Epiloog

516 14 1
                                    

Even snel nog een hoofdstuk omdat Ajax het gisteren zo super heeft gedaan. Ik had de hoop, maar had als ik heel eerlijk ben niet verwacht dat we het zo goed zouden doen. 

Ik plof met een diepe zucht neer op het gras van de Toekomst. Ik ben kapot, maar het is heerlijk om de jongens weer even te kunnen zien spelen. Ik ben hier al lang niet meer geweest en ik moet zeggen dat ik het gemist heb. En dan voornamelijk de jongens. 

"Janna!" Hoor ik iemand gillen en ik herken de stem uit duizenden. Ik bedoel, ik heb haar vaak genoeg zo horen gillen. 

"Daphne!" Zeg ik minstens net zo opgewekt en sta toch weer op om haar een fatsoenlijke knuffel te kunnen geven.

"Eiting, aandacht graag!" Hoor ik de trainer roepen en ik grinnik. Door Daphne weet hij nu dus ook gelijk dat ik er ben. Ik had hem niet verteld dat ik langs zou komen, dus hij zal het vast wel leuk vinden. 

"Goh, het is weer veel te lang geleden dat ik je gezien heb." Zegt Daphne met een diepe zucht en we gaan allebei zitten. "Hoe gaat het met je studie. Kasper zei dat je het heel erg druk had. Hij zeurde dat hij je bijna geen tijd meer voor hem hebt."  Ik grinnik. 

"Dat kan heel goed kloppen want heel veel meer dan school doe ik op dit moment niet. Het is vreselijk zwaar met heel veel stof die ik moet leren. Ik heb nooit zo veel moeite gehad met leren en hoefde daarom er nooit zo veel voor te doen, daar is de afgelopen periode echt wel verandering in gekomen." Daphne knikte. "Maar ik ben van plan om aankomend weekend echt even helemaal niets te doen wat met school te maken heeft, dus er staat een wedstrijd van Ajax op de planning en de zaterdag ga ik iets met Kasper doen. De zondag voor de wedstrijd heb ik alleen nog niets te doen, want Carel en ik gaan vrijdag avond op date." 

"Die plek claim ik!" Roept Daphne gelijk, wat ik al verwachtte. "Dan gaan we eens gezellig met alle meiden een dagje uit." Ik stem gelijk in. Je zal mij nooit horen klagen over zoiets. "Super, dan zal ik de andere meiden het ook even doorgeven en dan laat ik je details wel even weten." 

De hele training lang kletsen we wat en wanneer de jongens mogen omkleden staan wij al bij de uitgang van het veld te wachten. 

"Wat doe jij nu weer hier?!" Vraagt Carel die me een dikke knuffel geeft zoals hij dat alleen kan en me vervolgens kust. "Moet jij niet met je studie bezig zijn?" Ik schud mijn hoofd. 

"Ik vond dat ik wel even wat rust verdiende. Ze willen me gek hebben ofzo." Ik grijns en Carel grijnst. 

"Tsja, jij koos voor deze studie, daar heb ik niets mee te maken." Ik knipoog naar hem en wordt dan weggetrokken van hem. 

"Ik steel mijn zusje even!" Gilt Kasper en ik lach. 

"Je kan het ook gewoon vragen."

"Ik weet het, maar dit is leuker." We lachen en ik geef hem een knuffel. 

"Ik heb zin in zaterdag." Hij glimlacht en ik kan zien dat hij er ook zin in heeft. "Ik heb je gemist." Ik leun tegen hem aan en geniet van het moment. Zo vaak heb ik geen tijd meer om hem te zien, waar ik best van baal. 

"Ik ga me omkleden en dan was het de bedoeling dat we uit eten gingen toch?" Ik knik. Carel, Kasper en zijn nieuwe vriendin en ik gaan op dubbeldate. Ik was zo blij geweest toen ik hoorde dat hij een nieuwe vriendin had, eentje die niet achter hem aan zat voor het geld en geduld had met zijn gebroken vertrouwen. "En ik heb jou ook gemist hoor." Hij knipoogt voordat hij naar de rest van de spelers toe rent en Carel op de rug slaat. Wie had dat gedacht, dat die twee zo goed overweg konden als zwagers.

Ik glimlach. Ondanks dat ik het vreselijk druk heb ziet mijn leven er best prima uit. Ik studeer en heb het op de universiteit naar mijn zin, heb een fantastische familie en vriendengroep en een nog fantastischere vriend. 

"Je kijkt ze na of heb je ze in geen eeuwigheid hebt gezien." Grapt Daphne. 

"Je zou haast denken dat ik weer voor een hele poos in Denemarken had gezeten of niet? Toch kom ik toch echt gewoon weg van de Universiteit van Amsterdam weg. En was ik eigenlijk onderweg naar Carel's en mijn appartement."


Dit was het dan. Het boek is klaar en ik ben er best trots op. Sommige delen dan. Het heeft een poosje geduurd voordat hij klaar was, maar ik ben allang blij dat ik me aan mijn eigen belofte heb gehouden: maak er een kort verhaal van, daag jezelf eens uit om te kijken of je het op tijd kunt afronden zonder dat het raar wordt. 

Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lezen van dit boek. Het heeft voor jullie ook het nodige geduld gekost, maar hij is er nu helemaal compleet, dus dat is het belangrijkste volgens mij haha. Ondanks dat het de bedoeling was dat ik hem voor het begin van de zomer van vorig jaar af wilde hebben, maar ja hahaha.

Nogmaals heel erg bedankt en mocht je het een leuk boek hebben gevonden kijk dan zeker even tussen mijn andere boeken of je er iets leuks tussen ziet zitten. 


FireworkWhere stories live. Discover now