Firework

-4-

Heyy people!

Het spijt me heel erg dat deze update zo lang op zich heeft laten wachten. 

Ten eerste dacht ik dat ik hem al gepubliceert had en ten tweede was ik ineens het tweede deel van het hoofdstuk kwijt toen ik erachter kwam dat ik hem dus nog niet gepubliceert had. Zelf vond ik het vorige stuk beter geschreven en baal ik er dus echt heel erg van, maar ik hoop dat dit ook leuk is. 

Sorry lieverds

Hoofdstuk 4: "Een dubbeldate?!"

Ik kijk naar de training van het eerste elftal van Ajax, wachtend tot Kasper terug komt om me te vertellen of alles goed gegaan was bij de club arts. Hij heeft me beloofd dat hij vandaag het goed gaat maken met Carel en daar ga ik hem aan houden.

"Zijn ze al bijna klaar?" Vraagt Kasper timide. Ik knik.

"Kijk maar, daar gaan ze al." Ik klim onder het hek door en ren richting de groep met mannen. "Carel!" Carel lijkt te verstijven, maar blijft doorlopen. "Matthijs, stop Carel!" Gil ik dan maar naar Matthijs, omdat ik heel goed in de gaten heb dat Carel niet gaat stoppen met lopen en ik hem zo dus niet in ga halen. Matthijs stopt Carel net voordat hij de kleedkamer in kan lopen. Ik haal ze in en pak Carels hand om hem mee te trekken naar Kasper die halverwege het veld is omdat hij niet zo snel kan op zijn krukken.

"Wat moeten jullie?"

"Ik moet niets, Kasper daarentegen wel." Ik laat Carels hand los en kijk Kasper indringend aan.

"Ja, ik uh..." Carel lijkt te ontspannen nu hij ziet dat Kasper zich heel ongemakkelijk voelt en dus niet hem aan gaat vallen. "Het spijt me. Ik had het niet zo moeten brengen." Ik merk op dat Kasper zijn woorden niet terug neemt en ergens diep van binnen maakt het me toch wel warm. Carel zucht.

"Het geeft niet, ik snap het. Ze is je zusje." Ik begin te glimlachen, al helemaal als Kasper en Carel elkaar de hand schudden en vervolgens elkaar half knuffelen.

"Dus het is weer goed tussen jullie?" Beide jongens knikken en ik ben opgelucht, om het nog maar klein te houden. "Mooi zo, dan hoef ik me daar in ieder geval niet meer druk over te maken." Carel glimlacht.

"ik ga me omkleden." Deelt hij mee en hij loopt weg.

"Weet je Kas..." Begin ik als Carel buiten gehoor is. "Soms heb ik het gevoel dat ik moedertje moet spelen voor jou." Kasper glimlacht schaapachtig. "Toch ben ik trots op je." Kasper slaat, voor zover het lukt met zijn krukken, zijn armen om me heen en ik sla mijn armen om zijn middel.

"Ik ben blij dat je nu hier bent."

"Ik ook Kas, ik ook." Ik laat hem los en samen lopen we naar Kaspers auto.

"Zullen we vanavond bij Loetje eten? Misschien met Daley en Daphne, of alleen." Ik denk even na.

"Wat wil jij?"

"Ik vraag wat jij wilt Janna, je schuift het weer op mij." Dat is iets wat ik al sinds mensenheugenis doe, ik schuif keuzes op andere mensen omdat ik simpelweg ze niet kan maken. Ik kan het op een of andere manier gewoon niet. Ik kijk Kasper smekend aan. "Prima, dan doe ik het wel weer. We gaan Daley en Daphne meevragen." Ik pak mijn telefoon.

U: Hey Daphie, zin in een dubbeldate?

Ik leg mijn telefoon op mijn schoot en ga achter het stuur zitten. Kasper kan niet rijden, dus dan doe ik het maar. Als mijn scherm oplicht gooi ik hem op Kaspers schoot.

"Kun jij even kijken?" Vraag ik Kasper. "Dat is waarschijnlijk Daphne." Kasper voert mijn code in.

"Wat heb jij mij niet verteld? Dat is wat ze stuurt." Ik frons en begin dan te lachen.

"Bel haar maar even." Kasper doet wat ik hem opdraag en hij zet hem op de luidspreker.

"Wat heb jij mij te vertellen idioot?!" Gilt Daphne als ze op neemt. "Een dubbeldate?!"

"Met Kasper ja." Gelijk is het stil. "Met wie dacht je dan dat ik een date had?"

"Weet ik veel, met Carel ofzo?" Ik grinnik. "Het had gekund."

"Dacht ik nu dus heel even niet, ik heb al genoeg problemen gehad met hem." Aan de andere kant van de lijn hoor ik een zucht. "Maar kom je mee? We gaan bij Loetje eten."

"Ik zal Daley vragen, maar ik denk wel dat hij het goed vind. Ik laat het je nog wel weten."

"Is helemaal goed. Ik hoor wel van je!" Kasper hangt op en ik zucht. "Dat kind is gestoord." Nog geen vijf minuten later licht het scherm van mijn telefoon weer op.

"Ze gaan mee." Verteld Kasper me en ik knik.

"Gezellig, ik mag Daley en Daphne echt graag." Kasper grinnikt.

"Dat verbaast me helemaal niets."

Xxx

We lopen met z'n vieren Loetje binnen. Het is druk en voor zover ik kan zien zijn alle tafeltjes bezet. Ik laat mijn ogen over alle tafels gaan en zie meerdere koppeltjes en glimlach. Ooit wil ik ook zo met mijn vriend op date. Gewoon in zo'n super gezellig restaurantje.

"Oef wat is het druk..." Zucht Daphne als zij ook alle tafeltjes bij langs is geweest.

"Kas, jij had gereserveerd toch?" Ik kijk Kasper aan, maar hij verschiet van kleur. "Dit meen je niet Kas! Nu kunnen we wel vergeten dat we nog een plekje kunnen bemachtigen hier..." Ik heb een teleurgestelde klank in mijn stem, maar dat komt omdat ik het ook wel iets ben. Ik ben een keer eerder hier geweest met Kasper en ik vond het eten lekker en de sfeer leuk, dus het leek me super leuk om nu met Daphne en Daley erbij hier te eten.

"Hallo kan ik jullie helpen?" Een vrouw kwomt naar ons toe lopen. En we knikken.

"Heeft u heel toevallig nog een tafeltje voor vier personen vrij?" De vrouw loopt even weg om het te controleren, maar al snel komt ze terug en schudt ze haar hoofd.

"Het spijt me, we zitten helemaal vol, het is een drukke avond. Maar als u over een half uurtje terug komt kan u vast wel een plekje bemachtigen. Ik kan hem dan wel vrij houden voor u." We kijken elkaar aan. Dit was niet zo geplant, maar om nu helemaal boos te worden op Kasper voelen we alle drie niets voor, we weten dat hij zich nu al schuldig genoeg voelt. Het was waarschijnlijk toch een miscommunicatie tussen ons twee.

"Zullen we dat doen of gaan we ergens anders eten?" Vraagt Daley. "Ik voel er meer voor om dan maar ergens anders te eten, ik heb niet zo veel zin om nu een half uur doelloos rond te dwalen." Het is weer even stil.

"Hey jongens!" Klinkt het van even verderop en we zien Carel daar zitten met een meisje, een heel erg knap meisje wel te verstaan. Ze heeft prachtig zwarte haren, sprankelend groene ogen en volle lippen. Haar figuur wordt, voor zover ik het kan zien, perfect gecomplimenteerd door het zwarte jurkje wat ze aan heeft. Mijn jurkje, het babyblauwe jurkje wat ik aan had met oud en nieuw vorig jaar, is daarmee vergeleken helemaal niets en ineens voel ik me heel bewust van mijn eigen lichaam. Ik heb me wel iets opgemaakt voor deze avond, maar ik ben niet helemaal uit mijn dak gegaan om er zo goed uit te zien.

"Hey Carel!" Carel staat op en loopt naar ons toe met een grote glimlach op zijn gezicht. Het meisje lijkt enigszins verrast erdoor, maar herpakt zich snel door even een spiegeltje uit haar tasje te pakken en haar lippen opnieuw een keer te stiften.

"Hebben jullie geen plekje?" Vraagt hij en we schudden onze hoofden. "Wij hebben een groot genoege tafel. Jullie kunnen wel bij ons zitten. Wacht ik vraag het even aan Sascha." Carel loopt weer weg en na wat op gemopper van haar lijkt komt hij terug. "Het is geregeld, jullie komen gezellig bij ons zitten." Met een glimlach kijk ik Carel aan en hij glimlacht terug. Hij is echt een schatje. De vrouw knikt glimlachend.

"Fijn dat het zo geregeld kan worden, ik kom zo langs om jullie bestellingen op te nemen." Opnieuw knikken we.

"Is ze je date?" Vraagt Daley nieuwsgierig terwijl we naar de tafel lopen en Carel gaat snel zitten zonder antwoordt te geven op zijn vraag.