ÖĞRETMEN HANIM

34.Bölüm "DAVET"

Okumadan önce o yıldıza bir kere dokunmayı,vote ve yorumda bulunmayı  unutmayın.♥️

Keyifli okumalar...

Hamza giden kızın ardından kaşları çatılı şekilde bakakaldı. Ardından annesine dönüp.

"Yok daye sağolasın o kızla olmaz."

Asiye hanım oğullarını biliyordu birşey hayırsa hayırdı daha üstelenmesini sevmezlerdi. Hamza zehranın neden öyle yaptığını anlayabiliyordu, melekle kendisine kahve yaptığında da sinirli değil miydi? Belliydi herşey hamza zeki adamdı anlayabiliyordu.

Şivan da kahvaltısini bitirmiş ayaklanmıştı. Kendisini kapıya kadar geçiren karısının yanına yaklaşıp

"Akşam bir davet var sende benimle geleceksin. Akşama hazır ol"

Karısının birşey demesine fırsat vermeden gitti.

Hamza şirkette işlerle ilgileniyor ama aklı başka yerlerdeydi. O kolyeye gitti aklı zehra için önemliydi o kolye ama niye?
Aklına gelenle kaşları çatıldı sevdiği biri olabilir miydi? Yumruklarını sıktı. Kalkıp ağabeyinin yanına gitti.

'gel' komutuyla odaya girdi.

"Ağabey ben eve kadar gidip geliyorum haberin olsun"

"Hayırdır bremin ne oldu?"

"Yok birşey ağabey çok sürmez"

Arabayla son hız eve geldiğinde odasına çıktı. Kolyeyi çekmeceden alıp uzun uzun baktı. Zehra mutfakta olmalıydı kapının önünde durdu. Zehra ayşe ablayla konuşuyordu.

"Abla artık ben mutfakla ilgilensem  sen odalarla ilgilensen olur mu?"

"Ne oldu kızım?"

"Yok bişey abla değiştirelim sende mutfakta yoruluyorsun hem"

Diyerek bir sebep sundu ortaya. O adamın odasına dahi girmek istemiyordu.

Hamza daha fazla dayanamamış olaya müdahale etmek maksatlı mutfağa girdi. Zehra giren adamla göz göze gelir gelmez kafasını çevirdi. Hamza zehraya

"2 dakikaya odamda ol"  diyip odasına çıktı.

Zehra korkmuştu. Adamın sesinde 'iki dakikaya odada olmazsan olacaklardan sorumlu değilim' tınısı vardı.

Hızla hamzanın odasına çıktı. Kapıyı tıklatıp içeriye girdi. Hamza giren kızla ayağa kalkıp karşısına dikildi.

"O kolye sana kimden hediye?"

Zehra gözlerini kaçırmıştı konuşmak istemiyordu ama biliyordu ki bu adam cevap almazsa delirirdi.

"A-Ağam"

"Kim lan konuşsana sevgilin mi?" Kızdan ses gelmeyince daha da sinirlendi.

"Zehra kim diyorum konuş"

Zehra korkuyordu. Adam sevgilin diyordu. Zehra gözyaşlarını silme gereksinimi duymadan adamın gözlerinin içine baktı.

"Sevgilim falan yok benim! Annemden hatıra o kolye bana"

Hamza içinin rahatladığını belli edercesine derin nefes verdi. Ardından tekrar kıza yaklaşıp elini kızın yanağına koyup gözyaşlarını sildi.

"Bundan sonra bu odaya senden başkasının eli değmeyecek. Eğer bir başkasını bu odada görürsem senin için hiç iyi olmaz. Anlaşıldı mi?"

Zehra kafasını aşağı yukarı salladı. Hamza memnun bir ifadeyle gülümsedi.  Ardından kızı kendisine çekip  Derince kokusunu içine çekti. Elinin altındaki bedenin titrediğini hissedebiliyordu.