The Unexpected Love ft. Why Don't We [Dutch]

1.

'Ach toe! Kom mee! Je zou me super blij maken!' Ik zucht. 'Ik heb eigenlijk afgesproken met Star.' Probeer ik nog. 'Echt niet! Waarschijnlijk ga je gewoon weer thuis The Notebook kijken, verdrinkend in zelfmedelijden omdat je geen meer vriendje hebt.' Lacht ze. 'Hé!' Ik gooi een kussen naar haar richting. 'Oké goed. Ik ga mee, maar op 1 voorwaarden.' Ik doe alsof ik heel hard nadenk. 'Ik moet niet mee op de foto.' Ze knikt. 'Natuurlijk niet. Jij moet ze trekken!' Zegt ze en sprint weg zodat ik haar niet kan pakken. Ik zucht. Vanavond ga ik dus blijkbaar naar een concert van Why Don't We. M'n jongere zus, Kyana, is dol op hun muziek. Nee niet dol. Ze is gék op hun muziek. Zelf hou ik er niet echt van, maar het is niet verkeerd. Ik ben me alvast mentaal aan het voor bereiden voor duizenden gek wordende gillende meisjes. 'Ryan?' Roep ik door het hele huis. 'Ryan is er niet.' Klinkt paps stem als antwoord. Ik zucht. We zouden samen gaan lunchen. Dan vraag ik het de rest wel.
Groepchat: The Fantastic Five 👅

Liv: Hé wilt iemand gaan lunchen?

Nick: Sorry meid, gaat niet lukken

Andrea: Bij mij ook niet, sowryy

Star: Als je het wat eerder had gevraagd had ik meegekunnen, maar helaas

Liv: Oké ik snap het al, laat me maar weer eens in de steek...

*Liv is offline gegaan*

Andrea: Hé! Kom nou...

Nick: Definitie van een dramaqueen: Liv Jones

Star: Overdrijven kan je wel he

Dylan: Whaaat heb ik gemist? Is er een fight?

Star: Ach nee. Liv is gewoon zichzelf weer 😉

Met rollende ogen kijk ik de berichten aan. Soms kennen ze me niet. Ik maakte maar gewoon een grapje... 'Kyana!' Roep ik. 'Wat?' Roept ze terug. 'Wil jij wat met me gaan lunchen?' Vraag ik. Ze stommelt de trap terug af. 'Alleen als het bij die nieuwe plek is.' Zegt ze. Ik knik. 'Goed.' 'Én als jij betaalt.' Grijnst ze. 'Als ik dat moet doen om een gezellig etentje met m'n zus te hebben, dan heb ik dat er voor over.' Zeg ik lachend terwijl ik m'n jas pak. 'Leuk gaat het waarschijnlijk niet worden, maar hé, het is een etentje.' Zegt ze en propt zichzelf in haar schoenen. 'Weet je, je maakt het echt moeilijk om je leuk te blijven vinden.' Zeg ik. Ze kijkt me aan. 'Weet je, als jij nou eens een vriendje had, dan moet ik niet steeds met je meegaan.' Kaast ze terug. 'Dat is gemeen Kyana. Je weet dat Jake het net heeft uitgemaakt.' 'Sorry sorry.' Mompelt ze snel. 'Kom, we gaan.' 'Zijn we nog op tijd terug voor de show? Ik wil me nog even klaar maken!' Zegt ze. 'Het is 12 uur! We gingen om 4 uur vertrekken weet je nog?' Ze knikt traag. 'Maar dan heb ik nog maar 2 uur om me klaar te maken!' Protesteert ze. 'Pech.' Lach ik en start de auto.

'Oké goed, je hebt nog 10 minuten, maar dan vertrekken we echt!' Waarschuw ik Kyana. Ze knikt en rent de trap op om ik weet niet wat te doen. 'Schat, wees voorzichtig. En doe oordoppen aan, die meisjes kunnen er wat van.' Zegt mam terwijl ze een paar oordoppen in m'n hand duwt. Ik lach. 'Komt goed.'
'En wie weet, misschien kom je wel thuis met een leuke jongen.' Zegt ze snel. 'Mam! Alsjeblieft!' Roep ik. Kyana komt de trap afgelopen. 'Ben je er eindelijk?' Mopper ik en pak m'n sleutels.

In de zaal van het concert

'Oké goed. Je blijft hier zitten, ik ben zo terug.' Beveel ik Kyana. Ze knikt. 'Neem je voor mij een cola mee?' Vraagt ze. 'Ja is goed.' Zeg ik en wandel richting het toilet. Wel, waar is het toilet? Geen bord, geen enkel iets waarmee ik het toilet kan vinden. Oké goed. Dat wordt even zoeken. Na 5 minuten zoeken tussen al die massa zie ik een bordje met 'toilet' op. Snel ga ik die richting uit, maar eens de gang op staat er niets meer aangeduid. Zuchtend leun ik tegen een deur. Net opdat moment wordt hij langst de andere kant open gedaan. Een gil ontsnapt uit m'n mond. 'Oh god.' Mompel ik. 5 jongens staren me aan. Ik glimlach verontschuldigend. 'Sorry, ik zoek het toilet maar ben verloren gelopen.' Zeg ik snel. Ze lachen even. Ze komen me bekend voor. M'n adem stokt als het tot me doordringt. 'Oh nee. Jullie zijn... Jullie gaan straks optreden! Jullie zijn die band! Oh nee wat doe ik hier!' Mompel ik en draai me vliegensvlug terug om. Ik hoor ze allemaal lachen. Oh god. Hoe hard kan je je jezelf voor schut zetten? 'Hé wacht!' Klinkt er. Ik stop en draai me terug om. 'Wil je geen foto of handtekening? We doen het met plezier.' Zegt Jonah. Of Zach? Of misschien Corbyn? Ach ik ken ze toch helemaal niet. Ik schud snel m'n hoofd. 'Nee hoeft niet, maar bedankt!' Zeg ik. Ze kijken me allemaal verbaasd aan. 'Echt niet?' Vraagt er één. Ik schud nogmaals m'n hoofd. 'Nope echt niet. Maar als jullie me het toilet zouden willen laten zien, dan ben ik jullie eeuwig dankbaar.' Zeg ik. Ze lachen. Wééral. Ik weersta de neiging om de deur dicht te slaan en het zelf wel uit te zoeken. 'Ik loop wel met je mee.' Zegt de jongen die het verst bij me staat. Ik glimlach. 'Geweldig.' Zeg ik en draai me om. Ik loop in de richting van waar ik kom, als hij z'n keel schraapt. 'Het is de andere kant.' 'Ach natuurlijk.' Mompel ik. 'Dus,' begint hij. 'Je bent duidelijk geen fan. Laat me raden? Moest je mee van iemand?' Ik knik. 'Zoiets ja.' 'Dat is iets is anders. Laat me mezelf voorstellen. Ik ben Daniel Seavey.' Stelt hij zichzelf voor. Ach natuurlijk, Daniel... 'Ik ben Liv Jones. Leuk je te ontmoeten.' Zeg ik en houd hem m'n hand voor. Hij lacht en schudt hem. Hij houdt hem net iets te lang vast. 'Heb je een meet-and-greet ticket? Of gewoon alleen het concert?' Vraagt hij. 'Ik denk een meet-and-greet.' Zeg ik. 'Wel, dan zie ik je straks. Hier is het toilet. En de weg terug is gewoon hier de gang op en dan naar links.' Legt hij uit. Ik knik. 'Bedankt. En misschien wel tot straks.' Zeg ik en wil de wc-deur openen. 'Hé Liv.' Ik kijk hem aan. 'Leuk je te ontmoeten.' Zegt hij snel en wandelt weg. Ik lach. 'Hé Daniel.' Hij kijkt om. 'Ook leuk om jou te ontmoeten.'