The Unexpected Love ft. Why Don't We [Dutch]

19.

Ik ben net klaar met alle boeken te sorteren wanneer het belletje van de deur gaat. Ik wacht even af, en ga kijken wanneer ik niemand hoor. M'n hart slaat een slag over als er niemand is. 'Hallo? Wie is daar?' M'n stem klinkt bibberig. Ik dwing mezelf rustig adem te halen en weer naar achteren te gaan. Een gil ontsnapt uit m'n mond als ik een hand rond m'n pols voel. De persoon draait me naar zich om en kust me. Ik zucht. 'Oh god, jij bent.' Mompel ik tegen z'n lippen aan. Daniel grinnikt. 'Hoe weet je dat ik hier werk?' 'Ik heb onderzoek gedaan.' Ik kijk hem verbaasd aan. 'Ik heb het gewoon aan Kyana gevraagd.' Lacht hij. 'Oh nee, hoe reageerde ze?' Hij haalt z'n schouders op. 'Ze reageerde eerst gewoon niet, maar daarna heeft ze stotterend geantwoord.' Zegt hij. Ik rol met m'n ogen. 'Wat doe je hier?' Vraag ik. 'Ik heb je al 2 dagen niet gezien! Ik heb je nodig.' Mompelt hij en legt z'n armen rond me heen. 'Heb je je dagelijkse portie Liv nodig?' Lach ik. Hij knikt. 'En ik kom je mee nemen om te lunchen. En daarna gaan we naar een feestje.' Ik kijk hem aan. 'Van wie?' Vraag ik. 'Eben. Hij kan er al zeker 2 weken niet over ophouden, dus hij vermoordt me als ik niet kom. Maar eigenlijk wil ik wat tijd met jou doorbrengen, dus vraag ik je om mee te gaan. Het wordt vast leuk.' Zegt hij. Ik knik. 'Is goed, het is sowieso een tijdje geleden dat ik nog eens uit ben geweest.' Hij glimlacht blij. 'Oké super en ik waarschuw je alvast, de jongens komen ook en een paar andere, dus wees voorbereid.' 'Komt wel goed.' Lach ik. 'Ben je klaar om te gaan eten?' Vraagt hij. 'Alleen nog even wachten op Josh.' Hij knikt. Na een kwartiertje komt Josh de winkel binnen geslenterd. 'Je bent te laat.' Zeg ik tegen hem. 'Ook hallo.' Mompelt hij en loopt naar achteren. Hij blijft stilstaan bij Daniel. 'Wie is dit?' Vraagt hij. 'Daniel, mijn vriend. Daniel, dit is Josh, een vriend.' Ik leg de nadruk op mijn en een. Daniel grinnikt. 'Hai, leuk je te ontmoeten.' Hij steekt z'n hand uit. Josh kijkt er loom naar en wandelt dan verder naar achteren. 'Oké dan.' Lacht Daniel. 'Oh god, sorry daarvoor.' Mompel ik terwijl we naar buiten lopen. 'Jij kan er toch niet aan doen dat hij raar is?' Ik haal m'n schouders op. 'Waar wil je gaan eten?' 'Kies maar.' Hij kijkt me verbaasd aan. 'Wat?' Lach ik. 'Het is de eerste keer dat je "kies maar" zegt.' Z'n stem klinkt duidelijk verbaasd. Ik duw hem zachtjes weg. Hij neemt m'n hand vast en slaat z'n arm rond m'n middel. Hij duwt me tegen de auto. 'God wat ben je sexy.' Mompelt hij in m'n oor. Ik lach. 'Oh ja?' Hij knikt en laat een spoor van kusjes achter in m'n nek. 'Kom, laten we gaan eten.' Onderbreek ik hem. Hij zucht. 'Wat hebben vrouwen toch met eten? Ik wil nu gewoon even van jou genieten.' Mompelt hij. 'Wel, en ik wil nu van eten genieten. Ik heb honger!' Klaag ik. Hij lacht en stapt in.

Daniel blijft op de bel duwen. 'Hou op, hij komt zo wel.' Zeg ik geïrriteerd. We staan voor Ebens huis. En een huis is het zeker. Een groot modern gebouw torent boven me uit. 'Ben je hier al eens geweest?' Vraagt Daniel. 'Oh ja hoor, continu.' Zeg ik sarcastisch. Hij lacht even. De deur vliegt open en Eben staat voor ons. 'Dani! En een meisje!' De verbazing in z'n stem is duidelijk te horen. 'Hé!' Roept Daniel en omhelst hem even. 'Eben, dit is Liv, m'n vriendin.' 'Liv, het is een eer je te ontmoeten.' Zegt Eben en schudt m'n hand. Ik glimlach. 'Wel, kom binnen in m'n klein paradijs.' Hij zet een stap opzij zodat we naar binnen kunnen. Daniel pakt m'n hand vast. Ik kijk even om naar hem. Hij kijkt bezorgd terug. Vragend kijk ik hem aan. Als antwoord knijpt hij in m'n hand. Voor ik hem er verder naar kan vragen word ik overdonderd door de muziek. Meteen heb ik de neiging om m'n handen over m'n oren te leggen. 'Daar zitten Jonah en zo!' Roept Eben boven de muziek uit en wijst naar een hoek in de kamer. Daniel knikt en leidt me door de mensen heen. 'Hé daar zijn jullie tortelduifjes!' Roept Zach. We zetten ons naast hen neer. 'Moet je wat drinken?' Ik schud m'n hoofd. 'Nee bedankt!' Roep ik, proberend verstaanbaar te klinken. Hij knikt. Jack komt naast me zitten. 'Hoe gaat ie?' Vraagt hij. Ik lach even. 'Hoe gaat ie? Wie vraagt dat nou?' Hij haalt z'n schouders op. 'Ik blijkbaar.' Antwoordt hij droog, wat me alleen maar nog meer doet lachen. 'Wel, het gaat goed. Met jou?' Vraag ik dan maar. 'Toppie.' Mompelt hij. 'Jack, ben je dronken? Hoeveel heb je al op?' Vraag ik bezorgd. Hij is heel bleek en ziet eruit alsof hij elk moment kan gaan overgeven. 'Kom, laten we even naar het toilet gaan.' Zeg ik en help hem met opstaan. Na een heel gedoe komen we bij een toilet aan. Hij hangt er even over, maar geeft niet over. Jack lijkt me helemaal geen type om dronken te worden. 'Jack gaat het? Is er iets?' Vraag ik en hurk naast hem neer. Hij schudt z'n hoofd. 'Ik wil wat drinken.' Mompelt hij. Ik knik en help hem met opstaan. Vanaf dat we terug in de zaal zijn ben ik Jack kwijt. 'Oh shit.' Mompel ik. Ik kijk rond me heen maar zie hem nergens. Ik schrik op door een hand op m'n arm. Snel kijk ik op en zie in een bekend gezicht. 'Liv?!' Roept hij. 'Oh my god! Alex?' Roep ik. Hij knikt en omhelst me. 'Wat is het lang geleden! Hoe gaat het met je?' Vraagt hij. Alex is m'n eerste liefde. We waren jaren beste vrienden totdat we bij een spelletje draai de fles elkaar moesten zoenen, en toen is het een tijdje meer geweest totdat hij verhuisde naar Europa. 'Ik wist niet dat je terug in Amerika was!' Roep ik. 'Ik versta je niet, laten we naar een stillere plek gaan.' Hij neemt m'n hand vast en leidt me naar een donkerder hoekje in de kamer. 'Ik ben voor een maand terug, om alles en iedereen nog eens te zien.' Legt hij uit. Ik knik. 'Hoe ben je dan hier belandt?' Lach ik. 'Eben is een vriend van een vriend. Hoe ben jíj hier belandt?' Kaatst hij terug. 'Eben is een goede vriend van mijnn vriend.' 'Wacht, bedoel je vriend vriend?' Vraagt hij. Ik knik glimlachend. 'Wat?! Eindelijk! Ik dacht dat Jake en ik je enige gingen zijn!' Lacht hij. Ik rol met m'n ogen. 'Hoelang al?' Vraagt hij. 'Bijna een maand.' Antwoord ik. Hij knikt. 'Geweldig! Is hij hier ook?' Ik knik en kijk even rond. Waar is Daniel? Net als ik naar hem opzoek wil gaan krijg ik een sms van hem binnen.

Daniel: Liv. M'n auto. Nu.

Liv: Wat? Hoezo?

Daniel: We gaan naar huis. Ik ben klaar met dit feestje

Liv: Wat? Hoezo? Wat is er gebeurd?

Daniel: Wat is er gebeurd? Misschien is het die jongen waarmee je al een halfuur met aan het praten bent. Hij is duidelijk met je aan het flirten, terwijl hij weet dat ik je vriend ben

Liv: Je bent jaloers

Daniel: Ja oké ik ben jaloers kunnen, we nu gewoon naar huis gaan en een pizza bestellen?

Ik glimlach en sluit de chat af. 'Sorry Alex, maar ik moet even iets gaan doen. Ben je nog lang in de stad?' Vraag ik. 'Nog twee weken.' Oké super, je hoort nog van me want me moeten nog eens bij praten. Vind je niet?' Hij knikt. 'Inderdaad, ik zie je nog wel.' Zegt hij en wandelt weg. Snel wandel ik naar Daniel. Jonah zit er alleen nog. 'Waar is de rest?' Vraag ik verbaasd. 'Jou gaan zoeken. In opdracht van Daniel.' Zegt hij met rollende ogen. Ik grinnik. 'Oké goed.' Zeg ik en draai me terug om. Ik loop de dansvloer op, zoekend naar Daniel. Na een minuut bots ik tegen iemand aan. 'Oh hé knapperd.' Zeg ik wanneer ik ontdek dat het Daniel is. Hij kijkt me boos aan maar z'n gezichtsuitdrukking verzacht. 'Daar ben je.' Puft hij en kust me. Hij kust me zo intens dat ik de rest even vergeet. Hij slaat z'n armen rond me heen. 'Waar was dat voor?' Vraag ik buiten adem. 'Je bent van mij. Ik word stikjaloers als je nog maar oogcontact hebt met een andere jongen. Dus daarom wil ik dat je bij mij blijft. Niet omdat ik je niet vertrouw, nee jou vertrouw ik m'n leven toe, maar het zijn al die andere fuckboys die ik niet vetrouw. Je bent zo mooi en kwetsbaar, en je beseft het zelf niet, dat is een perfect doel voor hen. Dus daarom moet je bij mij blijven, zodat ik je tegen hen kan beschermen.'