The Politician's Affair (gxg)

Chapter 20

Bridgette's POV

The moment I opened my eyes that morning, things started to dawn at me. Hindi ko alam kung masusuka ako o matatae sa frustration na nararamdaman ko.

Tumayo ako at dali-daling pumunta ng CR para mag-ayos na para mamaya. Parang naramdaman ko ulit yung kaba noong first time kong mag-speech bilang isang Kongresista pero mas grabe ito ngayon; siguro triplehin mo.

Nag-suot lang ako ng simpleng damit at naglagay ng kaunting lipstick. Nang makita kong okay na ako ay pumikit ako at huminga ng malalim saka inalala ang mga bagay na sasabihin ko kay Chelsea mamaya. Sa sobrang dami hindi ko alam kung saan ako magsisimula.

Nang masigurado kong okay na ako ay saka ako bumaba sa may restaurant ng hotel dahil kailangan kong kumain kahit konti lang dahil hindi ako kumain sa eroplano kahapon maski na ang dinner.

Kumuha lamang ako ng isang pirasong toasted bread, isang pirasong friend egg and beans. Nag-order nadin ako ng hot coffee dahil sobrang lamig dito. Alas-10 na pala, ang tagal pala ng itinulog ko.

Habang kumakain ay tinawagan ko muna ang pamilya ko sa Pilipinas. Buti nalang konti palang ang tao dito sa Restaurant dahil kung hindi, hindi ko matatawagan si Lauren.

"Hello" bati nito at nakita kong bumangon sa kama.

"I'm sorry, did I wake you up?" pagaalala ko. Oo nga pala, 10PM na doon.

"No. No, I'm not yet asleep" sagot nito at lumabas ng kwarto. "Pero si Jane tulog na that's why I needed to go out"

"Okay. How are you guys there?" tanong ko

"We're doing great ano kaba wag ka na ngang magalala saamin. Do what you need to do there dahil kami ng anak mo nandito lang kami hindi kami aalis" and she chuckled, "Yung unicorn niya wag mong kalimutan"

"That's good to hear then. Well you can't blame me, ngayon lang ako nalayo sa anak ko" I chuckled too, "Yes I wont. Baka magalit ang boss"

Nagkwentuhan pa kami pero maya maya din ay nagkapaalamanan na dahil kailangan na niyang matulog at ako naman ay kailangan ko ng pumunta sa Hospital.

11 na noong nakarating ako doon, sakto lang sa lunch break ni Chelsea. Agad akong dumiretso sa information desk at itinanong kung saan ang clinic nito.

"It's on the east wing of third floor, Ma'am" pagturo nito saakin.

"Okay, thank you & have a great day" pag-ngiti ko.

Hindi na ako nagaksaya pa ng panahon at sumakay sa elevator. I pressed the 3rd floor button and wiped my hands in my coat. Kahit sobrang lamig na dito, pawis na pawis parin ang mga kamay ko at nanlalamig din.

I stepped out of the elevator the moment it opened and walked towards the clinic of Chelsea.

Chelsea Jane Watson, RPm, RPsy
Psychologist

I smiled when I read her name. Grabe ang tuwa ko noong nabalitaan kong pumasa siya sa board exams ng Psychologist and ranked 1st dito sa US. She deserved everything that she has now, what she doesnt deserve is the pain that I caused her.

I knocked on the door and opened it, sinalubong ako ng sekretarya nito, "You must be Miss Alcantara?"

"Yuzon" I replied