Mermaid Out of Water

Πού Θα Με Πας;

Χαβάη, Χονολουλου

Στην αρχή ο Κάσπερ φαινόταν πάρα πολύ αμήχανος. Δεν ξέρω αν ήταν και για αυτόν το πρώτο του ραντεβού, αλλά πραγματικά το ύφος του είχε πολύ πλάκα.

"Λοιπόν... Πού θα με πας;"
*βλέμμα αγελάδας*
"Εεεμ... Γη καλεί Κάσπερ"
"... "

*Μετά από δέκα ώρες*

"Λοιπόν... Κάλα, σωστά; Τι θα έλεγες να πηγαίναμε για ένα νοστιμότατο μιλκσεικ καρυδας;"

Μιλκσεικ καρυδας. ΜΙΛΚΣΕΙΚ ΚΑΡΥΔΑΣ. ΜΙΛΚΣΕΙΚ ΚΑΡΥΔΑΣ!!!!!!!!!!!

Αν υπάρχει κάτι που μισώ περισσότερο σε ολόκληρο τον κόσμο, κάτι που θα μπορούσα να κάψω, να τεμμαχισω, να αποκεφαλισω (αν και δε γίνεται), να το περιφέρω για δημόσιο εξευτελισμο και να θαψω στα έγκατα της γης χωρίς καθόλου τύψεις, θα ήταν ένα νοστιμότατο μιλκσεικ καρύδας.

"Τι θα έλεγες να κάνουμε κάτι άλλο; "
Του απάντησα εντέλει.

Με κοίταξε κάπως απογοητευμένος.

Ουπς! Σορρυ αλλά την επόμενη φορά να βρίσκεις κάτι πιο δημιουργικό.

"Όπως; Τι θες;"

Με κοίταξε μες τα μάτια και ναι, συγγνώμη αν θεωρούμε ρατσιστρια αλλά αυτός με κάλεσε για ραντεβού αυτός θα αποφασίσει.

"Δεν ξέρω, πες κάτι. "

Δεύτερη απογοήτευση στα μάτια του.

"Ωραία, άσε με λίγο να σκεφτώ."

Πρέπει να φαινομασταν λίγο ηλιθιοι μες τη μέση του δρόμου να μιλάμε ακίνητοι για ένα τέταρτο, γιατί οι άνθρωποι στα γύρω μαγαζιά με παρακολουθουσαν λες και ήμασταν ριαλιτι.

"Τι θα έλεγες να πάμε να περπατήσουμε λίγο και να αποφασίσουμε στο δρόμο."

Τρίτη απογοήτευση και φαρμακερή.

"ΟΚ, συγγνώμη πρέπει να είμαι το χειρότερο ραντεβού που είχες ποτέ. Ως τώρα εσύ έχεις όλες τις καλές ιδέες και εγώ τα κάνω όλα λίγο σκατά. Σε παρακαλώ διέγραψε αυτό το κομμάτι, από 'δω και πέρα θα είμαι τέλειος. Σοβαρά."

Πραγματικά, ήταν ότι πιο αξιοθρήνητο και ταυτόχρονα αστείο πράγμα που έχω ακούσει. Με το ζόρι κατάφερα να συγκρατησω τα γέλια μου.

"Χαχαχαμρρφχαχα, εεεεμ, άκου ηρέμησε ΟΚ; Αρχικά, έλα λίγο να πάμε μια βόλτα και να αποφασίσουμε πού θα πάμε γιατί πεθαίνω της πείνας και έπειτα... Εγώ θα ανησηχουσα λιγότερο στη θέση σου."

Με έπιασε από το χέρι και περάσαμε το δρόμο απέναντι. Περπατουσαμε επί της παραλίας ανάμεσα σε ψηλούς φοίνικες και ηλεκτρικές κολώνες. Οι άνθρωποι στα γύρω μαγαζιά έτρωγαν ήσυχοι- ήσυχοι και η μουσική ξεχυνοταν από τις τοπικές ταβέρνες.

"Γιατί είχες και χειρότερο ραντεβού; Γιατί αν είχες, στα αλήθεια τώρα, νιώθω πολύυυ καλύτερα."

Του χαμογελασα ζεστά. Και τον κοίταξα στα μάτια.

"Βασικά... Εσύ είσαι το ΠΡΏΤΟ μου ραντεβού."

Στην αρχή με κοίταξε κάπως μπερδεμένος, αλλά μετά άρχισε να γελάει, πααααρα πολύ.

"Χαχαχα, ναι καλά, Χαχαχαχαχα,  άκου εκεί το πρώτο ραντεβού, δηλαδή θες να πιστέψω πως κοτζάμ κοπέλα, τόσα χρόνια, τόσο όμορφη να είναι το ΠΡΏΤΟ σου ραντεβού, τώρα; Χαχαχα, ωραίο αστείο!"

Τον κοίταξα ψιλό-θιγμενη με το γνωστό αγελαδισιο βλέμμα. Πρέπει να κατάλαβε ότι σοβαρολογουσα γιατί το γέλιο του κόπηκε μαχαίρι και ξεροκατάπιε.

"ΟΚ, λοιπόν... Μάλλον σοβαρολογείς, οπότε τώρα νιώθω ακόμα πιο άσχημα, γιατί κατέστρεψα το πρώτο σου ραντεβού. "

"Μπορείς ακόμα να το διορθώσεις. Ξέρεις, αν δεν πετάξεις άλλη κοτσάνα"

Με κοίταξε λίγο σαστισμενος και χαμογέλασε στραβά.

"Ωραία, τέρμα οι κοτσανες. Αλήθεια."

Εκείνη τη στιγμή ακούστηκαν δύο δυνατά γουργουρητα από τις κοιλιές μας. Κοιταχτηκαμε και σκάσαμε και οι δύο στα γέλια. Αχχ τι όμορφα λακκακια...

"ΟΚ, μάλλον σοβαρολογουσες πριν για την πείνα γιατί η κοιλιά σου έκανε σαν βαπορι."

"Εεει, η κοιλιά ΣΟΥ έκανε σα βαπορι. Η δική μου ούτε που ακούστηκε. "

" Χαχα, ναι καλά. "

Γελώντας, τον χτύπησα μαλακά στον ώμο.

"Αουτς, έχεις βαρύ χέρι", αστειευτηκε.

"Ελα, πάμε; Πειναω, σου λέω. "

"Χαχα, οκ, μις φαγανα 2018, αν και είμαι τουρίστας εδώ να ξέρεις πως βρήκα ένα τέλειο μέρος για σήμερα. Έψαχνα όλο το πρωί. Θα ήθελες να πάμε στο CIRCILICIOUS;"

Το ξέρω ότι έλεγε ψέματα για το ότι έψαχνε όλο το πρωί γιατί την είδα και γω αυτή την αφίσα πίσω μου αλλά δε θα άντεχε άλλα χτυπήματα, οπότε το έπαιξα και καλά ενθουσιασμενη.

"Πλάκα μου κάνεις; Είναι το αγαπημένο μου μαγαζί! Ναι εννοείται πως θα ήθελα!"