20.Bölüm

8.6K 480 34
                                    

BEN GELDİM...

BRKLETTİĞİM İÇİN ÖZÜR DİLERİM İŞLERİM OLDUĞU İÇİN BİR TÜRLÜ BÖLÜMÜ YAZIP ATAMAMIŞTIM.

UMARIM BEĞENİRSİNİZ.

KEYİFLİ OKUMALAR...

**********

Umut etmek.

Umut etmek yaşama tutunmak demekti. Yaşama sebebiydi. Bir gün çektiğin acıların son bulacağını ve mutlu olacağına inanmaktı.

Umut etmek.

Rabbinin sana verdiği acıları ileride vereceği mutluluğa nankörlük etmemek için olduğunu düşünmektir.

Nefes, umudunu kaybetmek üzereyken Alparslan çıkmıştı karşısına. Umudu olmuştu. Mutluluğu olmuştu.

O zaman utanmıştı Nefes. Umudunu kaybettiği için utanmıştı. Hayata küstüğü için utanmıştı.

Umudu Alparslan olmuştu.

Hayatı Alparslan olmuştu.

Mutlu olmuştu. Evet sevdiği adam her yaralandığında üzülmüş ama umudunu kaybetmemişti. Alparslan her göreve gittiğinde umudunu kaybetmemişti döneceğine dair.

Umut etmeyi tekrar Alparslan’la öğrenmişti.

Şimdi ise çok mutluydu. Hayatı yolundaydı. Sevdiği adam yanındaydı. Abisi yanındaydı.

Sevdiği adam da abisi de hâlâ görevlere gidiyordu evet ama sonra dönüyorlardı. Nefes’e dönüyorlardı...

Şimdi çok mutluydu kadın çünkü, evliliğe atılacak sondan bir önce ki adım atılacaktı.

Kına...

Bekâr hayatında yapılacak son adım. Sevdiği adamın olmadığı son adım. Sevdiği adama giden son adım.

Kadınlar bir araya toplanacak önce eğlenilecek sonra acıklı türkü söylenip ağlanacak kına avuca yakılacak sonra dakikalar önce ağlayan kadınlar tekrar eğlenecekti...

Kendi eğlenirken sevdiği adam görevde olacaktı.

Nasıl eğlenecekti ki sevdiği adam ölümle burun burunayken?

Ama söz vermişti. Sevdiği adama abisine. Bu gece eğleneceğine söz vermişti.

Sözünü tutacaktı.

**

Nefes sabah yatağının sol tarafının soğukluğu ile açmıştı gözlerini sevdiği adam 3 gündür görevdeydi.

Yine sevdiği adamdan kilometrelerce uzaktaydı.

Düğün için Alparslan ve bozkurt timi izin almıştı fakat 3 gün önce görev emri gelmişti.

Emir demiri keserdi!

Ama Alparslan söz vermişti düğüne yetişecekti!

Kapının paldır küldür açılmasıyla Nefes kafasındaki düşünceleri sildi.

Gelen can dostu Tuğba’ydı.

‘ Günaydın Gelin hanım. Hadi kalkın bugün işimiz çok. Nergis teyze çağırıyor kahvaltı edip çıkacakmışız. ‘

Nefes arkadaşına gülümseyip kafa salladı. Tuğba’nın çıkmasıyla da önce kısa bir duş almış sonrada üstünü giyinmişti.

Yan yana duran bindallısına ve gelinliğine baktı.

Evleniyordu!

Evleniyordu!

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ASKERİN VURGUNUWhere stories live. Discover now