"Shana.."
Natigil ako sa kakacellphone ng may tumawag sa akin. I saw Uno with an anger expression on his face.
"Sinabihan na kita, you stop it already. Saan kayo magkikita ni tito Fred? I heard everything, Shana."
Ngumisi ako at tumulo ang mga luhang kanina pa namumuo sa aking mga mata.
"Uno, understand me. Kahit dito lang sa gagawin ko, suportahan mo ako."
"Support you? Why? Hindi ko sinusuportahan ang mga taong mali sa paningin ko..."
"..hindi mo itutuloy ang pakikipagkita mo sa papa mo or else I'll tell tita about this." pagbabanta niya nito. Wala akong naramdamang takot sa banta niya.
"Let him do what he wanted." isang pamilyar na boses ang biglang nagsalit sa may likuran ko. It was Stone. Bakit ba siya nakikisali?
"Bakit ka ba nakikisali sa usapan ng ibang tao?" galit na tanong ni Uno sakanya.
Hinawakan ni Stone ang kamay ko, pilit ko itong binabawi ngunit ang higpit ng hawak niya dito.
"Because I am her friend, her friend who understands her." Nagulat ako sa sinagot ni Stone. I didn't expect that he will answer with a serious tone at walang halong biro.
Inilayo nalang ako bigla ni Stone kay Uno. Bigla akong nakaramdam ng saya. I'm happy because finally I can say that someone understand me.
"Thank you.." kusa nalang itong lumabas sa bibig ko. Bahagya namang nagulat si Stone sa sinabi ko. I rarely say thank you to someone. Something is pushing me to thank him.
"Maliit na bagay."
"Yabang." imbes na sumimangot, ngumiti nalang ito sa aking sinabi.
----
As I am getting to learn how to understand situations, I always do what is right. Thus, everything changed. I am not that desperate type of person, not until I want my papa back. I'll beg, I'll do everything to have what I want right now. Whether it is right or not.
"Anak, malungkot ka yata may problema ka ba?" tanong ni mama nang makita akong nakabusangot sa loob ng aking kwarto.
Umiling lang ako. "You have." makahulugang sabi ni mama.
"Wala ma. I'm just tired, you know." Akala ko makukumbinsi ko si mama sa sagot ko, ngunit mas lalo lang itong nagtanong.
"Tired of what? Share your problems with me, I will comfort you."
"Ma, I am tired of school lang. You don't have to worry."
"Magpahinga ka. Shana, tao ka lang, tao lang tayo. Kailangan nating magpahinga kapag pagod na tayo. Things won't change, mapapagod ka talaga pero bilang ina mo, nakikiusap ako na pagpahingain mo muna ang sarili mo sa mga bagay na nakakapagpapagod sayo."
The concern in her voice and eyes. I always wanted to comfort my mother the way she comforted me but I can't. Yes, I am already a bad daughter since the day I lied to my mother. I can't deny the fact that I'm guilty.
"Ma, may tanong ako?"
"Ano yun anak?"
I am nervous. Huwag naman sanang magalit si mama sa itatanong ko.
"If ever bumalik si papa sa atin... will you accept him?" nanginginig ang mga labi ko. I can sense the shockness in her. Alam kong mali na nagtanong pa ako.
"You don't have to answer ma. I was wrong for asking you such thing."
"I won't." Mahinang sagot nito. I hugged her. She is still in pain. I can felt it from the bottom of my heart. Feeling ko nagiging si papa na ako for hurting my mom secretly.
"Ang mabuti pa matulog kana. Let's not talk about him next time." I nodded and give her a tight hug. The sacrifice that she did for me was priceless, still gusto ko siyang suklian kahit sa maliit na paraan lang.
----
I stretch my body as I wake up. Today is the day na magkikita kami ni papa. Since I have no class today, naghanda na ako. I bady wanna see him and hug him tight. Afterall, he is still my father, my parent.
"Ma, aalis lang po ako" nagpaaalam na agad ako ng makita ko itong nakaupo at nanonood ng telebisyon. She is really fond of news. Di naman masyadong chismosa mama ko, to be honest lang.
"Saan ba ang lakad mo? Bihis na bihis ka yata. Siguro may manliligaw kana no?" Sabi ko na nga ba aasarin lang ako ni mama. I rarely dressed up formally and she know that.
"Manliligaw agad? Sa itsura kong ito? Naku ma, walang magkakamaling manligaw sa akin." we both laugh at tuluyan na akong nagpaalam. Papa texted me, nandoon na daw siya.
Pagpasok ko palang sa restaurant, kita ko na ang dami ng tao na pumupunta dito. I decided na dito kami magkita ni papa because this is the place where we used to eat before. Where we celebrate special occasions, like my birthday, my achievements and other important events in our life.
Nakita ko si papa na tinataas ang kamay niya sa akin. Nakangiti naman akong lumapit sa kanya. Agad kaming nagyakapan. Ang higpit ng yakap ni papa sa akin at ganun din ako. Hindi ko inakala na mawawala nalang bigla ang galit na nararamdaman ko kay papa. Naglaho nalang ito na parang bula.
"Na-miss kita" sabi ni papa habang yakap pa rin ako. I missed you too, papa. Kung alam mo lang, gusto na kitang bumalik sa amin ni mama.
Matapos naming mayakap ang isa't-isa, umupo na kami at nag-order ng makakain ang maiinom. I am very happy na magkasabay kaming kakain ni papa ngayon but mas magiging masaya pa siguro kong kumpleto kaming tatlo, kung nandito si mama.
After a couple of minutes our foo arrives. Napansin ko lang na ang daming inorder ni papa na pagkain. I didn't know kaya niyang umubos ng ganito kadaming pagkain.
"Pa, naparami yata ang pagkain mo?" natatawang tanong ko. He just chuckled.
"Actually, I invited someone. Parating na din yon. Let's just wait."
Hindi ko alam kong magiging masaya ba ako sa sinabi ni papa. Gusto ko siyang masolo kahit ngayon lang. I am not expecting him to invite someone na hind ko kilala. Habang hinihintay ang taong tinutukoy ni papa, nagkwentuhan muna kami.
"So, how was your studies?"
"It is fine. Nothing wrong naman but sometimes medyo napapagod kasi ang daming gawain at ang hirap e-balance yung time ko. Halos hindi na ako nakakatulog ng maayos pero it's okay, I am doing this naman for my future and to help mama in our daily needs."
"That's good to hear. Alam mo, since the day I left you, I've been missing you a lot. Palagi akong naghahanap ng paraan para kamustahin ka but I always failed." malungkot na saad nito.
"Pa, tapos na yun. Past na lahat ng iyon, you don't to feel sorry about that."
"Sayo siguro oo, pero sa mama mo hindi. I knew that she will never forgive me for leaving you both and left so much pain."
"Intindihin nalang po muna natin si mama."
I am chewing my food when papa called someone. Paglingon ko, I saw someone who looks like my papa. A tall handsome guy, he has a pointed nose just like papa and the way he walk. Kuhang-kuha niya lahat. Now, I think I already have an idea who he is.
"Shana, anak, meet Eric, your half-brother."
He offered me a hand, I gladly accept it naman.
"Nice to meet you." I said as a smile drew on my face.
"Nice to meet you too, ate"
