AKHİRA - Kıyamet Vakti (KİTAP OLDU)

Bölüm 15 - BALAMİR'İN ÖFKESİ

      Altay, Kongar'ın ölümü nedeniyle Balamir'e gece olanları anlatıp onları şikayet etmişti. Şaman olan Altay "dinimizde öldürmek yok cezası onu sürgün etmek" diye düşünüyordu. Kongar bir günahkardı ama cezası nedeniyle Bars ta günah işlemişti. Bu yüzden onu Balamir'e şikayet etmişti. Onlara iyilik yapan, ölümden kurtaran insana bunu yapmak çok zoruna gitse de, o bir şamandı ve yapması gerekeni yapmalıydı.

      Bars olan biteni anladığında çoktan Aşula, Temir, Yazgan ve Beyge yakalanmış elleri bağlanmıştı. Başında bekleyen Altay'ın gözlerine öfke ve nefretle bakarken askerler onun ellerini bağlıyordu. Altay gözlerini kaçırıyor suçluluk duygusu ile ayaklarının ucuna bakıyordu.

      Artık geri dönülmez bir yola girmişlerdi, Göksaray'a gidecek mahkeme edileceklerdi. Mahkeme edilmek sorun değildi, baba yadigarı kılıcı ortaya çıktığında daha kötü sonuçlarla karşılaşacağından korkuyordu, en kötüsü kılıcına el konulabilirdi.

      Göksaray'da yargılanmanın ardından hayatta kalırlarsa son yuvaları olan han da ellerinden gitmiş olacaktı. Bars çağresizliğin derin kuyularında kurbanlık koç gibi kaderini kabul etmiş bir şekilde ellerinin bağlanmasına göz yumarken, bir kez daha ona güvenen insanları koruyamamış olmanın verdiği acı ile yüreği yanıyordu.

      Elleri bağlandıktan sonra asker sert bir şekilde onu ayağa kaldırdıktan sonra iki kişi koluna girdi. Balamir: "Diğerlerinin yanına götürün!" emrini verdi. Herkes odadan çıkıyordu, Balamir kapıya doğru dönerken pencerenin yanında duvarda asılı olan Bars'ın kılıcı gözlerine ilişti, pek dikkat etmeden kılıcı eline alarak askerlerin peşinden bahçeye indi.

      Yemekhanenin önündeki meydanda Balamir'in "gidiyoruz" emrini hazır kıta bekleyen askerler sabırsız ve telaşlı bir şekilde dizilmişti. Bars ve diğerlerini meydanın ortasına getirdiler, Balamir ve Altay yemekhanenin önüne geldiklerinde onları hazır kıta bekleyen askerler ve tutukladıkları Bars ve diğerleri karşıladı. Balamir meydanda sıralanmış tutukluları süzmeye başladı, soldan sağa doğru yavaşça gözleri ile onları sorgulamaya başlamıştı şimdiden.

      Yazgan'ın gözlerindeki evlat korkusunu hemen yanında duran Temir'in Bars'ın başına bir şeyler gelecek korkusunu anlamıştı bile. Bir süre Aşula'nın gözlerindeki boşluğu seyre durdu, sıra Bars'a geldiğinde Bars'ın gözlerine bakakaldı bir süre, Bars'ın gözlerinde hiç korku göremedi.

      Balamir her türlü korku duygusunu çok iyi bilir ve tanırdı. Muhakkak her insan bir şeylerden korkardı. Babası gibi gördüğü İlber, kralı bulamamaktan, askerler bir daha ailelerini görememekten, yanında duran Altay TENGRİ'ye ihanet etmekten ve kendisi Balamir, İlber'i utandırmaktan korkardı. "Herkes mutlaka bir şeyden korkar, peki sen neyden korkuyorsun Bars?" dedi kısık bir sesle kendi kendine. Balamir'in ne dediğini anlamasa da bir şeyler mırıldandığını fark eden Altay: "Anlamadım, bir şey mi dediniz?" diye sordu. İlk önce cevap vermese de daha sonra "Önemli bir şey değil" dedi Altay'a.

      Bars'ın gözlerine bir süre daha baktıktan sonra Yazgan ve Temir'in ortasında duran Beyge'yi gördü, küçük kızın elleri bağlanmıştı. Korku ve dehşet içinde ağlayan küçük kız bağlı elleri ile babasının bacaklarına sarılıyor Yazgan ise kızın başını tutuyordu. Hiddetle tutsakların yanında duran askere bağırdı: "Küçük kızın ellerini kim bağladı?" Yazgan'ın hemen yanında, sıralı tutukluların sağ başında duran asker bir adım öne çıkarak: "Ben bağladım efendim." dedi.

      Askerin yanına kadar yürüyen Balamir yol boyunca askerin gözlerine öfke dolu bakışlar savurdu. Asker Balamir'in bakışlarından yaptığı hatayı fark etse bile artık çok geçti. Askerin yanına giden Balamir, o kadar yaklaştı ki askere, askerin karşısında öfke dolu gözlerle baktığında askerin korkudan hızlanan kalp atışlarını duyuyordu: "Git hemen kızın ellerini çöz, yol boyunca kızı sırtında taşıyacaksın!" dedi. Derin bir nefesle yutkunan asker koşar adımla Beyge'nin yanına giderek ellerini çözdü.