AKVARYUM BXB

28🐠

Bana ellerini uzat, tutamazsam düşeriz...

TA

İki gündür ,tam iki gündür okula gitmiyordu Berkin. Sanki büyük bir suç işlemiş ve kimsenin yüzüne bakamıyordu. Odasına kapanmış iki gündür zorunlu olmadıkça dışarı adımını atmıyordu. 

İki gündür her an zihninde yankılanıp durmuştu o cümleler. O gün Doğa'yı ve Barış'ı takip ettiği için kendisini suçluyordu. Duymaması gerekiyordu. Böyle saçma bir gerçeği bilmemesi gerekiyordu. Barışın kendisini sevmemesi gerekiyordu.

Hem çok saçmaydı değil mi ? Bir erkeğe karşı bir şeyler hissetmesine şaşırmayı bırakmış ,iki yıl boyunca kendisiyle uğraşmış ,hakaretler etmiş ,defalarca ağlamasına sebep olmuş bu çocuğun kendisinden hoşlanması akıl alır gibi değildi. 

Kapının arkasından kardeşinin sesini işitti.

"Abi müsait misin ?" 

Berkin hiç yatakta ki pozisyonunu bozmadan cevap verdi. "Ne oldu ?" 

Kardeşinin sesini bir kez daha işitti. "Arkadaşın kapıda , seni görmek istiyormuş "

Berkin'in kaşları çatılırken hızla yattığı yerden doğruldu. Üç adımda kapıya gidip hızla açtığında kardeşi ile göz göze geldi. "Kim ?"

Kardeşi omuzlarını indirip kaldırdı. "Bilmiyorum , ama çok yakışıklı bir erkek"

Berkin kardeşini geride bırakıp kapıya doğru yürürken gelenin kim olduğu konusunda kararsız ve endişeliydi. Sonunda dış kapıya yetiştiğinde karşısında ki bendenle derin bir nefes bıraktı. 

Deri ceketi, siyah gözlükleri , oldukça pahalı ayakkabıları ile Ferit gülümseyerek elini kaldırdı ve selam verdi. 

"Hoş geldin" dedi Berkin. 

"Hoş buldum küçük bal ayısı "

Berkin anlamazca kaşlarını çattığında ,Ferit gülümseyerek gözleriyle  Berkin'in üzerinde ki pijamaları işaret etti. Berkin'in gözleri üzerinde ki sarı bal ayılı eşofmanını bulduğunda gülümsedi.

"Neden iki gündür okula gelmiyorsun ? O kadar aradım cevapta vermedin "

Aslında nedenini biliyordu Ferit ama görmezden geliyordu. O aptal sarışın çocuğun söyledikleri de ,hisleri de umurunda değildi. Umurunda olan tek şey karşısında bal ayılı eşofmanı ,dağınık saçları ,hafif koyulaşmış göz altları ile kendisine bakan çocuktu. 

"Biraz halsizdim ,dinlenmek istedim"

Ferit aldığı cevabın doğru olmadığını bilmesine rağmen bir adım atarak Berkin'e yaklaştı. Elini kaldırıp kendisinden kısa olan çocuğun alnına koydu. 

"Ateşin yok gibi ama..."

Elinin üstünü ters çevirip bu seferde yanağına dokundu. Bakışlarını karşısında ki sevimli çocuktan bir türlü çekemedi. Berkin ise donmuş kalmıştı bu hareketle. Ne düşüneceğine ,hangi duyguyla karşılık vereceğini bilemedi. 

Bu garip atmosferi Berkin'in annesi bozmuştu. 

"Arkadaşın mı  gelmiş oğlum ? Neden içeri davet etmedin ?"

Berkin hızla bir adım geri çekilirken annesine döndü şaşkın bakışları. Ağzını açıp tek kelime edemedi. Neyse ki Ferit kendisinden önce konuşmuştu. 

"Merhaba efendim ,aslında ben Berkin'i almaya gelmiştim. Biraz dışarı çıkmanın iyi geleceğini düşündüm."

Berkin'in annesi isyankar bir sesle cevap verdi. "Ay çok iyi düşünmüşsün oğlum , İki gündür bir garip bizim oğlan , soruyoruz cevaplamıyor da , odasına girmiş çıkmı..."

Ortaya çıkan yalanını annesi daha da detaylandırmasına izin vermeden "Tamam anneee" dedi Berkin hızla. "Hazırlanmaya gidiyorum ben" diyerek ayrıldı kapıdan. 

Bir süre sonra ,bedenini saran siyah pantolonu ve kırmızı kazağı ile Berkin kapıya yeniden varmıştı. Annesiyle vedalaşıp Ferit'in son model arabasına doğru yürüdüler. 

"Güzelmiş araban"

Ferit üzgünce dudağını büzdü ve gözlerini arabaya çevirdi. "Benimki değil maalesef ,arkadaşımın. Cezalı olduğum için bir müddet arkadaşımınkini ödünç alıyorum."

Berkin ödünç alınan şeyin son model bir araba oluşu ve bunun bu kadar kolay dile getirilmesine şaşırmadan edemedi. 

Arabaya binip kemelerini bağladıkların da ikisi de sessizdi. Dakikalar önce kapının önünde yaşanan o garip atmosferi unutmayı seçmişti Berkin. Fakat Ferit için durum öyle değildi. Her saniye aklında aynı görüntüyü oynatıyor ve çocuktan aldığı o hoş parfümü bütün arabayı sarıyordu. 

Bir an arabayı hiç bilmediği yollara sapıp ,onunla birlikte uzun bir yolculuğa çıkma arzusu oluşmuştu içinde. Gecesini gündüzünü onunla paylaşmak ,7-24 onu görmek istemişti. Fakat bu imkansız isteğin farkındalığı bir anda bütün bedenine derin bir hüzün salmıştı.

Dakikalar sonra durduklarında Berkin'in meraklı bakışları kendisini buldu. Berkin sormadan cevapladı. "Doğa seni görmek istediğini ve bizim için bir şeyler hazırladığını söyledi."

Berkin gözlerini hemen Doğa'nın karşı apartmanına çevirdi. İstemsizce gözleri onu aradı. Neden bilmiyordu ,fakat içinden bir ses izlendiğini söylüyordu.

Arabadan inip Doğa'nın evine çıktıklarında genç kız ikisini bir salona yönlendirmiş ve mutfağa gidip hazırladıklarını masaya getirmişti. 

Berkin Doğa'nın yemek yapmasına bile şaşıramamış ve yanında oturan çocuğun çoğu sorusunu geçiştirmişti. Çünkü bütün gece gözleri açık balkon kapısından görünen karşı apartmandan ayrılmamıştı. Yemekler yenmiş ,bir kaç sohbet edilmiş ve bir film izlenip bitirilmişti bile.

Ferit lavaboya gitmek için yanından ayrıldığında onun yerini Doğa almıştı. 

"Neden durgunsun Berkin ?"

Berkin Doğa'nın sesi ile bakışlarını balkondan ayırıp yanında ki kıza çevirdi. "Öyle mi görünüyorum?"

Doğa kafasını olumlu anlamda sallayıp gözlerini biraz önce Berkin'in baktığı balkona çevirdi. "O gün beni takip ettin ve konuşmalarımızı duydun değil mi ?" dedi. Lafı dolandırmayı hiç sevmezdi Doğa. 

Berkin bakışlarını tekrar balkon kapısına çevirdiğinde kahverengi gözlerle göz göze geldi. Ne Barış ayırdı gözlerini karşısında ki çocuktan ne de Berkin. 

"Duydum" dedi genç kıza yönelik. Fakat gözleri hala Barışın gözlerindeydi. Bir müddet sonra gözlerini ilk ayıran Berkindi. 

Berkin bakışlarını bu sefer Doğa'ya çevirdi. "Keşke sağır olsaydım da duymasaydım" 

Bu cevaba şaşırmadı Doğa. Genç kız tam cevap vermek için dudaklarını aralamıştı ki dudaklarına kapanan Berkin'in dudakları ile şoka uğradı. Ne karşılık verdi ne de çekildi. 

Çünkü Berkin'in ne yapmak istediğini anlamıştı. 

Anlamış ve izin vermişti. 

O gece kalbi kırılan iki kişi vardı. 

Birisi karşı apartmanın balkonundan gördüğü manzarayı sindirmeye çalışan Barış , diğeri ise salonun giriş kapısında öylece kalan Ferit. 

Berkin en iyi çözümün bu olacağını düşünmüştü. Fakat bu karışıklığa bir düğüm de kendisi atmıştı.