Book 8: The Touch of my Hand

Episode 12

(Daniella's POV)

Magkasama nga kami nina Ashley at Gela sa bahay. Sa kwarto ko na din sila pinatulog. Katabi ko sa kama si Ash habang sa sofa naman si Gela. Mabuti na lang at hindi siya ganun katangkad at least nagkasya siya sa sofa bed ko.
"Dan tell me may nakita ka bang kakaiba kanina sa office mo?," tanong sa akin ni Gela kaya napahinto ako sa pagsusuklay nang buhok ko. Nakita ko ding naghihintay nang sagot si Ashley.
"Its okay. You can tell it to us," sabi naman ulit niya at umupo sa kama ko.
"It is weird Gela and Ash kasi first time na may kumausap sa akin na multo and what makes me afraid is that she said that you are going to die Gela and it is because of me that is why I invited the both of you here dahil natakot ako na baka ngayon mangyayari yung sinabi nang multo. I just want to protect you Gela," paliwanag ko naman habang umiiyak na.
Niyakap naman ako agad ni Gela at pinakalma.
"Its fine. I will be fine Dan. Don't worry about it."
Niyakap na din ako ni Ashley habang panay ang iyak ko.

Kinabukasan...

Sabay na kaming pumasok nang office at nagdalawang isip akong pumasok nang office ko kaya napahinto ako sa paglalakad.
"Anong problema Dan?," tanong naman sa akin ni Ash.
"Hmmm wala. Lets go."
Nang makapasok nang office ay agad kong hinanap ang multo ngunit wala ito. Hinintay ko siyang magpakita ngunit mag aout na lang ako hindi na siya lumitaw pa sa office ko. Nakareceived naman ako nang text kay Gela na uuwi muna siya sa kanila at tatawag lang siya pagpapunta na siya sa bahay ko. Nag aayos na ako nang mga gamit ko nang tumunog bigla ang phone ko. Nagtaka naman ako kung bakit videocall ito galing kay Mr. Park ngunit sinagot ko pa din.
"Good evening Mr. Park?," agad kong sabi nang masagot ang tawag niya.
"Can I see what you are wearing Miss Baira."
Nagulat naman ako sa sinabi niya.
"Are you wearing a red blouse with a black long skirt?"
"How did you know?," gulat ko namang sabi. Hindi naman ako lumabas nang office, how did he found out what I'm wearing?
"Where are you? Nasa office ka ba? I need to meet you."
"Yes. Why?"
"Sasabihin ko sayo when we meet. Just stay there, wait for me."
Pinatay naman niya agad ang tawag habang ako nakatingin pa din sa screen nang phone ko. Ano bang problema niya? Tumunog naman ulit ang phone ko and this time si Gela na ang tumatawag.
"Yes Gela? Papunta ka na ba nang bahay? Pauwi pa lang ako."
"Dan, I think may someone sa bahay mo. You're gate is already open."
"What? Nasaan ka?"
"Pumasok ako pero nagtago ako. Call wahhhhh...."
"Gela! Hello!"
Bigla na lang naputol ang tawag kaya mabilis akong lumabas nang office at dumiretso nang parking area. Nakasalubong ko naman si Mr. Park.
"Where are you going Miss Baira?"
"I need to go Mr. Park. My friend needs me," sagot ko lang at agad sumakay sa kotse ko. Gela wait for me. Nagpanic naman agad ako. Ito na ba yung sinabi nang multo na mangyayari kay Gela?

(Jimin's POV)

Agad naman akong pumasok nang kotse ko nang makaalis siya. Kailangan ko siyang sundan. Ngayon mangyayari ang aksidenteng nakita ko. Huminto naman siya sa isang bahay at agad lumabas nang kotse niya. Mabilis ko siyang pinigilang makapasok.
"Bitawan mo ako, I need to save my friend," sabi niya habang pinipilit alisin ang kamay kong nakahawak sa braso niya.
"How are you going to save him? Ipapahamak mo lang ang sarili mo?"
"I don't care so please just let me go."
"Ok fine, I'll help you. Lets just call the police first."
Agad ko namang tinawagan ang mga police at nang maireport na ay dahan dahan kaming pumasok nang gate at nagtago sa fountain area nila malapit sa main door. Nakita namin sa loob yung kaibigan niya habang nakatali at nakatakip ang bibig. Nakita din namin na may tatlong lalaking nakaitim ang nakatayo malapit sa kanya.
"May iba bang daan papasok sa inyo?"
"Meron, dito pwedeng dumaan," sagot naman niya.
"Ok papasok ako and you stay here. Wait for the police."
"No. I want to help too."
"Its too dangerous Miss Baira. I can handle this."
"Please."
Nakita ko naman sa kanya ang sobrang pag aalala sa kaibigan niya.
"Fine. Just stay close to me," sabi ko at nilahad ang kamay ko. Agad naman niya itong hinawakan at mabilis kaming nagtungo sa gilid nang bahay nila. Dahan dahan niyang binuksan ang pinto at pumasok kami. Mabuti na lang at patay ang ilaw. Dahan dahan kaming naglakad nang makarinig kami na may paparating kaya mabilis kaming nagtago.
"Anong gagawin natin sa baklang yun?," rinig naming sabi.
"Eh di patatahimikin natin. Namukhaan na tayo eh."
Bigla naman siyang napasinghap kaya agad kong tinakpan ang bibig niya. Mabuti na lang at di kami narinig. Naramdaman ko na lang na basa na ang kamay ko. Umiiyak na pala siya.
"Anong gagawin natin?," tanong niya nang mahina habang umiiyak pa din.
"Be strong. Walang mangyayaring masama sa kaibigan mo. I will make sure of that. Now first, stop crying and just stay here. Ako nang bahala."
Lumabas naman ako sa pinagtataguan namin at nagulat na lang ako nang  bigla siyang tumakbo papuntang living area kung nasaan yung kaibigan niya. Anong ginagawa niya?