1 WEEK LATER
Femkes POV
Na een lange busrit waren we aangekomen in het hotel waar we voor een paar dagen zouden verblijven. De jongens hadden een volledige verdieping afgehuurdt. Emely en ik zouden in dezelfde kamer slapen. Ik wou niet tegenstribbelen, het zou te hard opvallen en we waren groot genoeg om ons probleem opzij te zetten en samen te leven als volwassen mensen, dat hoopte ik toch. Misschien zou het hierdoor wel wat beter gaan tussen ons. Ik keurde het niet goed wat ze gedaan had, maar ik mistte haar echt. Ik had niet echt iemand meer om mee te praten over de onozelste dingen. Oké ik had Harry nog, maar dat was niet hezelfde.En ik denk dat zij me ook mist, ze keek me toch altijd aan alsof ze me het liefst om de hals wou vliegen. Er werd op de deur geklopt.
'Er is een brief toegekomen voor een zekere Emely.' Zei het kamermeisje.
'Bedankt, ik zal hem aan haar geven.' Nadat ik haar een kleine fooi had gegeven, liep ik naar Emely haar kamer en klopte aan.
'Ja?' Klonk het uit de kamer. Ik ging naar binnen.
'Er is post voor jou.' Ik realiseerde me dat het de eerste keer was dat ik rechtstreeks tegen haar sprak sinds onze ruzie van een week geleden.
'Oh dankje, eeum Femke, kunnen we straks eens praten?'
'Natuurlijk, roep me maar wanneer je klaar bent.' Ik verliet haar kamer.
Ik wou het echt bijleggen en dat zou ik straks ook gaan doen.
Emely's POV
Nadat Femke mijn kamer verlaten had deed ik de brief open. Hij was van een onbekende afzender.
'Dear Emely,
Jij bent echt een absolute nul, een slet! Wat denk je wel? Niall van mij afpakken? Alles ging perfect tot jij in beeld kwam. Ik hou je in de gaten! Denk maar niet dat ik je met rust ga laten, Ik zal overal zijn waar jij bent om je leventje tot een hel te maken. Als ik klaar met je bent, ga jij maar een heel klein hoopje ellende zijn dat Niall zal uitspuwen, hij zal van je zal walgen! Hou je maar klaar, want ik kom er aan!
Lots of love!
xxx LS xxx'
Ik wist even niet meer hoe ik moest bewegen, of hoe ik moest praten.
'Femke!' Het kwam eruit als een gepiep, maar ze stond meteen in mijn kamer.
'Emely! Wat is er mis? Waarom huil je?' Ze kwam naast me zitten en sloeg haar armen om me heen. Ik had zelfs niet door dat ik aan het huilen was. Ik liet haar de dreigbrief lezen.
'WTF! Wat denkt dat mens wel niet!' Femke sloeg beschermend een arm om me heen. 'Ik verzeker je dat er je niets zal overkomen, niet zolang ik leef!'
'Ik heb je gemist.!' Bekende ik tussen een paar snikken door.
' Ik jou ook, maar we moeten dit echt aan Niall laten zien. Hij zal misschien iets meer weten over die LS.'
'Waarom zou hij daar iets meer over weten?'
' Er staat in die stomme brief dat alles perfect ging tot jij kwam, dus moet hij toch op de een of andere manier met die vervloekte LS in contact gekomen zijn.'
'Misschien, maar ik denk dat we beter nog even wachten, misschien is het allemaal maar een flauwe grap.'
'Misschien wel, maar als het erger wordt, moet je er echt iets van zeggen en de politie erbij halen.'
'Oké, bedankt dat je er altijd voor me bent, ik zou echt niet weten wat ik zonder jou zou doen.'
'Je weet toch dat je altijd op me kan rekenen, ookal hebben we een kleine ruzie.' Femke gaf me een dikke knuffel.
'Ik zweer je dat er echt niets gebeurd is!'
'Bij nader in zien, heb ik niet echt iets verkeerds gezien, het was iets onschuldig, ik heb misschien iets te overdreven gereageerd.' Ze sloeg haar ogen neer.
'Maakt niet uit, het belangrijkste is dat we het weer bijgelegd hebben. Dat is dan toch het enige positieve aan die brief.'
' Laten we even gaan shoppen om je gedachten te verzetten, de jongens zijn toch aan het repeteren voor hun optreden morgenavond.'
'Goed idee.' Ik zat met dubbele gevoelens, ik was heel blij dat het weer goed zat tussen Femke en mij, maar ik was toch wel een beetje bang geworden door die brief. Ik hoopte maar dat het een grap was, of iemand die me alleen maar een beetje schrik wou laten krijgen, maar niets zou doen wat er in die brief stond.
Het shoppen leidde me een beetje af. We hadden allebei een jurk gekocht voor morgenavond. Na het concert van de jongens zouden we met z'n allen gaan eten in een vijfsterrenrestaurant en daar hadden we niet echt geschikte kledij voor.
' Hé laten we de jongens een bezoekje brengen tijdens hun repetitie!' Zei Femke opeens.
'Ja, waarom niet?! Ik moet toch nog even met Louis praten, een paar misverstanden de wereld uit helpen.' Ik grimaste. Dat zou een moeilijk gesprek worden, maar het was echt nodig. Ik wou mijn beste vriend terug.
