ASKERİN VURGUNU

10.Bölüm

Merhaba arkadaşlar nasılsınız?

Günden güne büyüyoruz ve bu beni çok mutlu ediyor yorumlarınız beni ayrıca mutlu ediyor

Ve beni hiç bir bölüm yalnız bırakmayan okuyucum htcyltrk27 teşekkür ederim
Keyifli okumalar :)

- hayat bazen bize oyunlar oynardı. Bazen kazanırdın bazen kaybeder.

Alparslan duyduklarıyla sarsılmıştı. 2 sene boyunca timindeydi. Beraber görevlere çıkmış yemekler yemişlerdi. Ailelerinin içene sokmuşlardı!
“ Kimmiş peki aşık olduğu? Bu kızdan ne istemiş? Hem nasıl bulmuş ki bu kızı? “
Alparslan başkanı oyalamak için üst üste sorular sorarken ayrıca sese kulak kabartıyordu. En ufak ses için tetikte olması gerekiyordu.
“ Binbaşıya tutulmuş sanırım. Kadın binbaşı ortadan kaybolunca doktor olmuş onlara. Kadını da Binbaşının kadını diye sevmiyor ortadan kalksın istiyor”
Başkanın dedikleri Alparslan’ın sinirleriyle oynuyordu. O sürtük yaptıklarının bedelini ödeyecekti! Sevdiğini bu itlerin önüne atmanın hesabını verecekti!

Alparslan 2 saat kadar oyalamıştı başkanı ama Aslan Atay’dan hâlâ ses yoktu.
Sıkıntıyla iç çekip başkanın odasından çıktı Alparslan dikkat çekip Küçüğünü tehlikeye atamazdı.

Sevdiğinin kaldığı odaya gidip kapıdaki adama göz attı.
“içeri kimseyi alma! “
Cevap beklemeden girdi sonra içeriye Alparslan sevdiği öylece etrafına bakınıyordu. Gülümsedi.

Nefes Alparslan’ı görünce gözleri doldu. Canı acıyordu. Ama Alparslan’a kızmıyordu. O en iyisini bilirdi. Şuan sevdiğinin şefkatine, sıcaklığına ihtiyacı vardı.

Alparslan sevdiğinin gözlerinin dolduğunu görünce canı acıdı. Yavaşça yanına ilerleyip kolları arasına aldı küçüğünü. Saçlarını okşadı. Öptü. Ama konuşmadı. Ne diyebilirdi ki sevdiği onun yüzünden bu haldeydi. Vücuduna  bu yaraları kendisi yüzünden almıştı.

“ kendini suçlama artık. Bunlar senin suçun değil. Yapabileceğin bir şey yoktu. Olsa gözünü kırpmadan yapacağını en iyi ben biliyorum. Üzme kendini. “

Alparslan sevdiğine biraz daha sarılırken sanki onu tüm kötülerden korumak istiyordu.

“elimde değil küçüğüm. Çığlıkların aklından çıkmıyor şu haline bak neler yapmışlar sana. Sen bunların hiç birini hak etmedin. “

Nefes sevdiğinin koynunda soluklanırken gözlerini yumdu. Gözünden akan bir damla Alparslanın boynuna düştü.

“ Sana yalan söylemeyeceğim canım yanıyor ama bu önemli değil. İnan değil Alparslan yıllardır görmüyorum seni, seni görmek için ölmem gerekse ölürdüm. Şuan şu halde olmak için her şeyi yapardım geçmiş yıllarda. Şimdi buradayım senin yanında. İnan senin yanında olduğum sürece istediklerini yapabilirler umurumda değil. “

Nefes konuştukça canı yansa bile sevdiğini rahatlatmak için konuşuyordu.

Alparslan sevdiğinin sözleriyle ne kadar şanslı olduğunu tekrar hatırladı.

“ sen bizim orada göreve mi başladın?”

Nefes duyduğu soruyla dudağını ısırdı. Kızar mıydı ki?

“ evet mezun olduktan sonra dilekçe verdim. Seni göremiyordum. En ufak bir bilgi bile yoktu. Kafayı yemek üzereydim Alparslan. Sonra karar verdim. Senin daha önce olduğun yerde olmak, daha önce adımladığın yerlerde dolaşmak. Bunların iyi geleceğini düşündüm. “