Mermaid Out of Water

Η Κάλα Κλεφτρα;

Χαβάη, Χονολουλου

Το ραντεβού στην αρχή πήγαινε σκατα.

Καθόμουν επί ούτε κι εγώ τόση ώρα και τη χάζευα ενώ αυτή μιλούσε και, ναι, μάλλον με πέρασε για ηλιθιο.

Από τη μια γκάφα στην άλλη το πήγαινα. Βέβαια και η Κάλα δε δίσταζε να μου υπενθυμιζει πόσο βλάκας ήμουν.

Να 'ναι καλά αυτός που έβαλε την αφίσα πίσω της και κατόρθωσα να βρω ένα κυριλάτο μαγαζί να την πάω.

Ναι,  η ιδέα μου για μιλκσεικ καρύδας ήταν εντελώς ΒΛΑΚΟΕΙΔΕΣΤΑΤΗ!

Πραγματικά μιλάω τώρα όσο περισσότερο μιλούσαμε με την Κάλα τόσο περισσότερο μου άρεσε.

Μια τέτοια κοπέλα θα ήθελα να παντρευτώ.

Έξυπνη, όμορφη, αστεία, γλυκιά, συγκροτημένη.

Πότε δεν είχα ξαναγνωρίσει κοπέλα με προσωπικότητα.

Φτάσαμε στο μαγαζί. Ήταν μεγάλο και η σκεπή του ήταν ριγέ κόκκινο και άσπρο.

Μπήκαμε μέσα και στη ρεσεψιον καθόταν ένας κουστουματος κύριος.

Η ουρά ήταν τεράστια. Λογικά ήταν από τα μαγαζιά με κράτηση. Έριξα μια ματιά στο χώρο και συνειδοτοποιησα πόσο κυριλατο, πόσο μονοχνωτο ήταν το μαγαζί.

Από τα συνηθισμένα που πήγαινα συνήθως με την οικογένεια μου. Δεν ήθελα η Κάλα να με περάσει για ψωναρα και δεν ήθελα να φάω άλλο ένα δείπνο τηρώντας τους κανόνες καλής συμπεριφοράς.

Την κοίταξα. Φαινόταν ενθουσιασμενη που θα καθομασταν εδώ. Δεν ήθελα να της το χαλάσω.

Πλησιασαμε τη ρεσεψιον. Ο κουστουματος κυριουλης μας έδωσε ένα βεβιασμενο χαμόγελο και μας ρώτησε αν έχουμε κάνει κράτηση.

Του έδειξα την ταυτότητα μου και αμέσως έστειλε κάποιον να μας εξυπηρετησει.

Πάντα υπάρχει τραπέζι για τα άτομα της βασιλικης οικογένειας.

Είδα την Κάλα να απορεί.
"Είχες κάνει κράτηση;"
"Ναι, σου είπα, το είχα ψάξει"

Μου χαμογελασε ντροπαλα και καθησαμε στο τραπέζι μπροστά στην εξέδρα. Λογικά θα μας παρουσιαζαν κάποιο σόου.