sweater weather - bws.

eenendertig : te veel geladen stiltes.

Na een hele middag Mario kart spelen, en Brad vaker inmaken dan hij leuk vond, besefte ik dat ik wat van me moest laten horen tegen Bianca en Nina. Ik stuurde zei beiden een berichtje, waarna Bianca me belde.

Ik wurmde me onder de arm van Bradley uit en schoof een stukje van hem vandaan, op het bed, waar we op zaten om Mario Kart te spelen. 'Hoi?' zei ik vragend. Bianca was niet het type om te bellen. 'Hey, ik wilde even vragen of je niet vergeten bent dat Hayes en Gia vanavond komen?' 'Oh ja, shit, de date met Hayes en Gia! Ik zal zorgen dat ik er ben. Ik vraag wel even aan Brad of hij me kan brengen of dat iemand me moet ophalen.' 'Ja.' Bianca's stem was een stuk matter nu Bradleys naam gevallen was. 

Brad keek me vragend aan, omdat ik zijn naam had gezegd, maar omdat ik Nederlands praatte tegen mijn beste vriendin wist hij niet wat ik had gezegd. 'Oke, ik zie je vanavond wel,' piepte ik, voor ik snel ophing.

'Bradley?' vroeg ik, opeens onwennig, 'zou je me thuis kunnen brengen?' 'Wat, nu?' Hij keek me aan, en in zijn ogen speelde een emotie die ik niet kon plaatsen. Ik keek naar de tijd op mijn telefoon. Half vijf. Normaliter kwamen Hayes en Gia rond een uur of zes. 'Nee, zometeen,' antwoordde ik. Brad knikte, en ik leunde weer tegen hem aan.

Hij begroef zijn gezicht in mijn haar, voor de zoveelste keer die dag. 'Ik ben zo blij dat je weer in mijn leven bent, Mae,' fluisterde hij. 'Ik... Ik ben ook blij,' stamelde ik. Er hing een geladen stilte tussen ons, en uiteindelijk zei ik: 'nog maar een potje?' 

We speelden Mario Kart tot een uur of vijf, waarna we ons klaar maakten om de kou en de regen buiten te trotseren. We belandden veilig en wel in de auto en opeens moest ik terug denken aan de eerste keer dat ik bij Bradley in de auto had gezeten. Toen had hij nog een mini gehad, terwijl hij nu rondreed in een auto met een waarde die ik niet eens wilde weten. 

Brad was veranderd, maar ik ook. 

Na een korte rit, gevuld met gespannen geklets over koetjes en kalfjes, kwamen we aan in de groezelige straat waar ik woonde. 'Dus, ik denk dat ik maar ga,' Stamelde ik. me verbazend over de ongemakkelijke sfeer. Bradley leek zich afstandelijker te gedragen dan vanochtend. 

Misschien voelde hij zich aan de kant gezet, omdat ik nu met mijn vrienden ging chillen. 

'Ja, ga maar...' Brad's stem klonk verslagen, wat mijn theorie bevestigde. 'Ik wil je niet achterlaten,' zei ik, opeens lacherig. 'Dat doe je toch ook niet,' suste Brad. 'Zo voelt het wel,' gaf ik toe. 'Oh.' Een veelbetekenende stilte zorgde ervoor dat mijn wangen rood werden. 

'Mae?' ze Bradley opeens. Ik keek naar hem op. 'Bedankt, dat je me nog een kans geeft, ook al heb je, nouja, in eerdere relaties niet veel geluk gehad. Ik zal mijn best doen je te laten zien dat ik beter ben dan je ex. En beter dan mezelf, de vorige keer.' Ik slaakte een zucht, deels van opluchting, deels omdat Brad maar niet wilde geloven dat hij sowieso veel beter was dan David. 

'Je bent altijd al beter dan mijn ex,' verzekerde ik hem, waarna ik mezelf dwong om de autodeur te openen en uit te stappen. 'Ik moet echt gaan,' zei ik, opgelaten. Ik kon de ongemakkelijk sfeer in de auto niet meer aan.

Bradley stapte ook uit en liep naar me toe, waarna hij zijn armen om me heen sloeg. Ondanks de ongemakkelijkheid voelde zijn knuffel rustgevend. 

Plotseling besefte ik me dat Brad niet wist dat ik David weer gezien had. Het feest van Justin, waarop hij ook geweest was, leek al tijden geleden. Nee, het wás lang geleden. De tijd leek sneller te gaan, nu ik in Londen was.

'Brad,' zei ik tegen zijn schouder, 'Ja?' Ik nam wat afstand, maar hij hield zijn armen om mijn lichaam heen geslagen. 'Ik moet je nog iets vertellen.' De bruinharige jongeman leek geschokt door mijn uitspraak, maar ik kon de glimlach op mijn lippen niet inhouden, en hij leek daardoor tenminste een beetje te ontspannen.

'Ik heb hem gezien. David, die ene ex.' 'Echt?' Ik knikte, 'hij gedroeg zich kut, maar ik heb hem zo goed mogelijk laten weten wat ik van hem vond. Hij is gewoon een asshole.' Een glimlach verscheen op Brad's gezicht en hij begon te stralen. 

'Wow, Mae. Er zijn geen woorden die kunnen beschrijven hoe trots ik op je ben. Niet alleen hiervoor, maar ook voor hoe ver je bent gekomen, je bent zo veel gegroeid. Het maakt mijn gevoelens voor je alleen maar sterker dan ze al waren' hij streek een plukje haar achter mijn oor en het enige wat ik kon doen was hem ademloos aanstaren. 

Ging hij me zoenen? Alsof hij mijn gedachte kon lezen, zei hij zacht, 'Ik zou je zo graag willen zoenen nu.' 

'Doe dat dan,' fluisterde ik terug. Langzaam bracht hij zijn lippen naar die van mij. Ik hield mijn adem in, wachtend op het spannende, maar tegelijkertijd het ontspannende gevoel van zijn lippen op die van mij. 

Maar, net toen zijn lippen zachtjes langs die van mij streken, hoorde ik achter me het geluid van onze voordeur, die zo te horen met geweld open werd gegooid.

'Mae, je bent er!' hoorde ik de stem van Bianca, die duidelijk al wat gedronken had, 'Hayes vraagt naar je!'