ASKERİN VURGUNU

15.Bölüm

Ben geldim biraz beklettim sizi özür dilerim. Ama hastalığı hâlâ üstümden atamadım o yüzden çok uzun bir bölümle gelemedim size ama eğer kendimi iyi hissedersem en kısa zamanda devamını atacağım.

Medya: Kürşad'ın duygularını özetleyen bir cümle bence sevmemesi gereken bir kadını sevdiğini düşünüyor ve sevdiği için kendine kızıyor.

Keyifli okumalar :) umarım beğenirsiniz.

Bazen yanlış kişiye aşık olduğunu düşünürsün ama o senin en doğru yanındır.

Alparslan'ın dediğiyle Nefes gülerken Kürşad homurdanmıştı. Tim ise anlamaya çalışıyordu.

Efe daha fazla dayanamayıp, " Nasıl yani komutanım? " diye sordu.

Alparslan Kürşad'a bir bakış atıp anlatmaya başladı.

" Kürşad Nefes'i her şeyden kıskanan biri benden de kıskandı. Kardeşini emanet edebileceği en iyi adam bendim ama bir türlü tam anlamıyla ilişkimizi onaylamıyordu. Bir gün operasyonda bir terörist ateş etti aslında kurşun kolumu sıyırmıştı ama fazla bitkin olduğum için yığılıp kalmıştım. Bu salakta beni kontrol etmek yerine öleceğim diye korktu. Bende bunu lehime kullandım. Az duygu sömürüsü ve Kürşad eğer ölmezsem Nefes'le olan ilişkime onay vereceğini söyledi. Bende gayet sağlam bir şekilde kalkıp 'asker adam sözünden dönmez dostum kızı verdin bir kere ' dedim. Tabi sonra yumruğunu yedim ama değdi. "

Alparslan son cümlesini Nefes'e bakarak söylemişti. Gerçekten değdi diye düşündü Alparslan. Nefes'i sevdiği için bir gün bile pişman olmamıştı.

Kürşad Alparslan'a kötü kötü bakıp kardeşini kendisine çekti. Nefes Kürşad'ın tek ailesiydi.

1 Hafta Sonra

Kürşad'ın ortaya çıkmasının üstünden bir hafta geçmişti. Nefes abisinin yanında olmasından dolayı mutluydu. Şuan izinde olduğu için bütün gün abisiyle konuşuyor abisi yokken olanları anlatıyordu.

Kürşad kardeşinin bu neşeli halini ne kadar özlediğini fark etti. Yaşam enerjisi aşılayan gülümsemesini.

Nefes kaçırıldığını ağzından kaçırdığında Kürşad deliye dönmüştü. Arada Alparslan'a saydırmış kardeşinin ona sarılmasıyla sakinleşmişti.

Nefes annesine benziyordu. Görünüş olarak sanki karşısında annesi vardı. Kokusu annesine sarılıyormuş gibi hissettiriyordu.

Kürşad'ın aklına o an yeşil gözler düştü. Hırçın, asi bakan o gözler.

Kürşad kendine kızıyordu. Olmayacak birine olmayacak duygular besliyordu. Kendinden utanıyordu bu yüzden. Asker adam kalbini vatan hainine kaptıramazdı!

Nefes abisinin bir hafta boyunca sürekli olduğu gibi yine daldığını fark ettiğinde abisinin koluna dokunup " Abi? " dedi sorarcasına.

Kürşad daldığı yeşilliklerden kurtulup gülümseyerek kardeşine baktı.

" söyle güzelim "

Nefes derin bir nefes alıp, " abi neyin var bir haftadır dalıp, dalıp gidiyorsun bir derdin var belli eskiden benden bir şey saklamazdın. Ne oldu anlat bana. "

Kürşad kardeşine baktı. Kardeşi haklıydı. Bu zamana kadar ondan hiç bir şey saklamamıştı. Anlatmalıydı.

" Ben hiç olmayacak birine hiç olmayacak duygular hissediyorum güzelim. Görevdeyken kaldığım kampa bir kadın gelirdi. Bir terörist. İlk gördüğüm an kalbimin sıkıştığını hissettim. Gözleri beni kendine hapsetti sanki. Ben bir askerim bir vatan hainine duygu besleyemem bu beni de vatan haini yapar. Bu duygudan kurtulmaya çalıştım ama olmadı olmuyor. Gözlerimi kapattığım an gözümün önüne geliyor yeşilleri. Öyle hırçın öyle asiydi ki gözleri. Sanki bulunduğu yerdeki herkesten nefret eder gibi bakıyordu. Ama bu benim uydurmam. Çünkü. Çünkü o kadının terörist olmasını istemiyorum. Vatan haini bir kadına duygu beslemek istemiyorum. "