Femkes POV
'Rise and shine, sleepyhead.' Harry's raspige stem haalde me uit mijn slaap. Zijn arm lig nog steeds rond mijn middel. Ik zou er alles voor over hebben om elke morgen zo wakker te kunnen worden.
'Come on sleeping beauty, Je wilt je vlucht toch wel halen?'
'Never in a million years!' Ik draaide me om en drukte mijn lippen op de zijne. Ik was me er opeens van bewust dat ik nog steeds naakt was. Mijn wangen kleurden automatisch rood toen ik me de vorige avond herinnerde. 'Ik hou van je en ik ga je zo missen!' Ik zoende zijn roze lippen nog een keer.
'Ik hou meer van jou en ik ga je nog harder missen. maar weet wanneer ik op het podium sta, ik altijd aan jou zal denken.' Hij streek een lok haar uit mij gezicht en kuste mijn voorhoofd. 'Kom op, je moet je koffer nog maken. 'Fluisterde hij. Harry stond op en liep richting de badkamer. Snel klom ik uit mijn bed en koos mijn favoriete outfit uit. Deze bestond uit een mouwloos rood met zwart geruit hemdje, mijn favoriete zwarte jeans met hier en daar een paar scheuren in, mijn Dr. Martens schoenen en om alles af te maken een kort leren jasje. Ik keek nog eens goed de kamer rond toen mijn oog viel op Harry shirt. Die zal hij toch niet missen... Ik drukte mijn neus in het shirt en haalde eens diep adem. Het rook zo heerlijk naar Harry. Snel stak ik het in mijn tas.
'Hazz... je bent nu al 3 kwartier in de badkamer, je bent nog erger dan een meisje!'
'Wat zei je daar?' De deur ging open en Harry verscheen. Ik barstte in lachen uit toen ik hem goed bekeek. We hadden hetzelfde hemdje aan! Harry kreeg het ook door en begon toen ook te lachen. Toen stopte hij abrupt met lachen en duwde me tegen de muur. ' We are a match made in heaven, not even the gods above can separate the two of us.' Hij overbrugde de kleine afstand tussen ons.
'Hazz.. hoe graag ik hier ook wil blijven, ik moet me nu echt klaarmaken.'
Hij deed alsof hij me niet hoorde.
'Harry je dwingt me om iets te doen, wat je echt niet wilt.' Mijn handen gingen richting zijn middel. Meteen hield hij op en stak hij zijn handen in de lucht. 'Oke, oke ik geef me over!' Hij gaf me nog een zoen op mijn neus en liet me toen alleen. Snel krulde ik mijn haar een beetje, deed wat make-up op, poetste mijn tanden en verliet ik de badkamer weer.
Harry stond al bij de deur te wachten met mijn koffer. Hij had een croissant in zijn hand die hij naar me uitstak.
'Hier, voor onderweg.' Hij pruilde een beetje. 'Kun je echt niet blijven?'
'Het spijt me Hazz, ik moet echt naar huis, maar we bellen of skypen elke dag oké?'
'Ik heb een beter idee!'
'Wat?'
'We Skypen EN bellen elke dag!'
'Oh, ik ga je zo missen!' Ik sloeg mijn armen om zijn nek en drukte hem stevig tegen me aan.
'Ik jou meer.' Zijn armen lagen rond mijn middel en probeerde me nog dichter tegen hem te drukken. 'Ik wou dat ik je voor altijd hier kon houden.' Fluisterde hij.
'Ik ook.'
We werden gestoord door geklop op de deur.
'Is iedereen aangekleed?' Louis 'hoofd verscheen met zijn hand voor zijn ogen. 'Ik wil alleen even zeggen dat we allemaal op jullie zitten te wachten om te vertrekken.'
Harry en ik keken elkaar aan en grepen toen allebei naar een kussen en gooide het naar Louis. 'HE WAAR WAS DAT GOED VOOR?'
'Spelbreker!' Harry had dit nog maar juist gezegd of hij kreeg een kussen tegen zijn stevige borst gesmeten.
'Oh dat deed je niet!' Harry keek bedreigend naar Louis en nam het kussen in zijn handen. Louis deed gealarmeerd hetzelfde. Ik ging een beetje achteruit gaan staan, want ik had echt geen zin om daartussen te komen zitten. De jongens bleven naar elkaar staren tot ze opeens in lachen uitbarsten.
'Dit is echt net als vroeger..' zei Louis.
'Ja inderdaad, maar toen begonnen we effectief te vechten.' Lachte Harry.
'Het is maar een woord.' Louis was meteen alert en zag zijn kans. Zijn kussen knalde tegen Harry aan. Die keek even geschokt, maar herstelde zich snel en sloeg terug. Dit ging nog even door.
'Jongens!' Ze luisterden niet. Ik nam dan maar een kussen gooide het naar hen toe. 'Jongens!' Nu keken ze wel. Ik knipperde maar een seconde, maar toch had ik het punt gemist dat ze allebei hun kussen naar mij gooiden. 'Oh, ik zou nu heel graag iets doen waardoor jullie hier spijt van gaan krijgen..' Mijn stem klonk dreigend. ' Maar ik moet mijn vlucht halen.' Ik nam mijn koffer in de hand en liep richting de deur. 'Het is nu aan jullie, of jullie blijven hiermee doorgaan, of jullie komen met mij mee.'
'Deze heb je nog tegoed Lou!' Harry sprong uit het bed en nam mijn hand vast. Louis volgde ons op de voet.
Toen we op het vliegveld waren, werd het tijd om afscheid te nemen. Ik had mezelf beloofd niet te wenen, wat er ook zou gebeuren. Niall was de eerste die me omhelsde. Hij stak me een omslag in mijn handen en fluisterde. 'Zou je deze aan Emely willen geven?'
'Tuurlijk.' Ik wreef even over zijn rug.
Liam gaf een dikke knuffel en zoen. Toen kwam Louis. Hij stak ook een omslag in mijn handen alleen was die van hem veel zwaarder. 'Zeg tegen Emely dat ik van haar hou.'
'Ik weet niet..' begon ik 'Doe het gewoon oké?' Hij keek me smekend aan. Aan die puppyoogjes kon je dus echt geen weerstand bieden hé?! 'Oké!' 'Dankjewel' Louis drukte me nog even dicht tegen zich aan en liet me los. Ik keek rond of ik Zayn kon vinden, maar ik zag hem nergens. 'Hij voelde zich niet zo goed.' Niall keek even naar Harry. Ze leken heel bezorgd. Harry sloeg zijn armen om me heen en drukte stevig tegen zich aan. Zijn wang voelde nattig aan. Was hij nou aan het huilen? 'Ik hou van je!' Fluisterde hij in mijn oor.' Beloof me dat we elke dag gaan bellen en skypen.' Zijn stem klonk gesmoord. Niet huilen Femke, Niet huilen! 'Ik beloof het. Ik kan dan ook geen dag zonder jou!' Ik sloeg mijn armen stevig rond zijn nek en drukte mijn lippen op de zijne.
'Kuch kuch, zoek een kamer!' Een bekende stem haalde ons uit elkaar.
'Ash! Je bent er!' Ik vloog om zijn hals. We waren echt goeie maatjes geworden.
' Tuurlijk ben ik er. Dacht je nou echt dat ik niet zou komen?!' Hij keek me vol ongeloof aan.
'Ik was een beetje aan het twijfelen ja...'gaf ik stiekem toe.
"Willen de passagiers voor de vlucht naar België zich melden aan gate 7 alstublieft."
'Die is voor mij..., ik ga jullie missen jongens!'
'GROEPSKNUFFEL!!' Louis' stem weergalmden in de hal. Opeens werd ik gesandwished.
'Jongens ik moet nu echt vertrekken...' Harry nam me nog een keer stevig vast en kuste mijn kruin. 'Ik hou zoooveel van je, beloof me dat je goed op jezelf past.'
'Zal ik doen. Gekkie. Ik hou van je.' Ik maakte me van hem los. Gaf hem nog een laatste kus en zwaaide naar de anderen. Toen draaide ik me om en liep naar gate 7, op weg naar België. Ik kon mijn tranen niet meer tegenhouden.
Emely's POV
Vandaag komt Femke naar huis, Ik heb een beetje een dubbel gevoel. Langs de ene kant ben ik echt blij dat ik mijn beste vriendin terug zal zien, maar langs de andere kant heb ik schrik dat ze me gaat overstelpen met vragen die ik nog niet kan beantwoorden. Ik heb haar echt gemist, maar ik ben er nog niet klaar voor mijn beslissing te nemen. Het is ook zo moeilijk! Wat ik ook kies, ik raak een van de twee kwijt en dat wil ik niet. Ik ben een egoïstisch kind! Het zou voor hen beter zijn dat ik gewoon uit hun leven blijf, maar dat kan ik niet. Ik heb Niall nodig omdat hij Niall is en Louis..., ja.. Louis. Hij weet me als geen ander op te fleuren, wanneer hij in mijn buurt is ben ik altijd vrolijk, ik krijg dan het gevoel alsof niets me ooit nog kan neerhalen. Wanneer wij samen zijn, is het magisch.
Maar Niall vult me aan. Al mijn gebreken verdwijnen wanneer ik bij hem ben. Hij maakt van mij een beter, vollediger persoon.
'Emely, als je op tijd wil zijn op het vliegveld moet je NU vertrekken!' Riep mama.
'Ik kom!' Ik moest mezelf echt de trap afsleuren. Ik had nog 2 uur tijd om te bedenken wat ik zou zeggen. Hopelijk heeft ze niet teveel vragen....
