"Please pa, stay with us."
Iyak ako ng iyak habang nagmamakaawa sa aking ama na huwag kaming iwan ni mama, na kami nalang ang piliin niya ngunit ayaw nitong makinig sa akin.
Lumuhod ako sa harapan ni papa habang namumugto ang aking mga mata dahil sa pag-iyak ko.
"Anak, bakit ka lumuluhod?" tanong sa akin ng aking ina na hindi ko pinagtuonan ng pansin.
Nakatutok lang ako sa mukha ng aking ama. Baka kasi mag bago pa isip niya paglumuhod ako sa harapan niya at mas magmakaawa pa.
Never in my life, I dreamt to be a pity person. Ngunit nagbago lahat ng pananaw kong yan ng sinabi ni papa na iiwan niya na kami dahil mas mahal niya ang isa niyang pamilya.
"Papa, tatanggapin ko pong may kahati sa pagmamahal at atensyon niyo basta huwag niyo lang kaming iwan. Stay with us pa, stay."
My vision are now blur because of the tears that's continue to fall. I don't want to have a broken family. Palaging sinasabi sa akin ni papa na hindi niya kami iiwan ni mama. Kami lang daw ang nag-iisang pamilya niya.
Tatanggapin ko pang maghati nalang kami kay papa keysa tuluyang mapunta sa kanila ang aking ama, di ko kaya.
"Shana, wag kang magmakaawa sa kanya dahil hindi yan marunong maawa. Kasi kung naaawa siya sa atin, hindi siya magsisinungaling sa atin." galit na tugon ni mama habang pinipilit akong tumayo. Nanginginig ako ng unti-unti akong tumayo at nagbunga ang galit ko kay papa.
My mama was right. Wala siyang awa. He never thinks of us. Tanging sarili niya lang ang iniisip niya. Naging mabuti naman kami ni mama sa kanya ngunit di niya man lang yun pinahalagahan.
"Umalis ka na pa. Ang hirap niyo naman pakiusapan. You never care for us. You never care."
- - -
Nagising nalang ako na namumugto parin ang mata ko. Thinking about the past isn't a relieve for me. Mas lalong lumaki ang galit ko kay papa.
Iniwan niya kami ng ilang taon tapos ngayon magpaparamdam siya. Does he even know how hard it is for us to accept the fact that we're fooled by him? He's annoying us now. Ayaw kong pati utak ni mama ay gambalain niya pa.
I texted his number and invited him to meet me.
Raishana: Ano po kailangan niyo? Magkita po tayo sa coffee shop na malapit sa school namin bukas pagkatapos ng klase ko.
Ilang minuto pa ay nag-reply ito.
Unknown number: Sige nak. See you.
Para akong binuhosan ng tubig dahil sa reply nito. Tinawag niya pa talaga akong anak.
Good for him, he still remember that he has a daughter named Raishana.
"Shana, bumaba kana dyan, kakain na tayo." sigaw ni mama mula sa baba.
Bumaba ako sa kama ko at lumabas na. Nagtungo na agad ako sa kusina at nakita si Uno at si mama na nakaupo sa hapag.
"Hi kaibigan." bati sa akin ni Uno na may halong pang-aasar.
Inirapan ko lang ito at nagsimula ng kumain.
Naiilang akong tumingin ng diretso kay mama. This is the first time that I am keeping a secret on her. Ayaw na ayaw ni mama na nagsisinungaling ako ngunit heto ako nagsisimula ng magtago ng sekreto.
I'm doing this for my mother's own sake. Hindi niya na kailangang malaman pa na nagpaparamdam muli si papa. Sasabihin ko rin ito kay mama sa tamang panahon. I don't care if mana will get mad at me as long as hindi sila magkausap ni papa. I know I'm being selfish. This is the only way I know.
