MY HUSBAND'S PLEASURE

17: The Break-up

''may proof ka ba? Paano mo mapapatunayan sakin yun?''

''FINE! FUCKING GO AND LEAVE ME! WALA NA AKONG PAKE!'' sumigaw ito, galit na galit at hinampas ang wheel ng sasakyan, napatigil nalang ako at napasandal nalang ako, hinihingal at pagod na pagod.

''xein.. Bakit ganun? Sinaktan mo ko ng ilang beses pero nandito parin ako? Hindi kita sinukuan, pero ako? Sinusukuan mo ko agad, panandalian lang ba ang pasesnya at tyaga mo sakin?'' I said, my tears started to roll down, naka tungo lang ito at hindi tumitingin sakin.

Naiiyak na ako ng sobra sobra, kahit rinig na niya ang pag iyak ko... tahimik lang din siya nandyan.

''hindi mo na ba ako mahal?'' teka amber.. San ba nang gagaling yang mga tanong mo?

''jusko amber, mahal na mahal, kaya nga ako naloloko.'' sagot nito, pero hindi niya parin akong magawang tignan.

''kung ganon, tignan mo ko xein.''

''sige na amber.. Iwan mo na ako.''

''Ang bilis mo sumuko.''

Ayaw niya lumingon, kaya ako na mismo ang bumaba ng kotse, kesa pag hintayin ko si travis sa harap ng bahay ko. Hindi niya ako mahal, hindi niya ako tinigna nung pinapatingin ko siya sakin.

Ready na sana ako umuwi sa bahay niya, pero yung simpleng pabor na tignan niya ako bakit hindi niya magawa?

I went to travis habang umiiyak ako ng umiiyak, travis was confused and worried kaya lumapit agad ito sakin.

''anong ginawa nun?! Hayop yun ah?! Sinaktan ka ba?!'' galit na galit nitong salita, pinigilan ko nalang siya kasi mukhang pupuntahan pa niya si xein, si xein naman na umalis at pinaandar nalang ang kotse niya.

''pasensya na... iniwanan kita sa school niyo kanina.'' sabi nito, hinalikan ako nito sa noo, I just nodded and hugged me, he hugged me back.

''I love you so much, amber.''he spoke softly.

''I love you too.'' I lied.

''are you gonna file a divorce?'' tanong nito, I shook my head. ''no.''

''bakit? Akala ko ba ayaw mo na? edi hiwalayan mo na, kesa na hihirapan ka pa d--''

''ayoko munang iwan si xein.''

''bakit naman? Akala ko ba tapos na?''

Bakit? Ayokong nakikita siyang nasasaktan, ayoko siyang iwanan sa ere, kailangan ako ni xein, kailangan ko rin siya, pag hiniwalayan ko siya, walang wala na yung pamilya namin at napahiya pa siya, oh ano? Edi pareho lang kami nawalan at nasaktan. Hindi lang din yun tungkol sa pera at tingin ng ibang tao, ayoko siyang iwan dahil inaamin ko... hindi ko pa kaya.

''basta travis.. Ayoko.'' I said, totally in a serious tone and staring at him seriously.

''sige, it's okay, do whatever you want, pero.. Please, don't leave me.''

Biglang umulan ng malakas kaya wala naring choice si travis na mag stay ngayong gabi, naka motor lang din ito tyaka baka biglang maaksidente o kaya magkasakit ito dahil sa lakas ng ulan, so my mom is home and my dad isn't, mabuti nalang at baka mapatay pa ako ni papa.

Habang nasa kwarto ko si travis, ako naman na bumaba muna ng hagdan papuntang kitchen just to get him some couple of snacks.

''anak?'' I saw mom, she's in her pajamas, kaya I widen my eyes just to respond to her, naupo ito sa upuan na tabi ng counter.

''anak, can we talk?'' she asks, I took some pieces of chips out at pumunta kay mama. ''bakit po?'' I asked, her smile was concern and a bit.. Akward.