BİR SEPET BAHARAT

4.4

Alessia Cara - Scars To Your Beautiful 

''Şu meseleyi bir daha anlatsana,'' dedi Sinan istekli bir sesle. ''Nasıl yani? O tatlısına soktuğumun acısı senin kardeşin öyle mi?''

''Aynen öyleymiş,'' diye karşılık verdim düz bir sesle. ''Bak aklıma geldikçe hayret ediyorum sürekli.'' Gözlerimi kararttım ve sınıf tahtasına uzak uzak baktım. ''Aslında iyi bir dayağı hak ediyor o.''

''Ben döverim.''

''Yok ben döveyim.''

''Sen elini kana bulama, ben bularım.''

''Ya hayır,'' deyip kaşlarımı çattım. Gözlerim Sinan'ın güzel gözleriyle kesişirken sersem bir şekilde gülümsedim. ''Olmadı kaçıralım.''

Gözleri parladı. ''Bunu yapalım.''

''Saçmalama,'' diye güldüm. ''Bunca işin gücün arasında bir de Hasan'ı kaçırmakla uğraşamam.''

''İşin olmasa uğraşırsın yani?''

''Yani,'' diye geveledim ağzımın içinde. ''Aslında iyi bir dersi hak ediyor hergele.''

Aylarca beni köstebek gibi kandırmıştı ve bunu o kadar belli etmemişti ki, işin sonucunda onun olacağı aklıma bile gelmezdi. O cin fikirli kafasının içinde yatan daha neler vardı kim bilir...

''Bu arada,'' dedim Sinan beni izlerken, o dönerek. Ona bundan bahsetmeliydim. Sakinleştim. ''Hasan'ın bizi bildiğini söylemiştim sana.''

''Bir sefer daha siktir!''

''He ondan.''

''Mine senin bu kardeşin vallahi dayaklık,'' diye yükseldi. ''Nereden biliyor? Bir şey dedi mi?''

''Aklı sıra beni tehdit etmeye kalktı,'' dedim tok bir sesle. ''Merak etme bir şey yapamaz. Ama rahat durmayacağını biliyorum. Bunu saklamaya devam ettikçe, fırsatını bulduğu zaman bana sürekli şantaj yapacak. Yapar o biliyorum. O söylemeden ben söyleyeceğim.''

''Neyi?''

''Bizi.''

''Kime?''

''Kime olacak,'' dedim yüzüne bakarken. ''Annem ve babama.''

Bunu söylediğim an kalbim sıkışıverdi. Durduk yere olmamıştı, Sinan'ın gözlerinde gördüğüm boş ifadeden kaynaklanmıştı. Onun beni, babasıyla tanıştırma hayali vardı ama nasip olmadı. Annesiyle zaten bir hayali yoktu fakat ben bizi annemlere söyleyecektim. Gizlemek isterdim, en azından bir müddet daha sadece ikimiz yaşayalım bunu isterdim ama yapamazdım sanırım. Hasan gibi bir bela vardı artık, o kolay kolay susmaz ve beni deli edene kadar uğraşırdı.

Akıl sağlığımı düşünmek zorundayım Sinan.

''Ben bunu sınavdan sonra söylemek istiyordum aslında,'' dedim sessizce konuşarak. ''Şimdi babam gereksiz yere darlayacak beni. Yok sınavın var, yok kim o çocuk, yok neden falan...'' Bıkkınlıkla omuzlarımı aşağı indirdim. ''Zaten sınava da ne kaldı şurada?''

''İki hafta.''

Ona düz düz bakarken gülmeye başladı, sonra beni kolunun altına çekip saçlarımı karıştırmaya başladı. Kıkırdadım. ''Yapmasana.''

''Yapmamam için gerekli bir sebep söyle?''

''Saçlarım bozuluyor.''

''Bayağı geçerli,'' diye dalga geçti. Ekledi. ''Ama ben pisliğin biri olduğum için saçlarının bozulup bozulmaması çok da umurumda değil açıkçası.''