ကြၽန္​​ေတာ္​ လျပည္​့စကား​ေၾကာင္​့ ျပံဳးမိသည္​

"ကဲပါ ​ေနတာ​ေတာ့ ​ေန​ေပါ့ ၊ ခဏ​ေန ဆရာမႀကီး
လာမယ္​ထင္​တယ္​ ၊ ငါတို႔ ဆက္​သြယ္​ ထားတယ္​ "

"ဟုတ္​လား အင္​း​ပါ "

"မင္​း​ေတြ႔မွာမလား "

"အင္​း ​ေတြ႔ရမွာ​ေပါ့ ၊ ဆရာမႀကီး ဆီကလည္​း
ခႊင္​့လႊတ္​မႈ ရခ်င္​တယ္​ "

"အင္​းပါ ငါသြားၿပီ​ေနာ္​ "

"Okok လျပည္​့ "

--------

လျပည္​့ ထြက္​သြားၿပီး​ေနာက္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ ကိုကို႔နား
လာကာ ကိုကို႔ မ်က္​ႏွာႏုႏုအား ​ေငးၾကည့္​မိသည္​
သတိ​ေမ့​ေနတာ​ေတာင္​ စြဲ​ေဆာင္​မႈ ႐ွိလြန္​းတဲ့ ကိုကို
ဘယ္​လို​ေတြ​ျဖစ္​လို႔ ​ေမ့သြားသည္​အထိ ျဖစ္​ရတာလဲဗ်ာ

"​ကြၽီ ...

တံခါးဖြင္​့သံ​ေၾကာင္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​လွည္​့ၾကည္​့မိသည္​

"ဆ ဆရာမႀကီး ...

"သား ကာရန္​...

"ဆရာမႀကီး ကြၽန္​​ေတာ္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ ​..

​ေျပာခ်င္​တဲ့ စကား​ေတြ မထြက္​ႏိုင္​
မ်က္​ရည္​​ေတြသာ က်လာသည္​

"ျဖစ္​ၿပီးတာ​ေတြက ၿပီးသြားပါၿပီ သား "

ကြၽန္​​ေတာ္​ ဘာမွမ​ေျပာႏိုင္​ ၊ ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​
နဲ႔ ခႊင္​့လႊတ္​​ေပးပါက လြဲၿပီး ကြၽန္​​ေတာ္​ ဘာမွမ​ေျပာႏိုင္​ဘူး

"ဆရာမႀကီး ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​
ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို ခႊင္​့လႊတ္​ေပးပါ "

"ခႊင္​့လႊတ္​ပါတယ္​ ကာရန္​ "

"...."

​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​ ဆရာမႀကီးရယ္​
ကြၽန္​​ေတာ္​့လို​ေကာင္​ကို ခႊင္​့လႊတ္​​ေပးလို႔

"လာ ထိုင္​ပါဦး ကာရန္​ ၊ ႐ွင္​း အ​ေျခအ​ေန​​ေျပာပါဦး သား "

"အဖ်ားႀကီးၿပီး သတိ​ေမ့သြားတာပါ
​ေဆး​ေတြ သြင္​းထားတာမလို႔ ခဏ​ေနသတိရမွာပါ "

"ထင္​တယ္​ ဒီက​ေလး
ဒီအရည္​​ေတြ ​ေသာက္​ၿပီးရင္​ ဒီလို​ေတြျဖစ္​မယ္​ဆိုတာ ၊ အ​ေၾကာင္​့ မနက္​ကတည္​းက
အလုပ္​နားပါ ​ေျပာတာကို မ႐ဘူး "

ကိုကိုေက်နပ္​မယ္​ဆိုရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ ......Where stories live. Discover now