I'm Secretely Married with Mr.Popular (On Going)

Chapter 12 - First Love

Chapter 12 - First Love

Jonathan's POV

Paikot-ikot lang ako sa sofa dahil hindi pa din ako makatulog.

Napag-pasyahan ko'ng mag sound trip muna kaya naman inilabas ko ang Head set ko, sinaksak ko na din sa cellphone ko saka ko isinapak sa Taenga ko.

Maya maya pa'y bumibigat na rin ang tulikap ng mga mata ko kaya naman hinayaan ko na nalang ito.

....

"Uy bata?" Kalabit saakin ng isang batang babae. Ang Ganda, medyo kulot ang itim ang mahaba nitong buhok. Matambok na mga pisngi at mapupula ang labi.

Marahan akong napailing dahil sa nilalaman ng utak ko. "Excuse me? Are you talking to me?" tanong ko duon sa bata.

Humagikhik naman siya na ikinanuot ng nuo ko. "Hikhik! Why are you so sungit? kaya wala ikaw ka play eh!" Nangaasar nitong sambit.

Isinara ko ang mga kamao ko. Nangaarasar ba siya?!

"And why do you even care?!" Masungit ko'ng singhal sakanya, ngunit mas nainis ako ng tumawa lang ito.

"Hahaha! You're so bugnutin. Kaya wala ikaw ka-play kasi, you are laging nag sisigaw." dismayadong sabmit niya naman. Hindi ko siya pinansin.

Nagulat ako ng makita ko siyang nasa harap ko na. "But I'm different from them. I want to play with you!" She said. My heart beat wasn't normal anymore!

She held my hand as my heartbeat began to beat extremely, as if it's being chased by a lot of horses.

"Please? Wala din ako'ng playmate....Pleaseeee!" She said with her puppy eyes.

tsh. ngayon lang kami nagkakilala pero feeling close na siya.

Masungit ako'ng tumango.

Mayroon siyang kinuha mula sa backpack niya. Nakita ko'ng kinuha niya ang lutu-lutuan mula dito.

Napaawang ang mga labi ko. "Hey! I'm not going to play that! That's only for girls! hmmp!" saad ko dahil nakikita ko itong nilalaro ng mga babae.

Nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon niya. It bacame sad like she's gonna cry anytime. "Hmp. Sabi mo, mag peplay tayo eh." konti nalang ay pipiyok na saad niya.

Agad naman ako'ng naalarma ng paiyak na talaga siya kaya naman wala na ako'ng nagawa kundi makipaglaro sakanya. "O-oo na! oo na! Tara let's play na! padating na si Yaya ko" sabi ko. Ang malungkot niya'ng exmkspresyon ay agad na napalitan ng napakasayang ekspresyon.

Lumipas ang mga araw, laging kami nalang ang naglalaro, minsan sa playground, minsan ay sa bench lamang kami at naglalaro ng nga toys niya.
At ang mas masaklap pa ay hindi ko ma'n lang alam ang kanyang pangalan.

Nakakabakla pero, iba ang heart beat ko para sakanya.

Napapitlag ako ng makita ko siya'ng umiiyak. "Hey! bakit ka umiiyak?! hindi naman kita ni-aaway ha?" naalarma ako dahil mas lalo pa siyang naiyak.

Tumingin siya saakin. "K-kase....i-iiwan ko na ikaw...A-aalis na k-kasi kami d-dito...Lilipat na kami ng b-bahay!" Iyak na iyak niya'ng saad.

Hinawakan niya ang mukha ko saka pinunasan ang luha ko'ng hindi ko alam kung kailan bumuhos. Bilang lamang ang mga oras na umiyak ako,dahil kadalasan ay ako ang nagpapaiyak.

Binigyan niya ako ng isang singsing na laruan. "W-wag mo sana ako'ng k-kalimutan ah? s-sana ay magkita pa t-tayo!" saad niya umiyak nanaman.

Tinanggal ko ang necklace na bigay saakin nila Mommy saka ko ito isinuot sakanya. "H-hahanapin kita, playmate!" saad ko dahil hindi ko alam ang pangalan niya.

Inilahad niya saakin ang kanyang kamay. "H-hindi pa a-ako nag introduce sa'yo. I-I'm Baby! Sana ay magkita pa tayo!" this time ay
nakangiti na siya.

ako naman ang nagpakilala. "I'm Jonjon!" sabi ko,saka kami nag shake hands.

Pero iba ako sa babaeng ito. Hindi siya basta kaibigan saakin para saakin.

pagkatapos na pagkatapos nami'ng magpakilala ay may sumundo na sakanya. "Baby! Let's go na! Hinahanap ka na ni Mommy mo." sabi ng yaya niya ata dahil nakita ko ang uniform nito.

"S-sige po, yaya" malungkot na saad ni Baby. Nagulat ako ng bigla niya ako'ng yakapin.

"Hahanapin mo ako ha? at hahanapin din kita!" sabi niya. napangiti naman ako.

Nilahad ko sakanya ang Pinky finger ko. "Promise!" sabi ko saka kami nag oinky swear.

....

Bigla ako'ng nagising dahil sa panaginip ko. Gabi gabi ay palagi ko siya'ng napapanaginipan. Ang first Love ko.

Mahal ko si Rianna pero, hindi ko maipagkakaila na Mas mahal ko si Baby. I was a kid back then, pero tila pang-matured na tao na ang puso ko.

Tinignan ko ang cellphone ko para tignan kung ano na ang oras. It's already 6:07am.

Bumangon na ako saka tinext si Rianna para mag goodmorning.

Tinignan ko si Annoying Girl na mahimbing pa'bg nagpapahinga.

May pumasok na nurse at may hawak itong bagong pack ng IV.

"Uhm...Nurse, kelan siya pwede umuwi?" tanong ko sa nurse. Nang makita niya ako, agad naman siya'ng nag pa-cute.

Alisin ko kaya ito sa trabaho niya?! Tangina na yan!

"Ahm...Hindi fa fo keshe sinasabi ni Doc." halatang pa-cute. Tumango lang ako saka lumabas na at bumili ng pagkain ko, dahil may sariling pagkain si Annoying Girl.

Bumili ako ng Starbucks saka na rin ng McDo para da breakfast ko.

Pagbalik ko ay gising na si Annoying Girl, at masayang nakikipag kwentuhan sa halimaw niyang kaibigan.

Hindi na ako nag abala pa'ng mag greet sa halimaw niyang kaibigan, dahil kahit makipag-pustahan pa ako ng isang milyon ay alam ko namang tatarayan niya lang ako. Tanginang halimaw yan.

Nakita ko'ng tinignan nila ako pero hindi ko sila pinansin saka sinimulang kumain na.

Tumikhim naman iyong halimaw. "Ehem! Gutom na ako!" rinig ko'ng sabi nung Halimaw.

Napatingin naman ako sakanila at nakatingin din sila saakin. Tinaasan ko siya ng kilay. "Gutom ka na ba?" tanong ko duon kay Monique ata? Oo Monique.

"Oo." simpleng sagot niya. I shrugged.

"Oh edi bumili ka." saad ko naman, nakita ko naman na biglang umapoy ang mukha nung halimaw..

"Peste ka'ng hayop ka!" sigaw niya saka lumabas. I just shrugged again. Nakita ko naman na tumatawa si Annoyinh Girl. Even her laugh is Annoying!

"Whut?!" tanong ko sakanya. Umiling lamang siya saka itinuloy ang pagkain niya na kadadating lang ata.

"Thank you....dahil binantayan mo ako.."