Last of her kind

Het ei

Het bloed druipt over mijn armen en benen en ik smeek mijn moeder te stoppen.

"Parasieten als jij horen hier niet thuis, op aarde," sist ze naar me. Haar ogen schieten vuur. Dan bergt ze de zweep op en dwingt me haar aan te kijken.

"Naar de raad," snauwt ze. "Waag het niet ze te vertellen dat je mijn dochter bent."

De beelden in de vlammen verdwijnen. Het helderblauwe vuur in mijn hand licht weer op. Ik tril en probeer de beelden uit mijn hoofd te verbannen.

"Vanaf daar kan je het verhaal wel raden," zeg ik. Ik probeer een glimlach. Finn lacht niet terug.

"Dat is..." begint hij. "Afschuwelijk."

Vol medelijden kijkt hij me aan en legt zijn hand op mijn schouder. Ik duw hem iets te ruw weg.

We blijven de hele nacht bij de vlam in mijn hand zitten om warm te blijven, maar zeggen geen woord. Ik heb spijt van wat ik hem heb laten zien en ben bang dat als we opnieuw praten, ik teveel loslaat. Ik zucht. Aan de andere kant is er geen weg meer terug. Ik heb hem al teveel vertelt. Het is beter als ik ervoor zorg dat er geen gelegenheid komt om me te verraden, en hem in de gaten houd.

De volgende dag maken Finn en ik een afspraak: hij haalt brood op de markt in het dorp, als ik beloof hier te blijven. Finn denkt dat het veiliger voor mij is om me niet meer in het dorp te vertonen. Ik aarzel even, maar weet dat het beter is om zo ver mogelijk bij de bewoonde wereld vandaan te blijven.

Dus gaat hij op weg. Ik blijf achter en kijk naar de zon om te bepalen waar het zuiden is. Daar zal het veel warmer zijn in deze koude periode. In gedachten verzonken loop ik een stukje in die richting. De zon werpt een gouden straal over mijn arm en ik ril van genot. 

Een paar meter verder staat een grote, oude eik. De takken kronkelen alle richtingen uit en zijn zo dik en zwaar dat sommigen op de grond steunen. De stam is begroeit met mos en glinstert in de zon. Ik voel een onverklaarbare neiging de boom in te klimmen, dus dat doe ik dan ook. Ik sla mijn armen om de bast en baan me soepel een weg naar boven. Als ik niet meer verder kan, sla ik mijn benen elk om een kant van de stam en kijk naar het uitzicht. 

Heel in de verte, in het noorden, zie ik een kerktoren uitsteken. Het bos erachter strekt zich oneindig lang uit. Ik leg mijn handen onder mijn kin en geniet van de warme zon op mijn huid.

Plotseling zie ik iets bewegen aan de kerk. Een zwarte schim wiebelt hopeloos heen en weer, aan het puntje van de klokkentoren. Verbaast kruip ik omhoog en tuur naar het gebouw. De zon verblind me en ik moet met mijn ogen knipperen om beter te kunnen kijken. Heel even denk ik gejuich te horen vanuit het dorp. Het is diep en weergalmt in de bossen.  Ik sla mijn armen om de tak boven me en ga staan. Ik zie iets vallen. Iets zwarts. De schim gaat recht op de grond af. 

Ik slaak een gil en wend mijn blik af. De tak wiebelt gevaarlijk heen en weer en ik moet moeite doen mijn evenwicht te bewaren. Wat wás dat? Fluister ik. Mijn gedachten schieten alle kanten op. Zou dat een straf van de Raad zijn, waar grootmoeder het altijd over had? Angst grijpt me bij de keel en ik kruip nog dichter tegen de boom aan.  

Ik stuit tegen iets puntigs. Een paar kleinere takken porren in mijn rug. Fronsend draai ik me om. Verscholen tussen de takken ligt een nest. In het nest glinstert iets, iets met een bronzen kleur. Voorzichtig breng ik mijn gezicht dichterbij om het ding te kunnen bekijken. Er komt gepiep uit het voorwerp. Nieuwsgierig pak ik het op. Het ei voelt warm aan in mijn handen.

Dan begint het te kraken. Eerst heel zachtjes, daarna klink het geluid bijna oorverdovend door het bos. Een klein, rood geschubd pootje komt tevoorschijn.

Text copyright © Isegrimmm ™ 2019-

The moral right of the author has been asserted. All rights reserved. This story is publishes subject to the condition that it shall not be reproduced or retransmitted in whole or in part, in any manner, without the written consent of the copyright holder, and any infringement of this is a violation of copyright law. A single copy of the materials available in this story may be made , solely for personal, noncommercial use. Individuals must preserve any copyright or other notices contained in or associated with them. Users may not distribute said copies to others, whether or not in electronic form or in hard copy, without prior written consent of the copyright holder of the materials.

Wat denken jullie dat er in het ei zit?  Liefs