdik. Çünkü onun o minicik bedenine kıyamıyordum ve şimdi ona yapılacak testlerden ötürü canı acırsa çok üzülürüm...