The Unexpected Love ft. Why Don't We [Dutch]

8.

Lachend probeer ik het geweer opnieuw te laden. We staan bij het schietkraampje, waar ik al 2 keer mis heb geschoten. 'Laat me je helpen.' Zegt Daniel. Hij gaat achter me staan en doet z'n armen rond me heen. Met z'n ene hand pakt hij me bij m'n middel en met de andere ondersteunt hij m'n hand dat op het geweer ligt. Ik voel hem ademen in m'n nek. Ik slik en probeer me te concentreren op het doel voor me. 'Je legt je vinger hier.' Fluistert hij en duwt m'n vinger iets naar boven. Een rilling loopt over m'n rug wanneer hij zijn vinger niet verplaatst, maar over de mijne legt. 'En dan kijk je naar wat je wilt raken, houd je geweer zo stil als je kan, en dan haal je de trekker over.' Fluistert hij. Een grote naschok zorgt ervoor dat ik tegen hem aan wordt gedrukt. Een gil ontsnapt uit m'n mond wanneer ik zie dat het recht in de roos is. Blij draai ik me naar hem om. We staan oog in oog, veel te dicht. Ik kijk hem aan. Z'n armen liggen nog steeds rond me. Z'n borst gaat op en neer. 'Het is raak.' Fluister ik. Hij glimlacht even. 'Zie je? Je kan het wel.' Mompelt hij afwezig. 'Dat is omdat jij me hielp.' Ik bijt even op m'n lip. 'Oh god, niet doen. Je moet daarmee ophouden.' Zucht hij. 'Met wat?' Vraag ik. 'Met op je lip te bijten. Je doet het bijna heel de tijd. Het maakt me gek.' Fluistert hij en kijkt me diep aan. 'Dan moet jij daarmee ophouden.' Fluister ik terug. Hij kijkt me verward aan. 'Met wat?' Vraagt hij. 'Met me zo doordringend aan te kijken met die blauwe ogen van je.' Hij grinnikt. 'Oké dan mag je zo veel op je lip bijten als je wilt, want ik kan niet stoppen met naar je te kijken.' Fluistert hij in m'n oor. 'Ben ik dan zo interessant?' Vraag ik. Ik voel hem knikken. 'Je weet nog niet hoe half interessant.' Zegt hij. Onze lippen raken elkaar bijna. 'Oh my god! Daniel Seavey! Mag ik een foto? En een knuffel?' Gillen 3 meisjes. Daniel laat me met tegenzin los en draait zich om naar de meisjes. 'Natuurlijk.' Zegt hij en omhelst ze alle drie. Hij neemt snel een paar selfie's met ze, totdat ze weg zijn. Zuchtend draait hij zich terug om naar me. 'Sorry, waar waren we gebleven?' Vraagt hij. Ik lach. 'Zullen we een suikerspin gaan halen?' Vraag ik, z'n vraag negerend. Hij lijkt een beetje teleurgesteld, maar hij knikt. 'Is goed, en daarna gaan we in het reuzenrad.' 'Deal.' Lach ik.

'Eén keer een suikerspin.' Zeg ik tegen de man in het kraampje. 'Dat is 6 dollar.' Bromt hij. Ik wil geld pakken maar Daniel's hand houd me tegen. 'Echt niet! Ik betaal.' Zegt hij en geeft de man snel een briefje van 10. 'Ziezo.' Zegt hij en geeft me de suikerspin. Ik neem een hap en zucht. Het smelt meteen op m'n tong. Daniel leidt me naar het rad. Hij betaalt de tickets en we stappen in een wagon van het rad. 'Mag ik proeven?' Vraagt hij. 'Natuurlijk!' Zeg ik en scheur een stuk voor hem af. Z'n vinger toppen raken de mijne. Hij kijkt me aan en neemt dan m'n hand in de zijne. Hij vouwt onze vingers samen en kijkt ernaar. 'Wat denk je nu?' Vraag ik. 'Van alles.' Lacht hij. De rest van de rit verloopt in stilte, terwijl we beide naar onze handen kijken.

'Wat nu?' Vraag ik hem, terwijl ik het stokje van de suikerspin in de vuilbak gooi. Hij kijkt even op z'n gsm. 'Als we snel zijn kunnen we de prachtigste zonsondergang zien die je ooit gezien hebt.' Zegt hij. Ik knik. Hij gaat me voor naar kleine, smalle straatjes totdat we bij het strand komen. We gaan zitten op een bankje op de pier. 'Ik vond het vandaag geweldig.' Zeg ik. Hij glimlacht blij. 'Echt? Gelukkig, ik was zo aan het twijfelen.' Biecht hij op. 'Tussen wat dan?' Vraag ik. 'Tussen de kermis en minigolf.' 'Minigolf? Dat is zo cliché.' Lach ik. 'Echt hé! En samen in een reuze rad zitten echt niet.' Doet hij mee. We lachen. Ik kijk naar de zee. Het uitzicht ontneemt me de adem. Het zou zo een schilderij kunnen zijn: een mengeling van rood, oranje en geel. 'Je hebt gelijk, het uitzicht is prachtig.' Mompel ik. Wanneer hij niet antwoord kijk ik op en merk dat hij me aan zit te staren. 'Wat zit jij te kijken?' Vraag ik en lach even. 'Niets.' Zegt hij snel en kijkt ook naar de zee. Na 5 minuten stilte schraapt hij z'n keel. 'Liv, ik vond het echt geweldig vandaag. Ik hoop dat we ooit een vervolg maken, want dit was super.' Ik kijk hem in z'n blauwe ogen aan en knik. 'Dat was het inderdaad.'