The Unexpected Love ft. Why Don't We [Dutch]

16.

Met een klik valt de deur in het slot achter me. 'Kom, geef me die doos.' Zegt Daniel en pakt hem van me over. Hij zet het in de koffer en stapt in. 'Om hoe laat moet je er zijn?' Vraagt hij. 'Nu.' Antwoord ik. Hij lacht en start de auto. 'Wel, dan kan ik je zeggen dat je te laat bent.' Ik rol met m'n ogen. Na 5 minuten komen we bij het daklozencentrum aan, Daniel gaat me helpen met de cupcakes te verkopen. We zetten een tafel neer en stallen de cupcakes uit. 'Wat ziet dat er leuk uit!' Roept Charlotte die aan komt gelopen. Ik glimlach trots. 'Bedankt! Er zit veel bloed, zweet en tranen in.' Lach ik. 'Dat kan ik geloven.' 'Wil je misschien als eerste een cupcake kopen?' Stelt Daniel voor. Ze knikt. 'Ik zou me vereerd voelen.' Zegt ze en haalt een 5-dollar biljet uit haar tas. Ik geef haar 2 terug. Ze kiest er één uit en neemt een hap. 'Oh wat heerlijk!' Roept ze uit. Daniel kijkt me trots aan. 'Teamwork.' Fluistert hij. Ik glimlach en knik. 'Deze gaan sowieso verkopen, veel succes!' Zegt ze en wandelt naar het volgende kraam, waar ze limonade verkopen.

Als we na een uur maar 10 cupcakes hebben verkocht begin ik chagrijnig te worden. 'Hé, kop op. We verkopen ze vast wel.' Probeert Daniel. Zuchtend zet ik me neer. 'Vast.' Mompel ik. 'Ik ben zo terug, ben even naar het toilet.' Zegt hij en wandelt weg. Na een minuut komt Sander naar me toe gelopen. 'Hé!' Zegt hij. Ik glimlach. 'Hey hey.' Zeg ik en sta op. 'Hoe gaat het?' Vraagt hij doelend op de verkoop. Ik haal m'n schouders op. 'Niet goed.' Zeg ik. 'Ach, er komen vast meer mensen.' Zegt hij. 'Ik hoop het.' Lach ik. 'Wil jij er misschien één kopen?' Probeer ik. 'Waarom ook niet? Doe me die maar.' Zegt hij en wijst er één aan. 'Super!' Zeg ik en geef het hem. Ik voel iemand achter me staan. 'Wie is dit?' Hoor ik Daniel vragen. Ik draai me om. Hij kijkt me ietwat boos aan. 'Dit is Sander. Ik heb hem ontmoet op m'n werk. Sander, dit is Daniel.' Zeg ik. Ze schudden elkaars hand. 'Leuk je te ontmoeten, maar ik moet weer verder, ze hebben me nodig.' Zegt hij. Hij knikt nog even en wandelt weg. 'Wie was dat?' Gromt Daniel. 'Dat heb ik je net verteld, dat was Sander.' Herhaal ik. 'Nee, dat was niet Sander. Dat was een jongen die jou leuk vindt.' Zegt hij. Ik lach. 'Ach kom op, echt niet.' Zeg ik. Hij kijkt me doordringend aan. 'Jawel Liv, dat is hij wel.' 'Oké goed, hij heeft me één keer mee uit gevraagd, maar toen heb ik jou leren kennen en zijn we niet uitgegaan. Ben je jaloers?' Lach ik. Hij knikt. 'Ja dat ben ik inderdaad. Ik vind hem nu al niet leuk.' Mompelt hij en kijkt in de richting van Sander. Ik sla lachend m'n armen rond z'n nek. 'En waarom heb je niet gezegd dat ik je vriendje ben?' 'Sorry, niet over nagedacht. Als ik hem de volgende keer zie zal ik het zeggen. Goed?' Zeg ik. Hij schudt m'n armen van hem af. 'Nee, want er komt geen volgende keer meer. Je ziet duidelijk dat die jongen stapel op je is.' 'Verbied je me nu om hem te zien?' Vraag ik verbaasd. Hij zucht. 'Nee nee.' Zegt hij snel. 'Sorry, ik liet me even leiden door jaloezie. Natuurlijk verbied ik je niet om hem niet meer te zien. Ik verbeid je niets. Sorry.' Mompelt hij. Ik sla m'n armen terug om hem heen en kus hem. 'Je bent zo schattig.' Mompel ik. Hij glimlacht even. We worden onderbroken door gekuch. Een rij meisjes staan voor het kraam. 'Kan ik een cupcake kopen?' Vraagt ze. Ik knik. 'Natuurlijk. Welke wil je?' En zo verkoop ik alle cupcakes in een halfuur. Opgewonden draai ik me om naar Daniel. 'Oh my god!' Roep ik blij. 'We hebben ze allemaal verkocht! Kan je dat geloven?' Hij schudt z'n hoofd. 'Echt geweldig inderdaad.' Beaamt hij. 'Mag ik ook een handtekening?' Vraagt een meisje. Dan dringt het tot me door. 'Oh.' Mompel ik. Daniel kijkt me paniekerig aan. 'Ze komen voor jou. Natuurlijk komen ze voor jou. Ze komen altijd voor jou.' Zeg ik. 'Hé! Oké goed, ik heb een tweet geplaatst met de vraag of er een paar mensen naar hier zouden willen komen.' Geeft hij toe. 'Maar ik deed het voor jou! Je was zo blij.' Zegt hij snel en neemt m'n hand vast. 'Prinses, alles wat ik doe is voor jou. Ik heb er geen slechte bedoelingen mee.' Zegt hij. Ik zucht. 'Weet ik wel, en dat is super lief van je. Maar ik wil niet dat je je beroemdheid gebruikt voor iets voor mij. Als ik je niet had leren kennen had ik dit alleen moeten doen. Beloof je me dat je het nooit meer doet?' Vraag ik. Hij knikt snel. 'Als het zo belangrijk voor je is beloof ik je het.' Zegt hij en kust me. 'Ohh! Heb je een vriendin? Oh my god! Dat moet ik meteen op m'n account zetten.' Gilt het meisje. 'Nee niet doen alsjeblieft, we willen onze relatie nog even privé houden, dus zou je het tegen niemand willen zeggen?' Smeekt Daniel zowat. Het meisje kijkt ons even onderzoekend aan. 'Oké goed, maar ik wil een knuffel, kus op de wang, een handtekening en een foto.' Zegt ze stellig. Daniel glimlacht breed. 'Natuurlijk, ik zou niets liever willen.' Zegt hij en omhelst haar. Een kus op de wang? Recht voor z'n vriendin? Ik wandel weg. Dit hoef ik niet te zien. Na 5 minuten komt hij achter me aan. 'Wat is er?' Vraagt hij. 'Niets.' 'Is het omdat ik haar een kus gaf?' Vraagt hij. Ik haal m'n schouders op. 'Ja.' Mompel ik. 'Ik weet dat ik niet jaloers mag zijn, omdat het deel van je werk is en zo, dus vergeten het maar. Ik wen er wel aan.' Zeg ik. Hij schudt z'n hoofd en neemt m'n hand vast. 'Als jij wilt dat ik het niet meer doe, dan zal ik ermee ophouden. Ik doe alles voor je, weet je nog?'