Mermaid Out of Water

Και Μετά Τι;

Κάλα, Χονολουλου

Περπατουσαμε έτσι λοιπόν για πάρα πολλή ώρα. Και μετά με ρώτησε:

-Κάλα...
-Ναι, γύρισα και τον κοίταξα μέσα στα πράσινα ματιά του που εμοιαζαν ακόμα πιο παράξενα στο σκοτάδι.
-Δε θα σε ψάχνουν;
-Μμμ, δε νομίζω, είναι όλοι πολύ κουρασμενοι για να προσέξουν πως λείπω και εξάλλου μου έχουν εμπιστοσύνη.
-Είσαι τυχερή...
-Γιατί;
-Γιατί εμένα θα με ψάχνουν...
-Τι ώρα είναι;

Άνοιξε το κινητό του. Δύο τα μεσάνυχτα. Άνοιξε διαπλατα τα μάτια του.

-Αν θες γυρναμε αμέσως Κασπερ.
-Όχι, δε θέλω να σε αφήσω.
-Θες να έρθω μαζί σου;
-Εννοείς να μείνεις μαζί μου;

Χαμογελασε πονηρά. Το μυαλό του πήγαινε εκεί που πήγαινε και το δικό μου, αλλά δεν ήταν η σωστή μέρα για αυτό, ακόμα. Αν και τον εμπιστευομουν τόσο πολύ...

Με έπιασε από τη μέση και ήρθε μπροστά από το πρόσωπο μου. Ήταν αρκετά ψηλοτερος από εμένα.

-Κάλα...
-Ναι...

Με φιλησε στο μέτωπο και με αγκαλιασε.

-Δε θέλω να σε αφήσω.

Ειχα τοποθετήσει το κεφάλι μου στον ώμο του. Ήταν όλα τόσο όμορφα και μετά τα λόγια του με χτύπησαν σαν κεραυνός.

-Πολύ φοβάμαι όμως πως θα πρέπει να το κάνω.

Απελευθωρωθηκα από την αγκαλιά και τον κοίταξα στα μάτια.

-Τι εννοείς;
-Δεν είναι απλά το ότι πρέπει να πάω στο ξενοδοχείο, είναι το ότι θα πρέπει να φύγω.

Δεν μίλησα, είχα βουρκωσει. Μα πώς μου ήρθε να ερωτευτώ εναν τουρίστα;  Φυσικά και θα έπρεπε να φύγει. Γιατί να μείνει;

Κατέβασα το κεφάλι μου για να μη φανεί πως είμαι βουρκωμενη και ανοιγοκλεισα τα μάτια μου για να διώξω τα δάκρυα.

Σήκωσε με το χέρι του το πηγουνι μου.

-Ει.. Μην στεναχωριεσαι, μου είπε, είμαι σίγουρος πως θα βρεις κάποιον καλύτερο από εμένα, σου αξίζει.
-Ναι αλλά δε θέλω κάποιον καλύτερο, θέλω εσένα.

Τον αγκαλιασα σφιχτά και άρχισα να κλαίω σιγανα.

Με αγκαλιασε κι εκείνος.

-Κι εγώ εσένα θέλω, μου είπε. Για αυτό πρέπει να φύγω.

Νευριασα, θυμωσα. Και μετά φοβήθηκα.

-Αν με θες, γιατί δε μένεις; Τι εννοείς ΠΡΈΠΕΙ να φύγεις;
-Κάλα... Δεν είναι τόσο απλό.
-Γιατί; Δε μου αξίζει τουλάχιστον να μάθω το γιατί;
-Γιατί είμαι πριγκιπας.