From sweet to bitter

33// hij gaat flippen

Pov Fay Caldwell

Al vroeg word ik wakker, overspoeld met een gevoel van misselijkheid. Ik haast me uit bed en ren naar de badkamer. Eenmaal daar kniel ik bij de wc-pot neer. Alles komt eruit. Als alles eruit is, pak een stukje toiletpapier en veeg mijn mond af. Ik spoel het zooitje door en zak daarna op de grond. Ik voel me al een tijdje niet zo goed, alsof ik niet meer in mijn vel pas.

Ik sta op en loop naar de spiegel. Ik trek mijn shirtje iets omhoog. Ik wrijf over mijn buik heen. Zou het dan toch? Ik buk voorover en zet de kraan aan. Voorzichtig neem ik wat slokjes water. Ik rommel daarna wat in de kastjes en haal er een roze doosje uit. Ik denk dat ik het al wel wist maar het gewoon even vergeten was door alles wat er momenteel aan de hand is. Ik zucht even en loop daarna naar mijn kamer.

Ik kleed me om en pak mijn tas, inclusief het roze doosje, in. Ik werp nog gauw even een blik in de spiegel en loop dan zuchtend mijn kamer uit. Ik loop naar de keuken waar ik een appel van de fruitschaal gris. 'Succes op school.' hoor ik uit de woonkamer komen, iets wat ik al een lange tijd 's ochtends niet meer gehoord heb. Ik rol met mijn ogen en besluit het te negeren. Ik loop naar de hal toe en trek daar mijn jas van de kapstok. De lente komt er aan maar het is nog net niet warm genoeg om zonder jas de straat op te gaan.

Met een gebogen hoofd, loop ik naar buiten. Een klein briesje blaast de haren uit mijn gezicht en ik begin te lopen. Ik steek mijn handen in mijn zakken en loop stevig door ondanks dat het nog vroeg is. Het is niet zo ver naar school dus dat valt wel mee. Ik loop diep in gedachte verzonken, de hoek om. Ik knal tegen iets op, beter gezegd iemand. Ik verlies mijn evenwicht en val achterover. 'Sorry gaat het? Ik was niet aan het opletten.' hoor ik een jongen zeggen. Hij steekt zijn hand uit en helpt me met opstaan. 'Geeft niks, ik was anders ook niet aan het opletten.' zeg ik en klopt mijn kleren af. 'Ik ben verdwaald. Ik ben hier net komen wonen en ik kan mijn nieuwe school niet vinden.' 'Welke school zit je?' vraag ik.

'Eastwood High.' zegt hij. 'Toevallig, ik zit daar ook op school. Loop maar met mij mee.' zeg ik beleefd. 'Ik ben Ethan trouwens.' zegt hij en hij lacht even. 'Ik ben Fay.' 'Mooie naam Fay.' Hij knipoogt en lacht weer waarna er kuiltjes in zijn wangen ontstaat. 'Bedankt.' zeg ik een beetje bot. We lopen samen naar school en zeggen ondertussen geen woord meer tegen elkaar.

Bij het hek van de school gaan we beide onze eigen weg. Ik loop direct naar het meidentoilet toe. Ik sluit mezelf op in een van de hokjes en haal het roze doosje uit mijn tas. Ik slik even en haal de test uit het doosje. Als ik de test gedaan heb, leg ik hem op zijn kop op de deksel van de prullenbak. Ik wacht zenuwachtig af tot dat de test klaar is. Ik draai de test om, waarna ik algauw met mijn vuist tegen het hokje aan sla. 'Alles oké daar?' hoor ik een bekende stem. Ik veeg de tranen weg, en stop de test in mijn tas. Ik open het hokje. 'Ja hoor.' mompel ik tegen Luna.

'Sorry van gister.' mompelt ze terug. 'Geeft niks, we hebben het allemaal moeilijk deze tijd.' Ik haal het witte staafje uit mijn tas. 'Fay.' roept ze. 'Je bent zwanger?' Ze kijkt me met grote ogen aan. 'Van Calvin?' Ik knik even. 'Weet hij het al?' Ik schud met mijn hoofd. 'Ik ga het hem zo vertellen. Ik kan dit kind niet houden Luna. Ik ben nog maar zeventien.' snik ik zachtjes. Ze omhelst me. 'Er is vast een manier hoe we dit kunnen oplossen.' Ze wrijft met de palm van haar hand over mijn rug. Ik zucht even. 'Wil je bij me blijven als ik het aan Calvin vertel? Ik weet niet of hij gaat flippen.' zucht ik.

Ik weet het wel zeker, dit is niet niks.