sweater weather - bws.

twee: examenfeest.

Daar stond ik dan, voor de lokale uitgaansgelegenheid die de school voor dit feest had afgehuurd, en ik had gelijk al spijt dat ik hier naartoe was gegaan. Flarden muziek kwamen naar buiten door de open deur van het gebouw.

Ik liep naar binnen, liet mijn tas checken en knikte naar mijn mentor, die bij de deur stond, met een paar andere leraren. Ik ging door een deur en belandde in een overvolle zaal met mensen u mijn jaarlaag. Fuck, waarom had ik ingestemd hierheen te gaan? Om me heen had iedereen plezier, en ik stond hier, alleen en onzeker. Wat had ik hier te zoeken? Ik stond in een zaal vol mensen, maar had me nog nooit zo alleen gevoeld.

Ik keek rond, op zoek naar... Naar wie eigenlijk? Ik had geen idee. Een stukje verderop zag ik een meisje uit mijn klas staan, Alicia, en we hadden oogcontact. Ze zwaaide naar me, dus zwaaide ik maar terug en liep ik naar haar toe. Ze stond met een groepje jongens uit mijn klas.

'Fuck, het is hier zo saai,' zei Bram. Iedereen knikte. 'Weet je,' begon Justin, een jongen met wie ik al jaren in de klas had gezeten, 'mijn ouders zijn binnenkort een weekend weg. Wat als we het feest dan gewoon nog een keer over doen?' Hij keek de groep rond, en zag toen pas dat ik erbij was komen staan. 'Hey, is de oude Mae weer terug?' Hij grijnsde en ik zag dat zijn ogen niet meer helder stonden. Hij had gedronken, net zoals minstens de helft van de mensen hier.

'Wat dan?' Vroeg ik, oprecht verbaasd. 'Oh, je draagt weer je rare kleding,' 'Oh,' stamelde ik. Het was waar, na dat het uit was gegaan met Bradley, sliep ik slechter, en daarom had ik geen zin en tijd om s'ochtends goede outfits uit te zoeken. Ik greep vaak gewoon een shirt of trui en een broek, en vond het dan wel best.

Justin grijnsde nog een keer naar me en onwillekeurig gleed er een rilling over mijn rug. Justin was altijd goed bevriend geweest met mijn ex, David. Ik had altijd een vermoeden gehad dat hij wist wat er aan de hand was geweest. Bram, Justin, en de andere jongens zeiden iets tegen elkaar en ze liepen weg, waardoor ik samen met Alicia overbleef.

'Hey, trek je niks aan van hun gezeik, je ziet er goed uit,' Ze glimlachte. 'Dankjewel,' Antwoordde ik, een beetje verlegen. 'Om eerlijk te zijn, ben ik altijd jaloers geweest op hoe goed jij bent met kleding,' 'Wow,' Ik glimlachte nu ook. We dansten een beetje, en ik begon me steeds minder gespannen te voelen.

Ik wist dat ik nu moest doen waarvoor ik hier in de eerste plaats naartoe was gekomen. 'Hey,' vroeg ik aan Alicia, 'weet jij waar Bianca is?' 'Nou, de laatste keer dat ik haar zag rende ze huilend naar de wc omdat iemand zijn drankje over haar heen morste, ik weet niet of ze daar nog steeds is, tho.' 'Oh, nou, dan denk ik dat ik even ga kijken.' Ik glimlachte en zei Alicia gedag, waarna ik naar de wc liep.

De wc was leeg. de deuren van de hokjes waren dicht. Ik hoorde een raar, snuivend geluid uit het laatste hokje komen. 'Bianca?' zei ik voorzichtig. Het geluid stopte en ik liep naar het laatste hokje.

Ik herhaalde haar naam. 'Wie ben jij, wat is er,' klonk er toen een verstikte stem. 'Mae, je weet wel, dat meisje waar je bijna je hele middelbare school vriendinnen mee bent geweest?' Het hokje ging open, en naast verbazing en verdriet, zag ik aan haar gezicht ook dat ze dronken was. 'Wat doe jij hier nou weer?' 'Dat is een lang verhaal,' gaf ik toe.

'Oh,' ze ontweek mijn blik en peuterde aan haar nagels. 'Dusseh, waarom ben jij hier?' Ze wees op de grote, bruine vlek op haar witte shirt. 'Damn, wie heeft dat gedaan?' 'Bram, met cola,' Ik knikte, 'Gelukkig voor jou, heb ik dit,' ik graaide in mijn tasje en pakte het extra shirt, waarvan ik thuis het gevoel had gehad dat ik het mee móést nemen.

Bianca's mond viel open. 'Heb je dat meegenomen, speciaal voor mij? Dankjewel!' Aangezien Bianca dronken was besloot ik er niet op in te gaan, en gaf ik haar het shirt. Ze verdween het hokje in en even later kwam ze er weer uit, met mijn schone shirt.

'Mae,' zei ze, terwijl ze haar armen om me heen sloeg, 'dankjewel.' 

'Oh,' antwoordde ik, terwijl ik haar terug knuffelde en een beetje ongemakkelijk op de rug klopte, 'zo speciaal is het toch niet?' 'Jawel,' zei ze beslist. Ik haalde mijn schouders op, en toen ik weer naar achter stapte uit de knuffel, zag ik dat ze huilde.

'Waarom huil je?' 'Om alles, ik dacht echt dat ik een kans maakte bij Bram, maar hij is gewoon een asshole, en I don't know, jij staat opeens voor mijn neus als een soort reddende engel,' ze deed een poging om haar tranen weg te vegen zonder haar make-up uit te laten lopen.

'Kom,' Ik pakte haar hand, 'laten we terug gaan naar het feest.' We liepen samen terug naar de grote zaal, waar het nog steeds verdomd druk was. Het was best wel raar om daar zo te lopen, samen met het meisje dat ik heel lang als beste vriendin had gezien, maar die me toen had laten vallen omdat ik verliefd was geworden. Opeens voelde mijn lichaam zwaar aan.

Ik liet de gedachte aan alles wat er tussen mij en Bianca gebeurd was zo veel mogelijk van me af glijden en we gingen naar de bar om wat drinken te halen.

De barman schoof twee bekertjes sprite naar ons en ik keek hem dankbaar. Hij draaide zich om naar iemand anders en op dat moment haalde Bianca een klein flesje uit haar tas. Ze grijnsde toen ze mijn verbaasde blik zag, 'Wodka,' fluisterde ze, waarna ze in beiden bekertjes wat van de vloeistof schonk.

'Misschien moet je er niet te veel meer van drinken,' adviseerde ik haar. Ze goot nog meer in het ene bekertje, 'whoeps, uitgeschoten,' Snel deed ze het wodkaflesje weer in haar tas en nam ze een grote slok van haar drankje.

Een half uur later lag ze kokhalzend op één van de banken aan de zijkant van de zaal.