Hiring: UGLY Secretary (PUBLISHED under IMMAC)

Twenty Seven

LUNA's POV

"Al, dapa!"

Pagsigaw ni Luigi noon ay tatlong magkakasunod na putok ng baril ang narinig ko.

Pero hindi iyon galing sa babae.

Dahil yung babaeng nanutok ng baril sa amin ay nakahandusay na sa sahig.

Dilat ang mga mata. Naliligo sa sarili nyang dugo.

Lumipas pa ang ilang saglit bago bumukas muli ang butas na pinto ng restaurant at pumasok ang dalawang tao.

Yung babae at lalaki kanina.

Parehas silang may bitbit na de kalibreng baril. Suot suot parin nila ang mga sunglasses nila ngunit wala nang mga ngiti ang mga labi nila.

"Filthy sonofab*tch!" Sabi noong lalaki.

Napapaltak naman yung babae pagkatapos noon ay naglikot ang ulo nya na tila ba may hinahanap sa loob nitong resto. 

Tumigil ang ulo nya sa direksyon namin.

"Are you okay Althea?" She ask.

Her question caught the attention of the guy beside her.

I didn't bother to answer. I am not really sure if she pratically asking me.

"Duh, Luna! Of course, ikaw ang tinatanong nya!" Asik ng kalahati bahagi ng utak ko.

"Hey, do you have any gunshot? God, Althea, answer me!"  May kalakasang tanong noong lalaki.

"Kilala mo ba sila, Luna?" Luigi ask.

Medyo nagulat pa ako ng hawakan nya ang siko ko at pisilin iyon ng marahan.

"D*mn! Get your f*cking hands off of Althea's arm." He hissed.

"Why? Who the hell are you to give me an order?" Luigi ask too.

Sinasalubong nya ang titig noong lalaki.

The guy clinched his jaw. Hinawakan naman sya sa braso ng babaeng kasama nya na para bang pinipigilan.

"Let's go, maybe the cops are on their way here."

Muli nyang inilibot ang tingin nya sa loob ng resto. Bakas ang takot at pagkabigla sa mga customer na nasa loob.

"We'll pay every damage that we made. Take this. Forgive us too for the disturbance!" She said and took bills on her wallet.

Wait! That's not an ordinary bills. Those are a bunch of 100 U.S dollar bills. Wow! They are very rich. Sa tantsa ko ay hindi lamang sampung dollar bills iyon.

"Please be safe, Althea!" Mababa na ang tinig noong lalaki ng sabihin nya iyon saakin.

Nginitian nila ako katulad kanina na syang nagpalakas ng kabog ng dibdib ko.

Napahawak ako sa braso ni Luigi.

I know this feeling was not sccared---- I'm confused. I really am. But for what I am confusing with?

They smile at me again before they turn around and wave their goodbyes.

Hindi rin nagtagal ay dumating na ang mga pulis. They ask everyone and investigate what happened.

They said that girl is probably an assassin.

Pero sino ang nagpadala sa kanya. Kitang-kita naman na ako ang target nya pero sino ang gustong pumatay sakin maliban kina----

D*mn, hindi kaya sila ang may pakana nito?

Tulala na ako hanggang makabalik sa hotel na tinutuluyan ko. Hinatid ako ni Luigi hanggang dito. He didn't bother to talk or ask a question. Para bang binibigyan nya muna ako ng oras at ayaw nyang maungkat agad ang nangyari.

I was widely awake that night 'till God knows when my eyes begun to close. Nagising na lang ako na mataas na ang sikat ng araw.

Kinusot ko ang mga mata ko. Inabot ko ang pamuyod sa may bedsids table ko at itinali ang buhok ko bago bumaba ng kama. Pumunta ako sa cr para maghilamos at pagkatapos ay lumabas ng kwarto.

Bahagya pa akong napaatras papasok ng may makita akong lalaking nakaupo sa couch.

Nakatalikod sya sa akin kaya hindi ko makita ng mukha nya.

Mula din sa pintuang kinatatayuan ko ay may naaamoy akong mabangong niluluto mula sa kusina.

"Finally, you're awake!" A sweet,  cool and manly voice said.

The guy faced me with a breath-taking smile.

Katulad kahapon ay nakasuot pa din sya ng all black clothing from head to toe. May suot pa din syang sunglasses kahit nandito sa loob.

"W-Why are you here? Paano ka nakapasok?" I ask.

He stood up and smile at me. Mula sa bulsa nya ay may nilabas syang susi.

"I have a spare of your key, milady!" He said.

"Come on, guys. The breakfast is ready!"

Napatingin naman ako sa may kusina dahil sa boses na iyon.

Yung babaeng kasama din nya kahapon.

Nakasunglass din sya at all black.

Nakangiti sya sa akin ng lumapit sya at yakapin ako.

Ganun na lang kalakas ang tibok ng puso ko. I know its not because of I am afraid--hindi ko lang mai-explain.

Lumapit na din sa akin yung lalaki at pumagitna saamin noong babae. Hinalikan nya ako sa noo na labis kong ikinabigla.

"Miss you already, Althea Luna!" He said and kiss me again.

Dapat ay matakot ako dahil estranghero ang mga ito.

But with that guy's arm and kiss of the two of them---- I don't know, but I feel safe and my heart begin to melt.

Namasa ang mga mata ko sa hindi ko malamang dahilan. Para bang may kiniliti silang dalawa sa puso ko.

Ipinaghila ako ng upuan noong lalaki at pinagsandok naman ako noong babae.

Tumulo na ng tuluyan ang luha ko habang nakatingin sa kanila.

Nakangiti sila sa akin na lalong nagpagaan ng pakiramdam ko.

They are strangers that save me twice. I am very thankful about it.

But still...

I want to know something. It bothers my system a lot.

"S-Sino ba talaga kayo? Bakit nyo ito ginagawa?"

SOMEONE's POV (The girl one)

I smile sweetly when I notice how her warmth eyes lay on us.

She grown up too beautiful and brave. I can't wipe my smile when I saw how grateful she is while we serve her breakfast.

"S-Sino ba talaga kayo? Bakit nyo ito ginagawa?"

Nagkatinginan kaming dalawa.

We both knew that this is not about time for her to know who are we.

Kinuha ko ang kamay nyang nakapatong sa lamesa at bahagyang pinisil.

"Not this time, Althea. Just trust us."

"But you're strangers to me. H-How can I trust you?"

"Don't worry, milady. Hindi ka namin sasaktan. Wala kaming masamang pakay at gagawin sayo. We're just here to have a well-company. To lessen your pain and keep you safe. No one could hurt you, habang nandito kami sa tabi mo. Hindi ka namin pababayaan." With what he said , Althea's eyes fell two drop of her tears.

It is not a tears of pain, but a tears of joy.

"Soon, Althea, soon!"

---
Thank you sa pagbabasa. Sorry at natagalan. Lablab, mylabss!😘