Harry's POV
We stonden op het podium ons optreden voor morgenavond te oefenen toen Simon binnenkwam met een onbekend meisje. Niall zijn ogen gaven een teken van herkenning, maar liet niks merken.
'Hi guys. Ik wil jullie voorstellen aan onze nieuwe danseres,' Hij keek naar het meisje. 'Dit is Lauren, ze komt vandaag al eens meekijken.'
Ik stapte naar voor om mezelf voor te stellen. 'Hi, Ik ben Harry.' Ik schudde haar hand en kuste haar op haar rechterwang.
Niall kwam ook kennismaken door haar te knuffelen. Ik zag dat Lauren begon te blozen. Zayn gaf haar een kus op de wang en Liam gaf haar een broederlijke knuffel. Louis bleef op zijn plaats staan.
'Let maar niet op hem, hij is een beetje down de laatste tijd.' Legde Liam uit.
'Oh, wat is er dan met hem?' Vroeg Lauren.
'Moesten we dat eens weten, hé.' antwoordde ik. We keken allemaal in zijn richting. Ik kon alleen maar hopen dat hij me ooit in vertrouwen zou nemen. Ik kreeg het gevoel dat ik mijn beste vriend niet echt meer kende.
Louis' POV
Ik stond het nieuwe meisje, Lauren, eens goed te bekijken. Ze had een Iers accent, donkerblond haar, sproetjes in haar gezicht, een slank lichaam en groene ogen. Lauren was knap, maar naar mijn menig niet zo knap als Emely. Zij is beeldschoon. Daar bestond geen twijfel over. Ik had mijn hart aan haar verloren, maar zij is erop gaan staan en heeft het vertrappeld. Toch hield ik nog steeds zielsveel van haar. Mijn gevoelens waren sinds de dag dat ik haar ontmoet had alleen maar sterker geworden. Ik ging er echt kapot aan dat ze mijn gevoelens niet beantwoord. Ik ben er echt zeker van dat zij ook iets voor mij voelt, maar ik heb echt geen idee hoe ik haar dit moet duidelijk maken. Mijn gedachten zijn steeds bij haar, geen seconde was ze eruit. Ik miste haar echt enorm hard, ik was hierdoor mijn beste vriendin verloren. De enige die me echt begreep, met wie ik uren kon praten was ik kwijt.
Simon haalde me uit mijn zelfmedelijde. 'Louis, jongen waar zijn je manieren gebleven?' Hij verhief zijn stem een beetje.
'Het spijt me, sorry, Ik was even in mijn gedachten verzonken.' Zei ik toen ik op Lauren afliep. Ik kuste haar wang. 'Ik ben Louis.'
'Ik ben Lauren, maar dat wisten jullie al.' Ze glimlachte naar ons, maar bleef bij Niall hangen. Hij werd een beetje rood, Niall is er namelijk nog altijd niet gewend aan de vele aandacht van de meisjes.
De deur trok mijn aandacht toen Femke en Emely binnenkwamen. Het ging duidelijk al wat beter tussen die twee. Toen mijn blik die van Emely kruiste maakte mijn hart een sprongetje. Ze glimlachte voorzichtig naar me, maar die verdween ook weer snel. Het leek wel alsof ze zichzelf berispte dat ze me geen valse hoop mocht geven. Emely keek me een beetje triest aan. Zou ze me ook missen?
Niall liep meteen naar Emely, tilde haar op en draaide haar in het rond. 'Ik heb je gemist!' Riep hij voor heel de zaal. Heel even zag ik Lauren haar gezicht vertrekken toen Niall Emely zoende. Ik durfde te wedden dat mijn gezicht het zelfde deed. Harry liep op Femke af en zoende haar zacht. 'Kon je niet meer wachten om me te zien?'
'Niet hopen schat! Ik wou al een voorproefje voor morgenavond.' Ze knipoogde.
'Wat zou je graag willen horen?'
'Misschien Heart Attack?'
'Uw wil is mijn bevel!' Hij maakte een theatrale buiging. 'Kom jongens tijd voor actie!'
'Eeum ik heb Louis eigenlijk nog nooit alleen horen zingen, misschien kan hij dit eens alleen zingen?'
'Als hij dat wilt doen?' Harry keek me vragend aan.
