Alas dose, yan ang oras ng pag uwi nya gabi-gabi.
Ni halos minsan Hindi na sya umuuwi ng bahay, at Hindi ako tanga para Hindi ko malaman qng ano ang dahilan.
"Let's get divorce ash". Isang araw sabi ng magaling Kong Asawa.
And yes! Asawa ko ang magaling na kumag na to.
Inaasahan ko na rin na darating kami sa puntong ito. Ang salitang " hiwalay".
Akala ko nga, ready na ako sa gantong sitwasyon. Akala ko, kaya ko nang tanggapin ang reyalidad na hanggang dito nalang talaga kami.
Pero damn it!! Tulad ng dati, milyon milyong karayom ang tumusok sa puso ko sa sakit na nararamdaman ko sa mga oras na to.
"Fine." Sabi ko na pilit pina tatag ang boses ko.
After nyang marinig and sinabi ko ay bigla nalang lumiwanag ang muka nya, na akala mo naka tanggap ng magandang balita na nanalo sya sa lotto.
Great! Just really great. Mapait akong ngumiti sa sarili ko.
"Ganun ba talaga kasaya? Ang makalaya sa kasal naming dalawa? Na ako lang ang may gusto?".
