Moja niegrzeczna uczennica//zawieszone na jakiś czas

9

-Oliwia, maluchu wstawaj- szturchnęła mnie za ramie
-J-ja nie śpię- obróciłam się przodem do niej
-Jasne, jasne- uśmiechnęła się- co sobie życzysz na śniadanko?
-Ja? Ja nie jadam śniadań- spojrzała na mnie tylko oburzona
-Jak to nie jesz śniadań?! Śniadanie to najważniejszy posiłek dnia!
-No wiem, wiem ale- chciałam dokończyć ale oczywiście oburzona Wiktoria mi przerwała
-Żadnych ale, co ty na naleśniki?
-Mmm nie wiem wybierz coś na co masz ochotę ja i tak nie jestem głodna
-Ale chętnie zjesz, nieprawdasz?- spojrzała na mnie tymi swoimi pięknymi oczkami i mówiła to swoim słodkim głosikiem
-Ehh... Oj z przyjemnością- mój entuzjazm można było dostrzec na mojej szpetnej, zaspanej twarzy
-No widzisz- uśmiechnęła się i przytuliła mnie do siebie- mam ochotę na tortillę, lubisz?
-Mhmmm- po tym tuleniu zrobiłam się jeszcze bardziej śpiąca
-Oliwia!- krzyknęła
-Mmm?- mruknęłam starając się udać ciekawość
-Oj wstawaj- szturchnęła mnie i zaczęła się śmiać- ja pójdę robić jedzonko, dobrze?- przytuliła mnie jeszcze bardziej
-Dobrze, dobrze- wtuliłam się w nią a ona mnie zrzuciła uśmiechając się pod nosem, zrobiłam bardzo naturalnie wyglądającą smutną minę
-Oj no nie smutaj maluchu- podeszła dała mi buzi w czoło i poszła robić jedzenie
Najpierw ten sen teraz buziak od niej, już nic nie ogarniam. Głowa mnie strasznie bolała, więc nie miałam zamiaru nawet się nad tym zastanawiać, po prostu wstałam, poszłam się umyć, ubrać i umyć zęby
-Jedzonko gotowe!- momentalnie wyszłam z łazienki i skierowałam się w stronę salonu
W pokoju znajdował się już mój mały aniołek z jedzeniem
-No siadaj, ręką klepnęła w miejsce przed sobą- nie pewnie podeszłam, gdy byłam już obok pociągnęła mnie do siebie i usadowiła tak że plecami opierałam się o jej klatkę piersiową. Do ręki dała mi talerz ze śniadaniem
-No to smacznego mała
-Dziękuje, nawzajem
Jako, że jem szybko, gdy skończyłam Wiktoria była dopiero w połowie. Oparłam się o ramie mojej piękności i zamknęłam oczy.