I'm Secretely Married with Mr.Popular (On Going)

Chapter 22 - Drunk

Chapter 22 - Drunk

Dianne's POV

Dito kami sa bahay ni Coach nag celebrate, pero bago kami pumunta dito ay iginala namin kanina si Julia as promise.

Ihaw celebration ang theme ngayon, hindi lang para saakin kundi para saaming apat nila Monique. Inimbitahan din namin ang ibang mga swimmers para naman madami kami.

Malakas na tugtog at puro sayaw at kainan ang ginagawa ng mga tao dito, nag simula na din silang uminom ng alak.

Once na akong nakainom ng alak at sinisigurado kong nag iiba ako dahil naka inom ako. Kung ano-ano na lang daw ang nasasabi ko.

Nag ihaw ako ng nag ihaw ng mapag-pasyahan ko na umupo na sa table at kumain dahil kanina pa ako nag iihaw.

Sakto naman na may alak sa harapan ko. Walang ano-ano ay nilagok ko iyon. Mapait. Mainit. Masarap. Iyon ang nalalasahan ko.

nang mailapag ko ang baso ko ay nilagyan ko ulit iyon ng puno, at saka nilagok ulit. Ang sarap. Unti unti ng umiikot ang paningin ko pero alam ko sa sarili ko na kaya ko pa.

Tuloy tuloy akong uminom. I squeezed my eyes as I drank another full glass of beer.

Nakakailang bote na ako, at hindi ata ako napansin nila Monique dahil nagniihaw sila. Lumapit ako kung saan madaming sumasayaw kaya naman nakisayaw din ako. Lasing na ako at hindi ko na alam ang ginagawa ko.

Naramdaman ko na may humawak sa kamay ko, I saw Monique, at halata sa mga mata nito ang inis. Ayaw niya kasi akong masyado nalalasing.

"I told you not to drink too much!" suway niya saakin pero nginitian ko lang siya. Ngiting aso iyon.

"Beshfwen...I'm hurt! Hahaha! Give me thish shance!" I said as i grabbed my arms and then started to dance again. Ang beer na hawak ko ay nilagok ko ulit.

Bumalik ako sa mahabang table para maglagay ulit ng beer saka bumalik sa mga taong nag sasayaw. I drank the beer like there's no Tomorrow. Naiisip ko sila Jonathan...Harang nga lang ba ako sa pagitan nila?

I smiled bitterly. Kinakausap ko ang sarili ko. parang tanga. oh well, tanga naman talaga ako.

Sayaw lang ako ng sayaw. Ahh! this feels great! pakiramdam ko ay nakawala ako sa hawla kung sumayaw.

Habang sumasayaw ako ay Umiinom din ako. Ang sarap ng alak na ito ah?

Namumungay na ang mga mata ko. I'm so drunk! Hahahaha! oh well.

Naramdaman ko ulit si Monique na hinawakan ang kamay ko. "Dianne Lei?! You drink too much! Tama na nga iyan!" suway niya saakin, saka inagaw ang bote ng alak. Napalabi naman ako dahil sa ginawa niya.

"hmmp! Ganun pala feeling ng maagawan! Hak! hak! Eh kashe naman....Ang shama shama ko keshe ang selfish ko kay Rianna! Inagaw ko sha kanya shi Jonathan!" sabi ko. Ramdam ko ang mga luhang umaagos mula sa mga mata ko. Tinawanan ko lang ito. I'm so hurt!

Tinignan ako ni Monique ng mabuti saka niyakap. I Cried on her shoulders. Hindi ko na kaya!

Umupo ako sa ground saka ko kinuha ang alak na tinabi ni Monique, umalis sandali si Monique dahil may tatawagan daw ito sandali.

Ilang sandali lang ay nakita ko na si Monique pero napalabi ako ng makita ko sino ang kasama nito.

"Who told you, you can drink too much? Lady?" He asked.

Tumawa lang ako. What does he care? "Hahaha! Bakit? kasama ba iyon sa rules mo?" I asked him, tila nagulat siya sa sinabi ko pero ng makabawi ito ay sinamaan niya ako ng tingin.

Bubuhatin na niya saka ako pero nag salita ako. "Y-you're so hard to let go, you moron!" Sigaw ko sakanya. I'm crying. The pain he caused me is getting worst.

"H-hanggang kelan mo ako gushto shaktan?" tanong ko sakanya ng casual. I can't think straight, pero tila ito ang gustong ilabas ng bibig ko.

Hindi siya nagsasalita, tila ba umuurong ang kanyang mga dila. Iwas din ito sa tingin saakin.

"How can I let you go, if I love you? turuan mo naman ako maging bato oh?" I sounded like I'm begging, though I really am. My tears won't stop.

"Y-you're killing me already...." iyak ko'ng saad. My mind and mouth are only focusing on my heartache.

Hindi niya ako pinansin sa lahat ng sinabi ko, bagkus ay binuhat niya na ako ng bagong kasal. Sinakay niya ako sa passenger's seat ng kotse niya. Nang makasakay siya sa driver's seat ay tinanong ko siya.

"Dito pala umuupo shi Rianna..."saad ko. Napahinga siya ng malalim saka tinignan ako. Why can't he give me even a smile?

"Lasing ka lang, Annoy-" pinutol ko siya. Napatawa ako ng mapait na tila ba sobrang nasasaktan na ako.

"Am I that annoying? To you? to Rianna? to your Teammates?" tanong ko sakanya. Iniwas niya saakin ang tingin niya. I smiled bitterly. Ano bang kasalanan ko at ganito ang ginagawa saakin ng tadhana?

Pinaandar niya na ang kotse. Hindi kami kumikibo. No one dared to talk. Nang makarating kami ay bubuksan na niya sana ang pinto sa passenger's seat pero inunahan ko na siya at nilagpasan.

Pumasok ako sa bahay, at dahil nakasleeveless ako ay agad ako'ng nakaramdam ng lamig. Napangiti ako. The presence of this house is cold...same as the man living here.

humiga ako sa Sofa. I crumpled myself out of coldness. Naramdaman ko na umupo din si Jonathan sa tabi ko but I didn't dare to open my eyes.

Naramdaman ko ang basang towel na dumikit sa mukha ko. I opened my eyes at nakita ko ang maamong mukha ni Jonathan na pinupunusan ako.

iniwas niya ang mata niya saakin. "I-I need to clean you..." sabi niya. Ngayon lang ata ito. Hindi ko siya pinansin, my head really hurts.

I looked at his perfect face...It's so Perfect, wala na ako sa tamang pag iisip. I grabbes his nape and kissed him.

Oo, Wala na nga ako sa tamang pag iisip.