sweater weather - bws.

negenendertig : groepsknuffel.

'Oh mijn god.' Stamelde ik. Binnen een seconde was hij naar voren gestapt en had hij zijn armen om me heen geslagen. Verbaasd maar blij knuffelde ik hem terug, zijn veilige geur inademend.

'Wat doe jij hier nou weer?' vroeg ik, toen we elkaar los hadden gelaten, 'ben je hier met je band?' Een glimlach verscheen op zijn gezicht en hij schudde zijn hoofd. 'Ik ben hier voor jou,' legde hij uit.

'Wat, waarom?' Ik moest nog even bekomen van het feit dat Bradley hier voor me stond. Ik nam hem in me op. Nog steeds die bruine ogen, die me de laatste tijd achtervolgden in mijn slaap. De bruine krullen, een glimlach rond zijn lippen.

'Je bent toch jarig morgen,' zei hij, alsof het heel gewoon was om een zee over te steken om het meisje waar hij niet eens een relatie mee had te verassen op de dag voor haar verjaardag. Misschien was dat voor Bradley ook wel heel normaal, bedacht ik me.

'Trouwens, kom binnen,' Brad pakte de handdoeken en stapte uit de deuropening, zodat ik naar binnen kon lopen. 'Ik, ik moet werken,' bracht ik uit. De glimlach op het bekende gezicht werd nog breder, 'goed dat je er over begint, ik heb het al geregeld met je vader.'

Daarom had hij dus zo opgewekt gedaan in de auto, en dat verklaarde ook het gedrag van Malia!

Ik kon niks anders doen dan glimlachen, en waarschijnlijk zag ik er uit als een idioot, maar dat boeide me niet.

Bradley klopte op het bed, waar hij al op was gaan zitten. Het was raar om in deze kamer te zijn, zeker samen met Brad, als je bedacht wat we hier een klein jaar geleden hadden uitgespookt.

'Er is nog een verassing voor je,' liet de jongeman me weten, terwijl hij naar de deur van de badkamer liep. 'Wat is er nou weer in de badkamer?' vroeg ik me hardop af. Toen vloog de deur open, en ik slaakte een kreet van verassing.

Bianca en Nina kwamen de badkamer uitgestormd, en mijn beste vriendin gooide zich praktisch bovenop me terwijl ze haar armen om me heen sloeg. 'Bianca, Nina!' Tranen sprongen in mijn ogen terwijl ik keek naar de drie mensen die ik het meest gemist had, de laatste maanden.

'Hou die tranen nog maar even binnen,' zei Bianca lachend, 'Ja, de verassingen zijn nog niet voorbij,' vervolgde Nina. 'Wat komt er nu, Hayes die een dansje doet? Vicky die lacht?' grapte ik.

Maar, mijn beste vriendin pakte een grote, crèmekleurige envelop uit haar handtas, en gaf hem aan mij. Het bekende logo van een befaamde school in Londen was gedrukt in de rechterbovenhoek. De universiteit waar Nina ook aan studeerde.

'Is dit wat ik denk dat het is?'

Niemand reageerde, ze keken me alleen maar afwachtend aan. Snel scheurde ik de envelop open, en las de brief die er in zat. 'Holy shit,' lachte ik, 'ik ben aangenomen.' Mijn lichaam voelde als een wirwar van hormonen, alsof er kortsluiting was ontstaan in mijn hersenen. Ik voelde me geweldig.

Ik stond op en trok Bradley, Bianca, en Nina in een groepsknuffel. 'Fuck, ik heb jullie gemist,' 'Wij jou ook,' antwoordde Nina voor iedereen.

'Hoe zijn jullie hier aan gekomen?' vroeg ik een paar minuten later, toen we onszelf uit de knuffel bevrijd hadden, met een best naar de envelop. 'Je hebt geen idee wat ik heb moeten doen om dat ding in handen te krijgen,' overdreef Bianca, die haar hand op haar hart legde.

Na een kort gesprek over wat we allemaal hadden gedaan, de afgelopen drie maanden, stelde Brad voor om de stad in te gaan. 'Dat kan toch niet,' protesteerde ik, 'ik heb mijn werkkleding nog aan.'

Een glimlach verscheen op Brad's gezicht, terwijl hij uit zijn tas een bekende, groene trui haalde. Hij gooide hem naar me toe en snel trok ik hem aan, waarna ik, een beetje ongemakkelijk, mijn werk bloes er onder uit deed.

'Damn, je ziet er nog steeds adembenemend uit in mijn kleding,' zei Brad.

Ik sloeg mijn armen om hem heen. 'Ik heb je gemist, Bradley.' 'Ik jou ook, honey,' antwoordde hij. Zijn handen vonden mijn middel en hij leunde met zijn voorhoofd tegen het mijne.

'Uhm, guys, jullie zijn niet alleen, he?' merkte Nina lachend op.

'Dat maakt niet uit,' constateerde Brad met een stalen gezicht, 'vanavond wel.'

Hij knipoogde naar me en ook al werd ik rood, een glimlach verspreidde zich over mijn gezicht.

A/N;

oke snelle vraag: willen jullie nu de epiloog of morgen?
sorry voor het half assed einde btw:(

-rosa.