Δανία, Κοπεγχάγη
«Καλά, φύγε πάλι Κάσπερ αλλά δε θα το αποφύγεις!»
Αυτή ήταν η φωνή της μητέρας μου. Της βασίλισσας της Δανίας. Όπως καταλαβαίνετε, αφού η μητέρα μου είναι βασίλισσα κι εγώ είμαι πρίγκιπας.
Αλλά δε το θέλω αυτό.
Βέβαια ούτε το να δουλεύω θα μου άρεσε αλλά τουλάχιστον θα ήμουν ελεύθερος.
Χωρίς τους εκατοντάδες υπηρέτες μου να μου ζαλίζουν τα αρχ**ια με τα: Το πρωινό σας κύριε, το μπάνιο σας κύριε, τα ρούχα σας κύριε, το φαγητό σας κύριε,
Μήπως να αρχίσουν να κατουράνε και για εμένα? Μπορώ να κάνω πράγματα μόνος μου. Δεν είμαι ανάπηρος. Μπορώ να ζήσω με το δικό μου αέρα να αναπνέω. Μπορώ να επιλέξω μόνος μου ποια θα αγαπώ...
Είμαι ήδη είκοσι ετών και πρέπει μέχρι μέχρι τα τριάντα μου να έχω παντρευτεί. Μόνο έτσι το βασίλειο θα γίνει δικό μου σε περίπτωση που και οι δύο μου γονείς απεβιώσουν.
Η μητέρα μου φοβάται πως θα μείνω μπακούρι.
Αυτό το λέει επειδή συνεχώς απορρίπτω τις νύφες που μου φέρνουν και επειδή από πέρσι έχω αρχίσει να το σκάω τα βράδια για να μεθάω και να πηδιέμαι με ανυποψίαστες κοπέλες στις τουαλέτες των μπαρ.
Δε μου αρέσει η μονοτονία. Και στο μέλλον μου προβλέπεται μπόλικη.
Οπότε το πήρα απόφαση πως μέχρι να φτάσει αυτό το μέλλον θα σπάω την απαίσια βασιλική ρουτίνα μου με τις μη πριγκιπικές μου συνήθειες.
Θα μπορούσα να έχω όποια που**να που γνωρίζω στα μπαρ δική μου χωρίς καν να χρειαστεί να προσπαθήσω για αυτό.
Και θα μπορούσα μάλιστα να εξασφαλίσω πως οι υπηρεσίες της θα είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικές απλά λέγοντας της πως είμαι ο πρίγκιπας.
Παρ' όλα αυτά, προτιμώ να μεταμφιέζομαι και να αποκρύπτω την αληθινή μου ταυτότητα.
YOU ARE READING
Mermaid Out of Water
FanfictionΜία συνηθισμένη κοπέλα με μια συνηθισμένη ζωή. Ένα ξεχωριστό αγόρι με μια ακόμα πιο ξεχωριστή ζωή. Δύο άνθρωποι που ένα βραχιόλι θα αναγκάσει να είναι μαζί. Μπορεί η αγάπη να νικήσει το πεπρωμένο μας;
