BOOK 1: The Queen of the Skies • [COMPLETED]

XXXI

(Heaven)

Ava: "Are you ready to face her?"

I am now getting ready for our fight later and to be honest I am a bit nervous. But I need to be strong, for myself and for the kingdom.

"Thank you guys for everything that you'e thought me. I will always be grateful."

Paras: "Bakala di bagay sayo, para kang namamaalam na hilaw. Di naman ganyan yung pamamaalam eh.  Dapat yung mahaba, madrama."

Sinamaan ko lang siya ng tingin at pinagpatuloy ang pagaayos ng gamit ko when suddenly I had this urge to eat, again.

"John is the table ready? Gutom na ako ih."

I smiled at me as if today is just another ordinary day.

They all nodded and went down to the dining hall. I wanted to be alone for awhile so stayed. I lift my armor and exposed my tummy.

John: "Hey, sa tagal nating nagtitraining wala ka pa ring abs. Bumaba ka na, nagaantay na sila sayo."

Tss sira nanaman ang moment ko dahil sa magaling kong General. Yep he's the new General along with Ava. I wanted Paras to be my General but he declined my offer because he wanted to be the Royal designer. Geez.

I snap out of my thought and followed John down stairs.

The first thing that hreeted us was the festive food on the dining table.

Paras: "Bakla! Grabe ka, para kang kakatayin sa dami ng pinahanda mo. Baka nakakalimutan mong 3 lang tayong kakain!"

I grinned at him and let out my tongue.

"Silly, of course not! Ano akala mo tayo lang tao sa kaharian? Syempre darating ang mga tao mula sa bayan."

Ava: "I still don't get you. Don't you think inviting all the people in the kingdom will just worsen the situation? Baka madamay pa sila."

"Nope. I know her too well. Ako ang pakay niya kaya alam ko sung saan kami magkikita mamayang hating gabi. Mejo malayo sa palasyo kaya makasisigurado akong ligtas sila rito."

John: "Tama na muna yang usapan niyo, andito na ang taong bayan. Magpakasaya tayo!"

I know this is ironic knowing that tonight might be my last night with my people and having a party will be the last thing to be done in this situation but I want everything to be ok before I leave. Forever.

I brought a huge food with me and a bottle of meyo and went to the woods where we should meet.

I put mayo in everything in my plate with vineger. In smells weird and look wrird but who cares, mamamatay na lang don ako. I enjoy ko na ang mga kaweirduhan sa katawan ko.

I am halfway through my meal when I noticed the moon is on its higest point. Bells started to ring and weird sounds creep into the night.

I braced myself for her arrival.

Queen: "You're early. Too excited to be killed huh?"

Di ko na lang siya sinagot at pinakiramdaman siya. We were standing there for about 15 minutes but no one dared to make a move.

I am getting impatient when a sudden swosh pass through my right arm.

I was not able to realize that she made her first move. I saw the blood from my arm pour down fast.

I clinched my teeth and get my self ready for her.

I slide my hand down to my boots and threw a hand full of blades into her direction as I follow it by an open hit. But it was just an easy technique for her and shrug it off.

Queen: "I gave you years to train but you'll just give me this weak shits? Come on, you are way better than this."

"Right, bitch."

I smiled at her when my boomerang was about to make its way back to my direction causing her to get down on her knees.

The blade from it got a deep wound on her back and I saw blood came out of her mouth.

It suddenly formed into a smile kaya napikon ako.

Queen: "Tsk, wala ka pa ring pinagbago."

Hindi ko alam kung bakit kakaiba ang pakiramdam ko dito sa Reyna nila. Bakit parang ang dull ng nararamdaman ko?

Suddenly may pinakita siyang imahe sa gilid, imahe ni John. Kung saan pinagsususuntok siya. Paanong?

Queen: "Mukhang nais kang iligtas at sinundan ka rito. Poor him I got men watching us."

"Wala sa usapan yan!"

Bigla akong nag-init sa nakita ko. Inu-unti onti niya ang mga taong mahahalaga sakin.

Di na ako nag-isip ng plano, agad ko soyang sinugod gamit ang dark knife. Saan ko to nakuha? Iniwan ni Dana nung huli niya akong dalawin. Hindi ko alam kung bakit niya ginawa yun, it was obviously suicidal pero I have this feeling na doing this will be all worth it.

Habang sumusugod ako sa kaniya, sa tuwing lumalapit ang knofe sa kaniya ay napapansin ko ang panghihina at panlalambot niya.

"Nasaan na ang tapang mo?!"

Pangungutya ko sa kaniya. Gigil kong tinutok ang sandata sa kaniya, unti unting nawawala ang lakas niya kaya napapalapit ako sakaniya.

Queen: "P-paanong n-apunta ul-lit y-an say-o?"

Natigilan ako sa tanong niya, anong ibig niyang sabihing paano? Ikaw mismo ang nagbigay nito sakin.

Iwinaksi ko agad sa utak ko ang kaisipan yun at kinuha ang opotunidad na mapalapit sa kaniya. Agad ko siyang sinakal at inihiga sa sahig. Ikinulong ko siya gamit ang nakadagan kong katawan at pinagsususuntok siya.

Masakit man ang pagtama ng kamao ko sa maskara niya ay pilit ko itong binabaklas gamit ang malalakas na suntok.

Isang malakas at makapangyarihang suntok ang ibinigay ko sa kaniya nang matanggal ang maskara, nang muli kong tamaan ang mukha niya ay bigla akong napaatras sa nakita ko.

"Meg?!"

Meg: "Surprise!"

Tumayo siya mula sa pagkakahiga nang masiguradong malayo ako. Nanginginig ang buong katawan ko. Bakit ikaw?

"T-raydor."

Di ko namalayang napabitaw ako sa sandata ko agad akong nabala.

Meg: "I am the Queen my dear. Lahat ng kapalpakan sa buhay mo ako ang may gawa."

"Si Dana? Siya ang prinsesa hindi ba?"

Meg: "Siya nga, siya ang namamahala sa mga sundalo ko. She's my General kung baga. And my soon to be Queen."

Napamura ako sa isip ko. All this time tinutulunga ako ni Dana? Bakit?

May naramdaman akong mahapdi sa bandang puson ko at labis akong nang hina nang malaman kong sinaksak ako ni Meg ng espadang dala niya.

"No!!! NOT THERE!"

Di ko ininda ang hapdi dahil nanlumo ako. Nanlalabo ang paningin ko at nanghina. Pakiramdam ko ay matutulog nanaman ako ng matagal.

Bago ako tuluyang pumikit ay nakita ko si Dana, papalapit at nakabadyang pakawalan ang isang atake. Hindi ko na kailangan pang malaman kung sino ang papatayin niya dahil alam ko na ang kasagutan magmula nang iwanan niya ako.

Dana: "Mahal ko hanggang sa muli."