ကိုယ္ကသာ အေရးတယူစကားေျပာေသာ္လည္း
ထိုထူးဆန္းသည့္ သေကာင့္သားသည္ ေက်ာက္သင္ပုန္းကိုသာ စိုက္ၾကည့္ျမဲ။လေရာင္လက္မေလ်ာ့ေသးဘဲ
ေနာက္ထပ္စကားဆက္ေျပာသည္။"ဒီေလာက္ပူေနတာကို လက္အိတ္ေတြေကာ လက္႐ွည္အက်ႌေတြေကာ။ ခြၽတ္ထားၿပီး ဒီေပၚတင္ထားပါ့လား"
ထိုင္ခံုကို ပုတ္ျပကာ အက်ႌတို႔ကို တင္ထားရန္ လေရာင္ ေျပာမိေသာ္လည္း သူသည္ အေရးမလုပ္။
သူ႔လက္ေမာင္းကို ထိရန္ျပင္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ကို
ေနာက္ဆုတ္သြားသည္ေၾကာင့္ ကိုယ့္လက္သည္
ေလထဲမွာ ရပ္တန္႔လ်က္။ထိုအခါမွ အေနာက္တံခါးနားမွာရပ္ေနသည့္ ဦေလးႀကီးတစ္ေယာက္က ဝင္လာၿပီး.."လူေလး သူကဘယ္သူ႔ကိုမွစကားမေျပာတတ္လို႔ပါကြယ္ သားဖာသာတစ္ေယာက္ထဲေနပါေနာ္"
"အာ ဟုတ္ ဟုတ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ထို႔သို႔ေျပာၿပီးေနာက္ ကိုယ့္ဘာသာ စာက်က္စရာ႐ွိတာက်က္ရေတာ့၏။ဘယ္လိုတုန္းမသိ ျမန္မာႏိုင္ငံလာၿပီး
ကိုရီးယားဆန္ေနတယ္ အေစာင့္ေတြဘာေတြနဲ႔ "ဟြန္႔"ဆိုကာ လေရာင္မေက်မနပ္ႏွာေခါင္း႐ွံု႔လိုက္သည္။ခဏၾကာေတာ့ ဆရာမက အစည္းအေဝးကေန ျပန္လာၿပီး
ေက်ာင္းသားသစ္ေျပာင္းလာသည့္အေၾကာင္း မိတ္ဆက္
ေပးပါသည္။"သားတို႔သမီးတို႔ ေနာက္ဆံုးတန္းမွာထိုင္ေနတယ့္
သားေလးနာမည္ကစိုင္းတိမ္ယံလင္းတ့ဲ စာေတြမသိတာ
ေတြသူေမးရင္ေျဖေပးလိုက္က်ပါေနာ္"စိုင္းတိမ္ယံလင္းတ့ဲလား။သူဝတ္စားသည့္ပံုစံကို ဆရာမကဘာမွမေျပာသည္ေၾကာင့္ လေရာင္အ့ံျသမိသည္။
ေယာက်ာၤးေလးမ်ား ေက်ာင္းအျဖဴအက်ႌမွ ၾကယ္သီးကိုရင္ဘက္နားထိ ျဖဳတ္ထားသည္ကိုျမင္လွ်င္ပင္ လာဦးဟု
ေခၚကာ ျပင္ခိုင္းသည့္ဆရာမသည္ သူ႔က်ေတာ့
ဘာမွမေျပာ။
YOU ARE READING
You're my everything(Zaw and Uni) (Completed)
RomanceI'm not a robotထဲမွေရာဂါကိုေၾကာ႐ိုးတည္ေရး၏။ Own Creation ေနလေရာင္ စိုင္းတိမ္ယံလင္း ေနရန္ စိုင္းညီယံလင္း fan ficမဟုတ္ပါ။🔥🔥🔥🔥