Save Me

21

trigger warnings: mommy issues, daddy issues

"Mijn ouders waren hier." zegt ze.

"Je ouders? Wacht, zij-"

"Verlieten ons toen ik zeven was? Ja. Blijkbaar leek vandaag hen een goede dag om terug te komen."

"Waarom?"

Ze lacht sarcastisch. "Ik denk dat ze blut waren dus kwamen ze weer bij ons. Maar ik heb ze weggejaagd. Beetje gek verhaal."

"Heb jij die spullen beneden gebroken?"

"Ja, en mijn mobiel. En de lamp."

"Kan ik je vragen wat er is gebeurd?"

Ze knikt langzaam.

Chloe

"Megan, ik ga zo weg!" schreeuw ik vanuit mijn kamer, en zet een mandje met gevouwen kleding op mijn bed.

"Oké!" schreeuwt ze terug.

Ik hoor geklop op de deur beneden en dan het geluid van de deur die opent. Dat is waarschijnlijk Jasons vriendin ofzo. Ik rol mijn ogen en doe mijn haar in een staart, en pak dan mijn mobiel om Liam te bellen. Het is nog best wel vroeg, nouja, voor mij dan.

"What the fuck? Opzouten!" hoor ik Jason schreeuwen.

Ik ren mijn kamer uit en laat de telefoon vallen. Ik hoor hem in stukken breken, maar dat boeit me op dit moment niet. Ik ren naar beneden en sta meteen stil, wanneer ik oogcontact maak met twee mensen die ik liever nooit meer had willen zien.

"What the hell doen jullie hier, Edward, Julie?" vraag ik.

"We hebben onze jongste dochter al elf jaar niet meer gezien en nu herkent ze ons nieteens als haar ouders? Dat maakt me best wel overstuur."

"Jason zei opzouten, dus jullie kunnen maar beter vertrekken."

"Maar we zijn hier om jou te zien, Chloe."

"What the fuck zouden jullie nou van mij willen?"

"We zouden jullie nooit verlaten moeten hebben. Ik-"

"Dat heeft jullie tien freaking jaar gekost? Laat de shit maar zitten; Jullie zijn blut."

"Is het raar dat je ouders zich hun fouten realiseren?"

"Ja. Ga weg."

"We houden van je Chloe, we-"

"Stop met liegen! Jullie houden van niemand hier! Anders zouden jullie ons niet verlaten hebben in de eerste plaats! Ik haat jullie en rot lekker de hel in!"

"Chloe, doe maar rustig." Megan is ondertussen beneden gekomen en probeert me te kalmeren.

"Nee, ik doe niet rustig! Ik was fucking zeven jaar oud! Elke dag zou ik aan oma vragen: 'Wanneer komen papa en mama terug?' Ik wachtte elke dag voor het raam op jullie om terug te komen! Maar jullie zijn nooit teruggekomen! Dus, nu hoef ik jullie niet meer terug te hebben. Dus waag het niet naar binnen te stappen en om vergiffenis te vragen als jullie dat niet verdienen. Als jullie niet binnen twee seconden weg zijn, forceer ik jullie weg. Ik stel voor dat jullie nu gaan."

"Chloe, we-"

"Ding ding ding, raad eens? Te laat."

Ik grijp het ding wat het dichtst bij me is, en dat is een vaas met bloemen. Ik gooi het naar hun richting en het eindigt ongeveer een meter voor hun voeten. Ze zetten beide een stap naar achter, maar gaan nog niet weg. Ik pak een fotolijstje en gooi het naar ze. Het raakte mijn 'vader' en nu begonnen ze te vertrekken. Ik bleef schoenen naar ze gooien tot ze helemaal weg waren.