Serendipitous Love [Escuadra Series #1]

SL: Prologue.

"Yah... Jeon Jun Hyeong! Saranghae!" the leading girl shouted.

Leading boy gets shock. But faded after a while and smile.

"Nado... Nado sarang---

*BLAG

What the heck?

Napatulala na lamang ako sa bumagsak kong smartphone na may crack na ang screen ngayon. Ang lakas non ah?

Sino naman kaya ang naglakas ng loob na danggilin ang smartphone ko?

Nag angat ako ng tingin at nakita ang mukhang bugok na itlog na 'toh. Natatanga na naman ba sya?

Napangisi na lamang ako sa pagpipigil ng galit. At lahat ng mga nagkukwentuhan naming kaklase ay napatigil at napatingin sa amin.

"Ha. G*go ka ba?" mahinahon kong sabi sa kanya habang nagtitimpi pa ako.

"No. I'm just handsome." namo ka. Matatangay ako sa lakas ng hangin ng apog na toh.

"Kuhanin mo yun." -me.

"At bakit ko naman yun gagawin?" Painosenteng pagtatanong niya.

"Kasi, ikaw ang may dahilan kung bakit nasa sahig ngayon ang smartphone ko. At basag basag ang screen. Don't you know the word... Manners?" Talagang konti nalang sasabog nako dito.

"Manners? Oh are you talking about yourself?" What!?

Hindi na talaga ako nakapag timpi at lumapit sa kanya tsaka sya kinuwelyuhan.

"ARE YOU FVCKING TIRED OF YOUR LIFE!?" Harap-harapan kong pagsigaw dito.

"No. Why would I?" Sabay ngisi niya. Aba! Sino ba ang hindi maiinis dito? Mayabang na nga! Wala pang manners! Ha! Ngena!? Sabihin niyo nga sakin? Bakit nagkakagusto ang mga babae dito sa gunggong na toh?

"Lilimutin mo yun o ingungudngod kita sa sahig?" Pang gigigil ko rito.

"No choice." Tumingin muna sya sakin na nakapoker face bago kinuha ang aking smartphone na nasa sahig. Gamit ang kanyang hinlalaki at hintuturo ay kinuha niya ito. Na animo'y nandidiri at nahawakan niya ang bagay na toh.

Mabangga ka sana ng sasakyan mamaya pag labas mo, walanghiya ka'ng epal ka.

Sa gulat ko ay hinagis niya ito nang hindi ko man lang namamalayan at buti na lamang ay nasambot ko ito. Hayup ka talaga!

Tinignan ko ang basag na screen na smartphone ko at saka ibinaling ang tingin dito. Correction, nakakamatay na tingin.

Tsaka ko pinakatitigan ang mga kaklase kong nakatitig lamang sa aming dalawa.

"Oh? Anong tinitingin-tingin niyo dyan? Mga galing sa bundok, ha? Ngayon lang nakakita ng mga taong nag-aaway?" Sabay siring ko sa mga ito. Nagsipag upuan na sila at bumubulung-bulong habang nabalik sa kanilang mga upuan.

Mga sano.

"Hala. Hindi ako nasabihan, tao ka pala?" What the fvck did this asshole say? What the fvcking fvck did I do to him to treat me like this!?

Nilapitan ko sya at pinakatitigan.

"Una, yung smartphone ko. Tapos ngayon, ako ang pinagtitripan mo. Yung totoo? Magsabi ka nga? May ginawa ba akong mali sayo para gaguhin moko ng ganito?" gigil na gigil kong untag rito.

Nakatitig lamang sya sakin at akmang kukwelyuhan ko na muli sya nang biglang may pumasok sa pintuan na syang dahilan ng pag-usbong ng kaba na nararamdaman ko sa aking dibdib.

Napalayo ako ng bahagya sa kanya dahil sa takot. Takte, nadamay pa ng wala sa oras.

"Ms. Gibas and Mr. Buenavista. To the Guidance Office. Now," Seryosong sabi ng adviser namin.