Chapter 26: Disaster

2.2K 113 19
                                    

SAEKO

I took gasp of air before I stepped in discourage. Napansin kong tila binalutan kami ng makakapal na hamog. It send me chills down from my spines. The unusual feeling took the whole place.

A body unexpectedly fell from the sky leaving a loud thud on the ground. Nag-iwan iyon ng matinding gulat sa amin seeing the lifeless body unmoving. No blood. It's weird and creepy dahil hindi nagkahiwa-hiwalay ang iba't ibang parte ng katawan nito gayong sobrang taas ng pinagbagsakan niya.

All of a sudden, the body started to move with a loud cracking of bones. Medyo napapikit ako dahil ramdam ko ang pangingilo ng ngipin ko dahil dito. Napansin kong dahan-dahan nitong inuunat ang kamay at binti niya na mistulang na-dislocate sa pagkakaayos. Sa isang iglap, nakatayo na ito sa harapan namin.

I can't recognize him because he's facing on the ground. Wala itong damit pang-itaas habang mahahalatang punit-punit at luma na ang slacks na suot nito. He's kinda skinny for a young age. Bigla itong tumingin sa amin. Smiling and eerie. It's ironic because despite of his uncanny face and blank eyes, he seems empty and soulless.

Natawa na lamang ito habang hindi pa rin inaalis ang matatalim na tingin sa amin. He looks crazily mad. Nanatili ito sa kinatatayuan niya. He's too pale for me. Medyo nangingitim na rin ang labi nito. Napansin ko ang kakaibang kulay ng mga ugat nitong nakapaligid mula sa leeg niya. It's the same color and history of his bruises. It's swollen which may have been the result of what he had been through. Dark and violent.

"Hello," he greeted with an unearthly tone.

Nagsimula itong maglakad nang paika-ika papunta sa amin. He can hardly walk. Napaatras kami.

"Step away," the headmistress grunted before walking in front. Tension slowly rises from the whole place. It looks like this is her duty to handle. I bit my lower lip trying to be calm and stiff. Who is he? What is he!?

The strange guy stopped. His mere gaze suddenly snapped. But not his freaky smile. Mukhang nakuha naman nito ang sinabi ni headmistress Fleroun.

"Well, well, well. It's the headmistress herself if I'm not mistaken," said the strange guy while narrowing his gaze. "You're quite.. old," he mocked.

"Indeed," the headmistress replied. "Don't you have any dirty business thing to do, Ethan? I'm sure your owner must be looking for you," she added.

Ethan? Napaisip ako bigla. They seems know each other well. Parang matagal na silang magkakilala base on their conversations. Hanggang ngayon ay malaking palaisipan pa rin sa akin ang pagkakakilanlan ng taong kausap ni headmistress Fleroun.

Ethan smirked before looking at us. "They're my business," saad niya bago sinundan nang nakakikilabot na tawa.

Napansin kong umigting ang panga ni headmistress. Parang pinipigilan niyang huwag sumabog ang emosyon nito. I'm not sure kung hanggang kailan kami tatagal dahil hindi namin alam kung ano'ng kayang gawin ni Ethan. But there's something the in way he move, there's this strange strength, precision. Hindi ko inaasahang magtatama ang mata namin mula sa isa't isa. It was such a foreign sensation that my eyes were forcefully stucked on him. Para akong hinihigop nito at napunta sa kawalan. It was a mixed greed, manipulation, deception and mistrust. Wala sa sarili akong napahakbang papunta sa kanya.

Olympus PrimeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon