Olympus Prime

Chapter 46: Final Cruise

SAEKO

MATAPOS kaming maabisuhan sa lahat ay agad din kaming umalis upang magtungo sa labas. Ayon sa napag-usapan sa Hall, ihahatid kami sa isang pribadong isla sakay ng isang barko. Malinaw na malayo-layo ito na kung saan naaayon ang lahat sa plano.

Lulan ng isang malaking kalesa, dahan-dahang binuksan ang malaking tarangkahang nagsisilbing mataas na harang sa buong Olympus. Hindi ko alam kung saan kami patungo. Walang kasiguraduhan kung sino-sino o sino ang puwedeng bumalik nang buhay. Pero sisiguraduhin kong hindi ako ang mauunang mawala.

Lahat kami ay nakasuot ng isang makapal na cloak. Tanging padyak lamang sa lupa ang maririnig gawa ng dalawang kabayo na nagsisilbing sasakyan. Kasalukuyang puro puno ang nakikita ko mula sa manipis na telang nakatakip sa kalesa. Sa likod ay may dalawa pang nakasunod na kalesa kung saan lulan din nito ang ilan pang mga estudyanteng kalahok sa laro.

Maganda ay malinaw ang sikat ng araw mula sa kalangitan. Tila ba sabik ito upang alalayan kami sa aming destinasyon. Hindi ko naiwasang humugot ng malalim na paghinga at damahin ang ilang sandali.

The warm ambiance felt a little warmer when a huge palm cope my right hand besides me. The sudden feeling reminded me of that one person. I opened my eyes and searched for that particular subject.

"Are you okay? Do you want to sleep on my shoulder?" Deus managed to asked, not minding facing me.

The view what I am seeing right now is to die for. Malinaw sa aking paningin ang perpektong side profile ni Deus. Everything from him is delicately dangerous. Once you're caught, wala ka nang kawala.

I looked around. Alphy, Keilah, Theodore, Finn, and Danielle are sleeping while Vina, Althea, Marcus, Raven, Arthur and Jhuno are quietly sitting. They all look busy minding themselves. I guess their thoughts are traveling ahead through the game. I smiled before my eyes glued to Deus'.

"Keep staring. Matagal-tagal tayong hindi magkikita," he teased with his usual annoying manly tone. "Or maybe never. Who knows?" pahabol pa nito.

Madali ko itong naintindihan. I know it sounds scary but I'm ready for this. Maybe Deus, too, kaya ganun na lamang ito magbiro.

I smirked. Dumilat ang isang mata nito. "What? Ganito ka ba kahanda para tawanan ang sitwasyon?"

Mas lalo akong natawa.

"Hey! I'm serious-"

"Shhh!" I covered his mouth bago pa man ito makagawa ng ingay. He just gave me a death glare before I removed my hand from his mouth.

Napairap na lamang ito bago bumalik sa pagdantay.

"You're hopeless," he said.

"I'm not."

***

It took us half and an hour to reached our destination. Summer salt greet us with a warm ambiance resurrecting from the shallow.

Naunang bumaba si Finn. Sa lahat rito ay siya ang pinaka-excited. Ang ebidensya, kita sa mga mata nito ang pagkinang habang pinagmamasdan ang kabuoan ng dagat.

"Follow me," a guy with a long beared approached.

As what Professor Fleroun instructed, sinundan namin ang utos nito. The feeling was undefined. My boots automatically sunk the moment I start walking. I never imagined myself stepping on a sand. It's my first time in a beach at ganito pala sa pakiramdam, nakakagaan.