Firework

-12-

Hoofdstuk 12: "Je weet toch dat ik het alleen maar bij jou doe hè?"

"Caatje!" Zeg ik opgewekt. "Hoe gaat het hier?" Ik sta bij Carel voor de deur.

"Hier gaat alles goed hoor. Zullen we gaan?" Ik knik en Carel roept een 'ik ben' door het huis voordat hij de deur dichttrekt achter zich. We hadden afgesproken om eerst bij de supermarkt langs te gaan en daarna naar het bos te gaan om daar gezellig te gaan zitten. Ik heb Kasper er weer duizend keer van moeten overtuigen dat er niets speelt tussen ons. Ik ben bang dat hij het niet geloofd, maar dat is zijn pakkie an. 

We lopen naar Kaspers auto die ik gebruik zolang hij zelf niet kan rijden en ik hier geen auto heb. Ik rijd naar de Jumbo op de aanwijzingen van Carel. 

"Wat gaan we halen?" We staan met een mandje in de supermarkt en Carel trekt me gelijk mee naar de chips afdeling. 

"Ik ga voor één dag heel erg tegen mijn dieet in." Ik lach en kijk toe hoe Carel twee zakken chips in mijn mandje gooit. "Oké, nu mag jij kiezen." Ik grinnik en loop terug naar de fruit afdeling waar ik een watermeloen pak en een doosje aardbeien. "Doe ik niet gezond, doe jij het..." Zucht Carel. "Hoe wil je die watermeloen gaan snijden by the way?" 

"Ik ben voorbereid Eiting, ik wist dat ik zin had in fruit, en dan specifieker watermeloen, dus er ligt een mes in de auto samen met een snijplank." 

"Oké, je kan dus wel verder naar voren kijken dan een paar minuten." Ik sla hem knetterhard op zijn arm en het kletst zo hard dat verschillende mensen onze kant op kijken. 

"Auw!" Ik barst in lachen uit. "Waar was dat goed voor?!" 

"Om je te leren datme je eerst moet nadenken voordat je iets zegt, wat je nog niet doet." Carel knijpt zijn ogen samen tot spleetjes. 

"En waarom zou ik dat moeten doen?" Ik zucht. 

"Omdat je anders mensen wel eens naar zou kunnen beledigen." 

"Je weet toch dat ik het alleen maar bij jou doe hè?" Weer sla ik Carel. "Auw!" Hij kijkt naar zijn arm. "Moet je zien, je hand staat er gewoon in!" Een knalrode plek op Carels arm gaf aan waar ik hem zojuist geslagen heb. 

"Moet je maar niet zo vervelend doen." Carel trekt een pruillipje. "Zullen we nog wat te drinken halen?" Vraag ik en we lopen naar het pad met alle flessen frisdrank. Carel pakt een fles samen met twee blikjes en dan lopen we naar de kassa. 

"Laat mij maar betalen." Zegt hij dan. "Misschien hou je dan op met slaan." Ik grinnik. 

"Ik wil prima meebetalen hoor, geen problemen mee." Carel schud zijn hoofd. 

"Het is goed zo." Ik knik en Carel betaald voor de boodschappen. Ik stop het allemaal in een tas en we lopen terug naar Kaspers auto. 

"Op naar het bos." Ik grijns en start de auto terwijl Carel zijn gordel nog om doet. Ik zet de radio aan en zet het volume iets harder en zing mee op 'this town' van Niall Horan. 

"Je kan best goed zingen, wist je dat." Ik kijk Carel aan voor een paar seconden en bloos lichtjes. Natuurlijk is het al vaker tegen me gezegd, Carel is heus niet de eerste die opgemerkt heeft dat ik redelijk goed kan zingen, maar toch doet het meer met me dan het zou moeten. 

"Dank je." Mompel ik en in stilte rijd ik verder. Ik weet niet waarom, maar ineens weet ik niet meer wat ik moet zeggen, niet meer wat ik moet doen anders dan naar het bos rijden. Als we daar aankomen hebben we beiden geen woord gezegd nog en als ik de auto parkeer en de motor uitzet zucht ik. "Waarom doen we nu zo raar ineens?" Vraag ik en ik kijk Carel aan. "Laten we gewoon maar terug gaan naar normaal, ik denk dan dat we de leukste tijd gaan hebben." 

"Dat denk ik ook." Ik glimlach en Carel glimlacht terug. "Nu, laten we een plekje gaan zoeken. Pak jij de tas dan pak ik het kleed en het mes."

"Vertrouw ik jou wel met een mes?" Ik rol mijn ogen en stap uit de auto. Uit de kofferbak haal ik de spullen die we nodig gaan hebben, maar voordat ik de klep dicht kan doen grist Carel de bal die standaard in de auto ligt er nog uit. "Natuurlijk, een voetbal, wat anders..." Hij lacht en ik doe de klep dicht waarna ik de auto op slot doe. "Als jij zo nodig moet voetballen kunnen we beter op een veld gaan zitten en niet ergens tussen de bomen." 

"Zo zo, mevrouwtje gaat ineens logisch nadenken." Ik trek mijn wenkbrauwen op. 

"Wil je nog een klap?" Gelijk gaat Carel twee meter bij me vandaan lopen. "Dat dacht ik ook." 

We lachen en zo lopen we naar het veld midden in het bos. Ik leg het kleed neer en Carel haalt als eerste de watermeloen en de aardbeien uit de tas. Ik leg de snijplank neer en haal de beschermhoes – die ik thuis snel even in elkaar geknutseld had met een doek, een vuilniszak en een paar elastiekjes – van het mes af.

"Zal ik snijden?" Vraagt Carel en ik knik.

"Strak plan, want anders wordt het een bloedbad ben ik bang." Carel grinnikt en begint de meloen in stukken te snijden, net als hij het laatste stukje in tweeën wil snijden, zegt hij ineens au. "Snij je je nu op het laatste stukje?" Vraag ik als Carel naar zijn vinger kijkt en vervolgens hem in zijn mond stopt. 

"Misschien..." Ik schud mijn hoofd. 

"Is het erg?" Ik pak zijn hand en kijk naar de snee. "Ik heb pleisters mee, wacht heel even." Ik duik de extra tas in die ik mee had genomen zodat ik het mes en de deken er ook in kon stoppen, en ga opzoek naar de pleisters. "Hier." Ik haal een blikje eruit en open hem om er vervolgens een pleister uit te halen. "Kom nog eens met je hand." Carel steekt zijn hand uit en voorzichtig plak ik de pleister om zijn vinger. "Kijk eens." Zeg ik als hij zit en ik zeker weet dat hij er niet zo weer af valt. Ik kijk Carel aan en hij kijkt terug, met een blik in zijn ogen die ik niet kan peilen....

And I'm back!

Hallo mensen, hier ben ik weer. Ik heb voor mijn gevoel alweer veel te lang niets gedaan met dit account, maar in de goede spirit die ik over gehouden heb aan gisteren (Wat grotendeels te danken is aan Carels te blije gezicht toen the Hunter zijn eerste doelpunt maakte) dacht ik, laat ik maar weer eens bezig gaan en ik gooi er maar gewoon gelijk een hele mooie cliffhanger in, want waarom niet. 

Ik hoop dat jullie het hoofdstuk leuk vinden en laat me alsjeblieft weten wat je er van vind. 

Liefs, covaciseries