Firework

-10-

Hoofdstuk 10: "Je bent echt te schattig Janna."

"Wat dacht je van een nieuwe bank halen, aangezien je de vorige keer niet kon kiezen..." Kasper lacht en ik kijk hem heel snel even aan voordat ik me weer op de route naar de Ikea richt. Als we daar komen parkeer ik de auto in de garage en we volgen de hele route.

"Als je hier blijft zul je toch wel een beetje de logeerkamer op moeten knappen." Ik grijns en we lopen de hele Ikea door met een winkelwagentje die toch telkens een beetje voller komt te zitten. Een dingetje hier, een dingetje daar. Als we bij de banken komen worden Kasper en ik een heel stuk kritischer.

"Welke kleur?" Kasper haalt zijn schouders op. "Laat me een ding zeggen: we doen geen wit of een andere lichte kleur!" Ze liepen rond en kwamen een bruine bank waar ze op gingen zitten. Hij zat lekker. "We kunnen ook de hele kamer omgooien." Stel ik voor. "Dan wordt het ook iets meer mijn plekje."

"Tot jij besluit toch niet hier in Nederland te blijven." Ik sla mijn armen om Kasper heen.

"Ik heb de beslissing al dertig keer genomen."

"Maar..." Ik grinnik. Kasper kent me te goed. "Je hebt in je hoofd de beslissing ook al dertig keer teruggedraaid..." Ik knik.

"Ik weet gewoon nog niet wat ik wil..." Zucht ik. "Ik wil hier blijven, maar iets houdt me tegen." Tranen vormen zich in mijn ogen, maar ik knipper ze snel weg. "Eerst maar de open dag. Laten we nu maar even kijken wat we gaan doen."

"De hele kamer overhoop gooien, misschien maak ik het dan makkelijker voor jou." Ik kijk Kasper aan en we kiezen een bank uit en gaan van daaruit de hele kamer opnieuw inrichten. "Het betekent wel dat we vaker hier heen moeten of niet?" Lachend knik ik.

"We moeten wel, we willen toch een gezellige woonkamer? Nu laten we eerst maar naar het restaurant gaan, ik ben toe aan een kop koffie en wat erbij." Ik duw Kasper zachtjes in de juiste richting. Hij stuntelt met zijn krukken tussen de banken door en uiteindelijk komen we weer op het gangpad. "Weet je Kas, je hebt geen idee van hoe leuk ik het vind om dit met jou te doen." Kasper glimlacht.

"Je hebt geen idee hoeveel leuker het is om dit te doen met jou in plaats van mam." Ik lach zachtjes. "Mam was toen ik net een eigen plek kreeg ongelovelijk bazig over hoe alles leuk zou zijn, jij laat mij tenminste nog wat kiezen."

"Ik zal mam maar niet vertellen dat je dat hebt gezegd." Kasper kijkt me aan met zo'n blik van 'meen je dit nu' en ik grijns. "Wat? Of moet ik het wel doen? Geen problemen hier hoor." Kasper zucht en ik lach.

Xxx

"Hey Caatje!" De eerste wedstrijd van het seizoen staat voor de deur. Morgen is de wedstrijd tegen Feyenoord. De Klassieker. Een van de belangrijkste wedstrijden van het jaar. "Wat doe jij hier nu?" Hij staat bij mij voor de deur.

"Ik voreg me af of je een kop koffie met me wou halen?" Ik glimlach.

"Natuurlijk, ik maak even een briefje voor Kasper, die is wat met Daley doen en dan trek ik mijn schoenen aan. Kom anders even binnen, maar met schoenen mag je niet verder komen. Ik heb net de vloer gedwijlt en als je het niet erg vind wil ik die zo lang mogelijk schoon houden." Carel zucht.

"Wat ben je ook een lastig mens." Hij trekt zijn schoenen uit en loopt achter me aan naar de keuken waar ik een notitieboekje uit een laatje haal met een pen en ik schrijf snel een briefje.

'Hey Kas, ik ben met Carel koffie gaan drinken. Trek je schoenen bij de deur uit! Ik heb net gedwijld. Als je Daley ofzo mee neemt moet die hetzelfde doen! Dus SCHOENEN UIT!!!!!!

Love you'

"Oké, let's go!" Ik loop naar de gang en Carel en ik trekken onze schoenen uit. "Ik ben wel toe aan een lekker kopje koffie van de Starbucks."

"Er zit er een vlak bij de Dam, we kunnen daar heen en hem dan opdrinken op de Dam." Ik knik. Ik ben één keer eerder op de Dam geweest en er zijn zo veel mensen. Ik vind het leuk, heerlijk roddelen over hoe mensen er uit zien of hoe ze zich gedragen.

"Super, dan gaan we daar heen!" We stappen in de auto en rijden naar een parkeerplaats zo dicht mogelijk bij de Dam. We moeten nog wel een paar minuten lopen en we lachen op onze weg naar de Starbucks. Carel slaat zijn arm om mij heen en ik sla mijn arm om hem heen. Net zoals in de bioscoop voelt het gewoon normaal.

"Wat wil je eigenlijk? Dan kan ik gelijk bestellen."

"Ik heb geen probleem met een ijskoffie met caramelsmaak." Carel knikt. "En een muffin." Een grijns vormt zich op mijn gezicht.

"Vreetzak." Ik kijk Carel verontwaardigt aan en schud zijn arm van mijn schouders. "Ah kom op Janna." Lacht hij, maar ik sla mijn armen over elkaar. "Stiekem ben je het met me eens." Ik geef niet toe, hoewel ik het wel met hem eens was. Ik kan soms echt een vreetzak zijn, zeker als ik bijna ongesteld moet worden. "Oké, dat wordt geen muffin voor jou met een ijskoffie caramel." Nu kijk ik hem met grote ogen aan.

"Wat?!"

"En dan wil je wel weer praten!" Lacht Carel. "Je bent echt te schattig Janna." Ik bloos. Waarom weet ik niet, maar de opmerking doet wat met me. Het zou niets met me moeten doen, want ik voel niets voor Carel behalve als vrienden, dus waarom doet het wel wat met me? Bovendien, wat zou ik doen als het wel als meer dan vrienden was? Ik ga dus mooi niet toegeven dat ik hem leuk vind, plus, dan zou Kasper ontploffen en daar heb ik dus ook even geen zin in...

Whiehoeeee een nieuw hoofdstuk!

Sorry dat het zo lang heeft geduurt. Ik heb sinds kort een tweede baantje erbij en werk nu ongeveer 20 uur in de week. Heb dan nog mijn trainingen, school en sinds kort rijlessen. Dus veel tijd voor schrijven blijft er niet over... 

Ik hoop vaker te gaan updaten, maar ga me niet haten als het niet gebeurd, ik doe mijn best voor alles maar werk, school en trainen gaan voor...