sweater weather - bws.

zesendertig : fuck them.

'Mam, hey!' Dagen gingen weer voorbij. Ik was net bezig om mezelf klaar te maken voor een date met Bradley, toen mijn moeder belde. 

Ik schrok van de serieuze ondertoon in haar stem toen ze begon te praten. Eerst vroeg ze hoe het ging, maar ze ging al snel over op de originele reden van haar belletje. 

'Mae, je vader en ik... we willen je niet opjagen, maar het is belangrijk dat je nu toch echt wel bezig gaat met wat je wilt doen, later. Je moet je oriënteren op studies, binnenkort, en je zo snel mogelijk inschrijven, volgens ons.' 'Ja, ik snap het,' zei ik. Ik had het gevoel dat er een draaikolk van stress ontstond in mijn buik. 

Na de rest van haar preek vroeg mijn moeder 'trouwens, je kom toch wel naar huis, met kerst?' 'Ja, ik denk het,' eigenlijk was ik daar nog helemaal niet mee bezig, maar als ik dat tegen mijn moeder zei zou ze waarschijnlijk verschrikkelijk boos op me worden, 'Ja, want ik en je vader hebben besloten, dat je vanaf dan in Nederland moet blijven, om je goed te oriënteren op studies.'

Ik stak het klein borsteltje, waarmee ik mascara aanbracht op mijn wimpers, bijna in mijn oog. 'Wat?' riep ik uit. 'Je moet denken aan je toekomst, Mae. En bij zoiets belangrijks als het kiezen van een studie is het handig als je geen...euhm, afleidingen hebt,' Ik wist zeker dat ze van mijn vader had gehoord dat ik weer samen was met Bradley. 

'Ja,' zei ik, 'mag ik je er aan herinneren dat ik twintig ben?' 'Snap je het niet? Dit gaat om een studie, één van de belangrijkste keuzes van je leven!' 'Ik ben nu even boos,' gromde ik, 'ik ga ophangen en ik ben je wel terug,' Ik wachtte niet op een antwoord van mijn moeder en gooide mijn telefoon, nadat ik op het rode telefoon icoontje had gedrukt, up mijn bed.

Even later ging de bel, en deed ik de deur open voor een glimlachende Bradley. 'Hey, honey,' hij stapte naar binnen en zijn hand raakte mijn middel aan terwijl we elkaar een kus gaven. 'Hey, babe,' antwoordde ik. 'Ben je er klaar voor?' Ik knikte, en we gingen naar zijn auto.

'Wat gaan we doen?' vroeg ik aan Bradley toen we in zijn auto zaten. We reden niet richting zijn huis, ik had geen idee waar hij me mee naartoe nam. 

De autorit was gezellig, de radio speelde bekende muziek af, en ik en Brad kletsten honderduit. 'We zijn er,' zei hij een half uurtje later, nadat hij de auto geparkeerd had. We waren dicht bij het station, maximaal een paar straten verderop.

Ik keek naar rechts, en zag aan de overkant van de straat een bekend gebouw. Het kleine hamburgertentje waar ik en Brad samen hadden gegeten toen ik voor het eerst in London was. 'Ik dacht, laat ik mijn geliefde oom weer eens bezoeken,' verduidelijkte Brad, en ik knikte. 

Ik deed mijn best om het knagende gevoel, dat was veroorzaakt door het gesprek dat ik met mijn moeder had gehad, weg te drukken, maar dat lukte niet helemaal. Ik lachte minder, en betrapte mezelf er vaak op dat ik peinsde over wat ik nou moest doen, terwijl Bradley aan het praten was.

'Mae,' zei Brad, terwijl ik in gedachten verzonken in mijn thee roerde, 'Wat?' ik lachte kort, 'sorry, ik ben er niet helemaal bij vandaag,' 'Nee, dat merk ik,' Bradley wierp me een blik toe, die waarschijnlijk bedoelt was om me iets comfortabeler te laten voelen, 'Wat is er?' vroeg hij daarna.

Ik had geen zin om een nep glimlach op mijn gezicht te plakken en te zeggen dat er niks was, dus ik gooide alles er uit. 

'Wauw,' zei Bradley, nadat ik hem verteld had over het gesprek tussen mij en mijn moeder. 'Maar het punt is dus, ik weet niet wat ik wil. Nou ja, ik wil hier blijven, met jou, en Bianca en Nina, maar dat gaat mijn moeder niet goedkeuren,' Bradley knikte langzaam en zei toen: 'neem de tijd om na te denken. Wat wil je, waar ben je goed in, wat zie jezelf later doen?'

Ergens, diep vanbinnen, wist ik wel wat ik wilde, besefte ik me. 

'Ik weet het wel,' gaf ik toe, 'maar het is totaal iets anders dan dat ik een jaar geleden gedacht zou hebben,' 'Dat is juist goed, zoals ik al eerder gezegd heb, je bent veel gegroeid de afgelopen tijd,' 

'Ik wil psycholoog worden. Mensen helpen die hetzelfde hebben meegemaakt als ik,' Het voelde raar om dat te zeggen. Ik had het al weken met Nina over haar studie, en de verhalen die ze vertelde, het klonk leuk, heel erg leuk. Misschien wel moeilijk, maar dat was een uitdaging die ik aan durfde te gaan. 

'Het probleem is dus,' vervolgde ik, mijn ouders, vooral mijn moeder, willen heel graag dat ik of naar de hotelschool ga, om mijn vaders hotel over te nemen, of dat ik, net zoals zij, advocaat word.' 

Bradley pakte mijn hand, die op het kleine tafeltje lag. 'Fuck them, Mae. Kies voor jezelf. Ga ervoor. Ik weet dat je het kan.'

A/N;

UHM YA DUS HET EINDE VAN DIT BOEK KOMT IN ZICHT WILDE IK EVEN ZEGGEN WHOEPS.

-ro.