The Unexpected Love ft. Why Don't We [Dutch]

26.

En zo zijn we weer een uur verder. De jongens hebben ondertussen een hele grote groep mensen rond hen staan. Kyana is volgens mij al een paar keer flauwgevallen wanneer Jonah haar aankeek tijdens een liedje. Zach heeft denk ik ook al een meisje versierd, en Corbyn en Jack doen tenminste normaal. Want Daniel daarentegen draait iedereen hier rond z'n vinger door zijn scheve glimlachen en hoge noten. Maar ook mij heeft hij mee. Zeker wanneer hij grappend op z'n knie voor me komt zitten tijdens zijn deel van het liedje. Dan smelt ik helemaal.
Een halfuur later leun ik tegen Jack z'n schouder en val bijna in slaap wanneer Daniel naast me komt zitten. 'Jack, ben je m'n meisje aan het afpakken?' Hij zegt het grappend maar hij is duidelijk jaloers. 'Ach hou op.' Zegt Jack. Ik wissel van kant en leun nu op Daniels schouder. Jack staat op. 'Waar ga je naartoe?' Vraag ik. 'Even naar het toilet.' Antwoordt hij vaag en wandelt weg. Daniel verstrengeld onze handen en kijkt ernaar. 'Nog een week of 2 en dan gaan we op tour.' Zegt hij. Ik knik. 'Ga je me missen?' Vraagt hij. Ik kijk hem lachend aan. 'Nee hoor, ik ben super blij dat ik je een maand niet ga zien.' Zeg ik sarcastisch. Een gekwetste uitdrukking verschijnt op z'n gezicht. 'Echt?' Vraagt hij zacht. 'Tuurlijk niet!' Roep ik uit. Ik buig naar voor en druk een kus op z'n lippen. Hij pakt me vast en trekt me op z'n schoot. 'Daniel, we zitten in een ziekenhuis.' Mompel ik. 'Ik weet het, ik weet het...' Zegt hij en stopt met moeite. Een geeuw ontsnapt uit m'n mond. 'Ben ik zo saai?' Grinnikt hij. Ik lach even. 'Ach nee, ik ben gewoon verschrikkelijk moe.' Zeg ik slaperig. 'Kom, ga dan wat slapen. Ik ben je kussen wel.' Zegt hij. Ik zet me neer op een stoel en kruip tegen hem aan. 'Moet jij niet slapen?' Vraag ik. Hij schudt z'n hoofd. 'Naar jou kijken geeft me energie genoeg.' 'Maak je me wakker als er nieuws is?' Vraag ik geeuwend. 'Natuurlijk.' En die woorden zijn genoeg om me gerust in slaap te laten vallen.

'Liv.' Mompelt iemand. Ik kreun en wil me omdraaien, maar wordt wakker als dat niet gaat. Jonah is degene die me wakker maakt. Ik spring op wanneer ik merk dat ik tegen hem aan het slapen was. 'Waar is Daniel?' Vraag ik verward. 'Ja even daarover, je ex is hier 10 minuten geleden verschenen, en Daniel is ermee weggewandeld. Hij vroeg me om als kussen voor je te dienen, maar ik vertrouw de boel niet.' Legt hij uit. Ik knik. 'Naar waar zijn ze?' Hij wijst naar een gang. Ik bedank hem en wandel de gang op. 'Hou je mond en maak dat je hier wegkomt.' Hoor ik Daniel zeggen. Jake lacht sarcastisch en zegt: 'Ik? Ga jij maar met je flut boy-band en gitaartje weg. Het is wel zielig dat je Liv zo voor je moet winnen, maar goed, ieders z'n manier zeker? En denk je echt dat ze bij je blijft omdat ze je zo leuk vindt? Ze wilt gewoon beroemd zijn. Ik zou haar niet vertrouwen.' Dat is genoeg. Ik gooi de deur open en zie Daniel en Jake tegenover elkaar staan. 'Ophouden nu!' Roep ik boos. 'Liv!' Zegt Jake opeens blij en wilt me omhelzen. Ik kijk hem vies aan en ga naast Daniel staan. 'Ik weet niet wat the fuck je hiermee wilt bereiken, maar ik laat je niet tussen mij en Daniel komen. Ik wil dat je je boeltje bijeenpakt en hier weggaat. Wat doe je überhaupt hier? En durf te zeggen dat je hier bent om mam te steunen of troosten of wat dan ook!' Roep ik woedend uit. Hij kijkt me verbaasd aan. 'Had je die pit maar gehad in onze relatie, dan waren we nog samen geweest.' Zegt hij voordat hij de deur achter zich toe laat vallen. Ik draai me met een zucht om naar Daniel, die er lijkbleek uitziet. 'Wat is er? Voel je je wel goed?' Vraag ik ongerust. Hij leunt tegen de muur en laat zich naar beneden zakken. Meteen zet ik me naast hem neer en pak z'n hand vast. 'Praat met me alsjeblieft.' Dring ik aan. 'Gebruik je me echt alleen voor beroemdheid?' Vraagt hij met een gebroken stem. 'Wat?' Fluister ik. 'Denk je dat serieus?' Vraag ik nu wat luider. Ik trek m'n hand los uit de zijne en sta terug op. 'Als dat is hoe je over me denkt, dan zegt dat genoeg.' Zeg ik met tranen in m'n ogen. Hij staat snel op. 'Nee sorry Liv, ik weet ook wel dat dat niet zo is. Maar waarom zou hij dat zeggen?' 'Ik wil hier niet over praten. Mijn moeder is op dit moment onder narcose, en dan durf jij nog maar te denken dat ik alleen met je samen ben voor de aandacht? Alsjeblieft Daniel, ik dacht dat je me wel na 2 maanden zou kennen. Maar goed, als je er zo over denkt dan hoeft het niet meer!' Roep ik overstuur. Hij pakt m'n hand vast. 'Liv, rustig. Het spijt me.' Zegt hij paniekerig. 'Ik wil niet dat het gedaan is tussen ons. Al zeker niet door Jake.' Smeekt hij. Ik trek m'n hand los en wil doorlopen, maar hij pakt me terug vast en draait me zodat ik hem recht in de ogen kijk. Z'n blauwe ogen die me smekend aankijken ontdooien me een beetje. 'Het kwetst me dat je zo over me denkt.' Fluister ik. Hij knikt zachtjes. 'Weet ik. En dat spijt me verschrikkelijk. Maar ik wil niet dat het tussen ons eindigt. Daarvoor hou ik te veel van je.' Fluistert hij. Verrast kijk ik hem aan. 'Je houdt van me?' Fluister ik. Hij knikt zelfverzekerd. 'Liv, je betekent alles voor me. Natuurlijk hou ik van je. Ik zou alles voor je doen.' Zegt hij en kust me.